Langste Rivieren In Indonesië

De meerderheid van de bevolking van Indonesië woont in de buurt van water, zowel aan de kust of langs rivieren en oevers van meren. De grote rivieren van Indonesië vergelijken niet qua omvang of reikwijdte met de Mekong of de Yangtze op het vasteland van Azië, maar de rivieren spelen nog steeds een grote rol in de economie en cultuur van het land. Vier van de langste rivieren van Indonesië zijn te vinden in de Kalimantan-provincies op het eiland Borneo: Mahakam, Barito, Kahayan en Kapuas, dat met 710 mijl lang de langste rivier van Indonesië is. Papoea-Nieuw-Guinea heeft de op een na langste rivier, de Sepik, die 700 mijl lang is. Andere grote rivieren op het eiland zijn de Fly, Mamberamo en Pulau. De langste rivieren van Sumatra zijn de Musi en Batang Hari.

Economisch belang van de rivieren van Indonesië

Meer dan twee derde van de 300-vissoorten die in de Kapuas-rivier zijn geïdentificeerd, hebben een hoge economische waarde en ondersteunen een bloeiende visindustrie. De Kapuas-rivier is een belangrijke transportader die het centrum van Borneo verbindt met de westkust: de enorme breedte en diepte ondersteunen de intensieve vracht- en passagiersvaart langs de meeste rivierlengtes. Houtkap en houtraften komen ook langs de rivier voor.

De Musi-rivier is gebaggerd om grote schepen te laten navigeren tot aan Palembang, een belangrijke havenstad die de export van aardolie, rubber en steenkool faciliteert. De delta van de Fly River is bezaaid met grote eilanden bedekt met dikke, vruchtbare alluviale grond. Kokospalm, broodvrucht, weegbree, sagopalm en suikerriet worden overvloedig verbouwd.

Het stroomgebied van de Mahakam-rivier bevat talrijke meren, die jaarlijks tot 35,000 metrische tonnen vangen. Dit gebied is het op een na meest productieve koolwaterstofbekken in Indonesië, dat bijna drie miljard vaten olie en dertig biljoen kubieke voet aan gasreserves bevat.

Cultureel belang van deze rivieren

De rivieren van Indonesië bieden toegang tot een aantal inheemse stammen die nog steeds veel traditionele manieren van leven behouden. De Dayak-stammen van de Kahayan-rivierregio zijn een Austronesische groep die een deel van hun oorspronkelijke cultuur en religie heeft behouden. Hun taal, Ma'anyan, is gerelateerd aan de taal van Madagaskar die in Madagaskar wordt gesproken. Ze beoefenen de Kaharingan-religie die voorouderverering, animisme en dynamiek combineert, en wordt nu beschouwd als een vorm van hindoeïsme. Veel rivierstammen produceren prachtig houtsnijwerk en aardewerk van klei.

Habitat / Biodiversiteit

Wanneer de maandelijkse neerslag meer dan twaalf centimeter bedraagt, stroomt de Kapuas-rivier over zijn oevers en veel van zijn wateren worden omgeleid in meren. Dit voorkomt massale overstromingen, vergemakkelijkt de vismigratie van de rivier naar de meren om te paaien en drijft roofvissen weg van de meren. Het gebied is rijk aan flora en fauna, met frequente ontdekkingen van nieuwe soorten en uiterst complexe voedselketens. Een recente opmerkelijke ontdekking is de Kapuas-modderenslang, die spontaan zijn huidskleur kan veranderen als een kameleon.

Het stroomgebied van de Sepik rivier omvat moeraslanden, tropische regenwouden en bergen. Biologisch gezien is het riviersysteem mogelijk het grootste niet-verontreinigde zoetwater-wetland-systeem in de regio Azië-Stille Oceaan. Grotendeels een ongestoorde omgeving, er zijn geen grote stedelijke nederzettingen, mijnbouw of bosbouwactiviteiten in het stroomgebied van de rivier. De Mahakam River is de Irrawaddy-zoetwaterdolfijn, een met uitsterven bedreigde soort, en is ook een belangrijke broed- en rustplaats voor 298-vogelsoorten, waaronder 70 beschermd en vijf endemische soorten.

Territoriale geschillen

Japan heeft het Sepik-riviergebied gedurende het grootste deel van de Tweede Wereldoorlog in handen gehouden. Het gebied was de locatie van een strijd tussen Japan en Australië in 1945.

Milieugevaren

Houtkap en mijnafval hebben bijgedragen aan de aanzienlijke vervuiling van de rivieren Fly en Mahakam, met name gedurende het laatste decennium. Een 2015-studie vond onveilige hoeveelheden zware metalen zoals lood, koper, zink en cadmium in Mahakam-vissen. De lagere Kayahan rivier stroomt door een unieke omgeving van veenmoerasbossen, die aanzienlijk is beschadigd door een onsuccesvol programma om een ​​groot deel van het gebied om te vormen tot rijstvelden. Toekomstige hydro-elektrische projecten kunnen ook dreigen om vele afgelegen en biodiverse riviervalleigebieden onder te dompelen.

Langste rivieren in Indonesië