De Eerste Landen Om Het Homohuwelijk Te Legaliseren

Voor sommigen wordt het homohuwelijk als immoreel beschouwd, terwijl het voor anderen als een fundamenteel of zelfs door God gegeven recht wordt beschouwd. Ongeacht iemands standpunt, kan niet worden betoogd dat, voor koppels van hetzelfde geslacht die in de hieronder vermelde landen wonen, zij moeten hebben overwogen dat hun respectievelijke naties wetgeving doorlopen die hen toestaat om te trouwen, en dat deze huwelijken volledig erkend moeten worden niets minder dan een persoonlijke en nationale overwinning zijn.

10. Argentinië (juli 2010)

In juli van 2010, werd Argentinië het eerste Latijns-Amerikaanse land dat homohuwelijken legaliseerde en Argentijnse homoseksuelen dezelfde huwelijksrechten toekent als de heteroseksuelen van het land. Een lang en belastend nationaal debat ging aan het besluit vooraf, waarbij de Senaat eindelijk 33 stemde voor 27 ten gunste van de wet. Een van de belangrijkste voorstanders van homohuwelijken was de president van het land, Cristina Fernández de Kirchner, die voortdurend vocht voor erkenning van de rechten van homoseksuelen, maar tegen de wil van de rooms-katholieke kerk. De kerk was buitengewoon verbitterd over deze beslissing en hield massale protesten in het hele land om de verandering te laten ontsporen. Het succes van de president en haar bondgenoot voorstanders ter ondersteuning van homohuwelijken in Argentinië toont echter de toenemende bereidheid van het land om weerstand te bieden aan de starre maatregelen van de kerk. Dit is ondanks het feit dat er geen duidelijke scheiding is tussen de kerk en de staat in dit land.

9. IJsland (juni 2010)

IJsland, een land dat bekend staat om zijn liberale houding ten opzichte van partners van hetzelfde geslacht, heeft in juni 27, 2010, een wet aangenomen die koppels van hetzelfde geslacht legaal kon laten trouwen. Het land, toen aangevoerd door een premier Johanna Sigurdardottir, die zich openlijk als homo verklaarde, ondervond weinig politiek verzet bij het passeren van deze wet. Een stemverhouding van 49 tot 0 ten gunste van het opnemen van 'man en man' en 'vrouw en vrouw' vakbonden in de huwelijkswetgeving bewijst dit feit. Momenteel wordt IJsland beschouwd als een van de meest homovriendelijke landen ter wereld, met een groot aantal buitenlandse paren van gelijk geslacht die IJsland bezoeken om daar te trouwen. Deze keuze wordt aangewakkerd, niet alleen door het feit dat homohuwelijken in het land worden gelegaliseerd, maar ook omdat de IJslandse samenleving in het algemeen zeer vooruitstrevend is en dergelijke huwelijken zonder enige weerstand grotendeels accepteert.

8. Portugal (juni 2010)

Er zit een lang verhaal achter de legalisering van homohuwelijken in Portugal. Een lesbisch echtpaar, Teresa Pires en Helena Paixão, deden een beroep op een huwelijksakte in 2006, die toen volledig werd afgewezen. Ze brachten de zaak voor de rechtbank en beweerden dat ze ten onrechte waren gediscrimineerd op basis van hun seksuele geaardheid, die niet legaal was volgens de Portugese 1976-grondwet. Toen de lagere rechtbanken hun motie verwierpen, deden zij in juli een beroep op het Portugese Constitutionele Hof van 2007. De rechtbank besliste op basis van een 3-2-stem dat, hoewel de grondwet homohuwelijken niet legaliseert, zij er ook niet tegen is. Het gecompliceerde geval van het paar moest nu door het Portugese parlement worden behandeld. Terwijl deze zaak werd verwerkt, vonden grote politieke veranderingen plaats in het scenario van homohuwelijken in het land. De nieuw herkozen Prime Minsiter, José Sócrates, heeft met de steun van de Socialistische Partij en het Linkeblok een amendement op de Family Code voorgesteld om de definitie van het huwelijk sekseneutraal te maken. Eindelijk, in juni 5, 2010, werden homohuwelijken in Portugal gelegaliseerd, ondanks protesten van de katholieke kerk van het land. Toen, op juni 7, 2010, Teresa Pires en Helena Paixão verenigd in het huwelijk, werden ze het eerste paar van hetzelfde geslacht om te trouwen in het land. Volledige erkenning van rechten op paren van hetzelfde geslacht werd echter pas na 5 jaren later gegeven. Vervolgens keurde het parlement in 2015 een andere wet goed die adoptie door paren van gelijk geslacht wettelijk mogelijk maakt.

