De geschiedenis van DDT gebruik
Dichloor-difenyl-trichloorethaan, in de volksmond aangeduid als DDT, is een organochloor dat voor het eerst werd gesynthetiseerd in 1874. Het werd voor het eerst gebruikt als een bestrijdingsmiddel in de 1940s om muggen onder controle te houden van het verspreiden van malaria onder soldaten in de Tweede Wereldoorlog. DDT was effectief in het voorkomen van malaria en andere door insecten overgedragen ziekten bij mensen. Door het gebruik daalde het aantal soldaten dat stierf aan malaria van 400,000 in 1946 naar minder dan 10 in 1950. DDT-gebruik werd later overgenomen door het publiek dat het gebruikte om insecten in gewassen, instellingen, tuinen, huizen en vee te bestrijden. Vanwege het massale overmatig gebruik van het pesticide, werden insecten resistent. Om de weerstand te compenseren, gebruikten mensen een groot deel van het pesticide. Tegen het einde van de 1950s en 1960s begon het Amerikaanse ministerie van landbouw bezorgdheid te zaaien over het gebruik van DDT vanwege het groeiende bewijs van de ondoelmatigheid van het insecticide en de toenemende milieu- en toxicologische effecten.
DDT verbieden
In 1972 heeft het Environmental Protection Agency (EPA) van de VS een annuleringsbevel voor het bestrijdingsmiddel afgekondigd vanwege de nadelige effecten die het had op mensen en dieren in het wild, realisaties die aan het licht werden gebracht door een boek genaamd Silent Spring door marine bioloog Rachel Carson. Onderzoekers geloofden ook dat er een verband was tussen het pesticide en de menselijke voortplanting nadat ze ontdekten dat dit leidde tot de ontwikkeling van levertumoren bij dieren. Het begon aan te komen dat DDT kankerverwekkend was.
In de decennia sinds het verbod in de VS is de concentratie van DDT in het milieu afgenomen. Er blijft echter veel residu achter. Nadat het product in de VS was verboden, verbood andere landen, met name Hongarije, Noorwegen, Zweden en West-Duitsland, het uit agrarisch gebruik. Het VK verbood het product in 1984 en 1991, meer dan dat 26-landen een totaalverbod op het product hadden ingesteld. In 2004 beperkte het Verdrag van Stockholm inzake persistente organische verontreinigende stoffen het gebruik van DDT. 170-landen hebben de conventie geratificeerd.
Wordt DDT nog steeds gebruikt?
Hoewel het pesticide in veel landen was verboden, hadden sommige landen in Afrika, Azië en Zuid-Amerika het bestrijdingsmiddel voor muggenbestrijding nodig om het risico op malaria te verminderen. In 2006 ondersteunde de WHO het indoorgebruik van DDT in Afrikaanse landen waar malaria een grote uitdaging bleef. De organisatie verklaarde dat de voordelen van de pesticiden voor Afrikaanse landen opweegt tegen de nadelige effecten die het had op het milieu. India en Noord-Korea hebben het gebruik van pesticiden voor agrarisch gebruik ondanks het verbod voortgezet. Ongeveer 4,000 tonnen DDT worden jaarlijks geproduceerd voor het vectorbesturingsprogramma. Het is legaal om DDT te produceren in de VS, maar het kan alleen worden geëxporteerd voor gebruik in vreemde landen. DDT kan alleen in de VS worden gebruikt voor noodsituaties in de volksgezondheid, zoals het beheersen van vectorziekten. Tegenwoordig wordt DDT geproduceerd in Noord-Korea, India en China. India blijft de grootste consument van het product voor vectorcontrole en landbouwgebruik. China produceert 4,500 metrische tonnen van het product waarvan 80-90% wordt gebruikt voor de productie van Dicofol, een acaricide. Afrikaanse landen gebruiken het product niet voor landbouwdoeleinden, maar landen zoals Ethiopië, Zuid-Afrika, Uganda en Swaziland gebruiken het om malaria onder controle te houden.
