Inheemse Vogels Van Australië

Australië, inclusief zijn territoria en eilanden op zee, huisvest ongeveer negenhonderd geregistreerde vogelsoorten. Hiervan zijn 165 zwervers, en 45% van de resten zijn endemisch voor Australië en worden nergens anders op aarde gevonden. Vanwege de aanhoudende klimaatverandering kan ongeveer 10% van de totale Australische vogels zijn uitgestorven door de 22nd Century. Deze verscheidenheid aan vogelsoorten varieert van kleine vogels zoals de 8-centimeter-lange weebil tot de grote roofvogels zoals de wig-staartadelaar en de flightless emu.

Wig-tailed Eagle (Aquila audax)

De wig-de steel verwijderde adelaar is één van de grootste roofvogels in Australië. Het wordt gekenmerkt door een aparte, lange, ruitvormige staart, smalle vleugels met getande punten, een platte kop, bruine ogen, formidabele snavel en crèmekleurige gevederde poten. Hun lichamen zijn donkerbruin met roodbruine nekharen op de achterkant van de nek en een grijsbruine band over de bovenvleugels. De vrouwelijke vogel is groter en zwaarder dan de man. De jonge exemplaren zijn donkerbruin met opvallende roodachtige randen bij de veren, gouden nerven en bredere vleugels. Ze komen voor in verschillende habitats van bossen tot savannes, bossen en vlaktes. Hun populatie is wijdverspreid in Australië, Zuid-Nieuw-Guinea en andere eilanden zoals Maria Island, Flinders Island en Kangaroo Islands. De vogel voedt zich voornamelijk met aardse zoogdieren, evenals met reptielen en andere vogels. De jongere vogels voeden zich in de winter met aas. Ze houden van karkassen in groepen van maximaal een dozijn vogels en kunnen voedsel van andere dieren vangen. De vrouwelijke vogels bouwen een groot teeknest in een typisch grote boom of soms op rotsen en kliffen. Het legt dan een of twee eieren in het nest en beide volwassenen broeden de eieren na elkaar voor 42 tot 48-dagen. De juveniele vluchtelingen rond 70 tot 95 dagen en blijft afhankelijk van de ouders voor 3 tot 6 maanden. Ze bereiken volwassenheid bij 3 tot 5 jaar, maar beginnen na nog een jaar te fokken. Ze hebben een levensduur van tussen 20 en 25 jaar. Het wordt geconfronteerd met dreigingen van menselijke vervolging vanwege het geloof dat het een negatieve invloed heeft op het vee. De bevolking neemt echter nog steeds toe.

Tawny Frogmouth (Podargus strigoides)

De Tawny Frogmouth is een grote big-headed vogel van maximaal 53 centimeter lang. Over het algemeen is het verenkleed zilvergrijs met iets bleker, gestreept en gevlekt met een zwarte en rufous buik. Het heeft gele ogen, een binoculair zicht, brede zware olijfgrijze tot zwartachtige biljetten en korte benen met kleine, zwakke voeten. De vogel woont in struikgewas, bossen en acacia-gebieden, samen met eucalyptusbossen. Het is een bijna exclusieve insectenetende vogel die zich voedt met een breed scala aan insecten, waaronder wormen, slakken en slakken, en spinnen. Af en toe voedt de vogel zich ook met schorpioenen, muizen, kikkers en andere kleine vogels. De vogel vangt zijn prooi met behulp van zijn snavels in plaats van het gebruik van klauwen zoals de uilen. Ze zitten rond op een tak en wachten op eten, en wanneer het jaagt, springt het op van een lage baars op de kleine landdieren. Ze leven in monogame paren totdat een van hen sterft en een permanent territorium behoudt, en wanneer ze worden bedreigd, nemen ze een bewegingloze houding aan, sluiten hun ogen en camoufleren in hun omgeving. De paren houden dezelfde nestplaats waar het vrouwtje 2 naar 3-eieren legt en beide volwassenen om beurten incuberen totdat ze uitkomen na 30-dagen, vluchten bij 25 naar 35 dagen en jonge exemplaren verlaten het nest. Ze zijn overvloedig in hun assortiment.

Forest Kingfisher (Tofirampus macleayii)

De Forest Kingfisher heeft een blauwe kop met een bleke rug, een witte buik en een witte vlek op de snavel. Het mannetje heeft een witte kraag die afwezig is bij vrouwen. Hun staarten zijn blauw erboven met een grijze streep eronder. Het bevindt zich voornamelijk in tropische en subtropische habitats in Indonesië, de Salomonseilanden, Papoea-Nieuw-Guinea en Australië. Hij voedt zich met ongewervelde dieren en doodt zijn prooi door hem tegen de tak te slaan. Tijdens het broedseizoen zoekt het mannetje naar een perfecte nestplaats en bouwt het monogame paar op lange termijn het nest. Beide volwassenen bebroeden de 3 tot 6 witte eieren en nemen om beurten de jongen voor minstens een maand voordat ze zich verspreiden.

Superb Lyrebird (Menura novaehollandiae)

De mannelijke Superb Lyrebird heeft een uitgebreide staart met 16-veren, waarbij de twee buitenste veren samenkomen om een ​​"lier" te vormen, op de voet gevolgd door twee waakpluimen en 12 lange kanten veren. De staarten hebben zeven jaar nodig om zich volledig te ontwikkelen. De vogel kan verschillende geluiden nabootsen waarbij mannen luider zijn en vaker zingen dan vrouwen. Ze broeden in de winter, waar de volwassen vrouwtjes en mannetjes afzonderlijke territoria verdedigen en alleen de vrouw het nest bouwt legt een ei, broedt uit en zorgt voor de jonge.

Bedreigingen en instandhoudingsinspanningen

De Australische biodiversiteit van vogels staat onder grote bedreigingen, voornamelijk door aantasting van het milieu en klimaatverandering. De regering van Australië heeft beschermingsstrategieën opgezet om zijn unieke en endemische vogelsoorten te beschermen, waaronder de oprichting van natuurreservaten en wetgeving. Het meest opvallende natuurreservaat is de wintervogelfauna van het Wanjarri-natuurreservaat en het Lake Mason Conservation Park, waar ongeveer 100 vogelsoorten leven. Samen met de hierboven genoemde vogels zijn de lachende kookaburras, Mistletoebird, blaffende uil, lawaaierige broeder en de oostelijke gele robin.

Inheemse vogels van Australië