Omschrijving
Het UNESCO-werelderfgoed Ischigualasto Provincial Park ligt in de provincie San Juan in het noordwesten van Argentinië grenzend aan het Talampaya National Park in het noorden. Het park is ook bekend als de Valle de la Luna, Spaans voor Vallei van de Maan vanwege zijn unieke landschap en geologische formaties die lijken te behoren tot een andere planeet of de manen van het zonnestelsel. Aangewezen als een provinciaal park op 3rd november, 1971, omvat het Ischigualasto Provinciale Park momenteel een gebied van 60,370 hectare. Het is een broeinest van paleontologische ontdekkingen, met een enorme schat aan fossielen van prehistorische dieren en planten.
Historische rol
Uit de gegevens van radio-koolstof datering blijkt dat het Ischigualasto Provincial Park al jaren geleden door mensen werd bewoond, zo ver terug als 2,590 tot 950. De ontdekking van grottenhuizen, oude menselijke kunstvormen op muren van grotten en rotswanden en bouwplaatsen voor gereedschap bewijzen dat mensen in deze tijd in het gebied hebben geleefd. Er zijn ook aanwijzingen dat het land bezet wordt door verschillende inheemse stammen die een jagers-verzamelaars-levensstijl uitoefenen in het parkgebied vóór de komst van de Europeanen in de regio. Er wordt ook geloofd dat enige invloed van de Inca-cultuur ook in de regio aanwezig was en dat de oude Inca's goud wonnen in de berg Famatima, dicht bij het Ischigualasto Provincial Park.
Betekenis voor paleontologie
Het Ischigualasto Provincial Park is een schatkamer voor paleontologen. De regio is vooral beroemd om zijn uitstekende bewaring van exemplaren van levende organismen die behoren tot de Late Trias en geeft wetenschappers een aanzienlijk inzicht in de gebeurtenissen die leidden tot de overgang van een wereld die gedomineerd wordt door dinosaurussen naar de ontwikkeling van het leven van jonge dieren op onze planeet . Onder de tetrapod-fossielen die in het park zijn opgegraven, zijn de soorten die behoren tot cynodonts en Rhynchosaurs het talrijkst. 11% van alle fossielen die in het park zijn ontdekt, behoren tot dinosaurussen waarvan de terrestrische carnivoren het tafereel lijken te domineren.
Geologie en biodiversiteit
Zowel het Ischigualasto Provincial Park als het Talampaya National Park maken deel uit van het Ischigualasto-Villa Unión Trias-geologisch bekken dat werd gevormd tijdens de Trias-periode en wordt bewaard in de vorm van 6-verschillende lagen van sedimenten, neergelegd door stromende waterlichamen gedurende een periode van miljoenen jaren, met exemplaren van prehistorische levensvormen begraven in deze lagen. Tegenwoordig heeft het provinciale park Ischigualasto een overwegend woestijnachtige flora, bestaande uit cactussen, struiken en een paar bomen van meer dan 10-20% van het oppervlak. De hier aanwezige faunasoorten bestaan uit 27-zoogdiersoorten, 77-vogels en enkele reptielen en alleen 2-amfibiesoorten. Enkele van de opmerkelijke diersoorten van dit dorre leefgebied zijn de witbuikachtige opossum, de guanaco, puma, een endemische gordeldiersoort en pampasvossen. Andescondors, de grotere en kleinere Rheas, haviken en white-throated cacholotes vertegenwoordigen de vogelfauna van het park.
Milieubedreigingen en -behoud
Hoewel er geen grote bedreigingen zijn voor het Ischigualasto Provincial Park, kunnen sommige menselijke activiteiten, als ze niet vroeg worden gecontroleerd, de habitat van het park in de toekomst nadelig beïnvloeden. Omdat de grond van het park niet geschikt is voor teelt of veeteelt, zijn er voor deze doeleinden geen bedreigingen van menselijke aantasting op dit land. Er is echter altijd een dreiging van stropers die het park naderen om op dieren te jagen die er in leven. Daarom moet het parkpersoneel voldoende uitgerust zijn om te voorkomen dat deze stropers de beschermde, zeldzame en bedreigde soort van het park proberen te achtervolgen. De zware bezoekersaantallen in het Ischigualasto Provincial Park veroorzaken ook vervuiling in de vorm van giftige gassen die vrijkomen door het verkeer van voertuigen en afval en het afval dat door de toeristen wordt gegenereerd. Instandhoudingsinspanningen proberen momenteel ervoor te zorgen dat de bovengenoemde bedreigingen niet bestaan, zodat de prehistorische fossielen en moderne levensvormen van zijn park niet voorgoed verloren zijn.