7. Zweden (mei 2009)

Net als andere Scandinavische landen is de Zweedse gemeenschap altijd vooruitstrevend geweest in zijn sociale houding en heeft hij openlijk paren van hetzelfde geslacht geaccepteerd. Zweden was dus een van de eerste landen die wettelijk erkende partnerschapsrechten aan homokoppels in het midden van de 1990s toewees, en stond ook toe dat dergelijke paren al in 2002 kinderen adopteerden. De belangrijkste stap naar het legaliseren van homohuwelijken in het land is echter genomen in 2009, toen een grote meerderheid van het Zweedse parlement (226: 22) voor de wet stemde. Hoewel zes van de zeven partijen die in het parlement vertegenwoordigd waren, voorstemden, weigerden de christen-democraten de wet te steunen. De Lutherse kerk van Zweden was overeengekomen om homo-partnerschappen te zegenen sinds 2007, maar was nog niet klaar om homohuwelijken in hun kerken toe te staan. Individuele predikanten kregen ondertussen de vrijheid om dergelijke bruiloften in hun respectievelijke kerken te weigeren of toe te staan.

6. Noorwegen (januari 2009)

In juni keurde 17, 2008, het Noorse parlement, het Storting, een wet goed die het voor paren van hetzelfde geslacht mogelijk maakte om dezelfde huwelijksrechten te genieten als heteroseksuele paren. Deze wet stond homohuwelijken toe om te trouwen in burgerlijke of religieuze ceremonies, om kinderen te adopteren en deel te nemen aan kunstmatige inseminatie. De wet werd geïmplementeerd tijdens het komende nieuwe jaar, januari 1, 2009. Het Hogerhuis van het land stemde 23-17 in het voordeel van de wet, ter vervanging van de 1993-wetgeving die partners van hetzelfde geslacht toestond om burgerlijke unies in te voeren, maar kerkbruiloften en adoptie niet toestond. De Noorse Kerk was verdeeld over dit onderwerp van legalisatie van het homohuwelijk in 2013, maar in 2015 stemde de generale synode van de Noorse kerk voor het aanbieden van diensten voor huwelijken van hetzelfde geslacht. Toch stond de Kerk van Noorwegen haar individuele gemeenten toe dergelijke verzoeken van koppels van hetzelfde geslacht te aanvaarden of te weigeren.

5. Zuid-Afrika (november 2006)

Op 1 van december, 2006, werd Zuid-Afrika het eerste land in Afrika dat homohuwelijken legaliseerde. Op 14 van november stemden de parlementariërs van het land voor het wetsvoorstel van de burgerlijke unie waarin homohuwelijken worden geprefereerd en het effectief als een wet wordt aangenomen. Het verhaal achter deze historische beslissing dateert uit 2002. Dat jaar deed een lesbisch stel, Marié Fourie en Cecelia Bonthuys, een beroep op het Hooggerechtshof van Pretoria om hun vakbond te laten erkennen als een wettig huwelijk. Hoewel hun beroep eerst werd afgewezen, oordeelde de rechtbank uiteindelijk dat de bestaande wettelijke definitie van huwelijk leidde tot discriminatie op grond van geslacht, hetgeen in strijd was met de grondwettelijke rechten van het volk. Daarom ontstond de noodzaak van een grondwetswijziging, die leidde tot de opstelling ervan en de uiteindelijke goedkeuring door het kabinet van het wetsvoorstel voor de burgerlijke unie in augustus van 2006. Ondanks protesten van duizenden Zuid-Afrikanen in september van hetzelfde jaar, werd het wetsvoorstel uiteindelijk aangenomen door het Zuid-Afrikaanse parlement, wat leidde tot een overwinning voor paren van gelijk geslacht in het land.

4. Canada (juli 2005)

In 1999 maakte het Supreme Court of Canada het mogelijk voor paren van gelijk geslacht om te genieten van een aantal van de financiële en juridische voordelen die verbonden zijn aan het huwelijk. De wettelijke erkenning van homohuwelijken was echter nergens te zien op deze foto. De houding ten aanzien van dergelijke huwelijken varieerde ook van provincie tot provincie in het land, aangezien de meeste wetten met betrekking tot paren werden behandeld door provinciale jurisdictie. Door de geleidelijke verschuiving in de houding van de Canadese gemeenschap ten gunste van huwelijken van hetzelfde geslacht en recente uitspraken van rechtbanken in de provincies van Canada ter ondersteuning van dergelijke vakbonden, heeft het Canadese parlement haar standpunt over deze belangrijke kwestie opnieuw bekeken. Na maanden van debatten, weigeringen en lezingen werd eindelijk de Civil Marriage Act, Bill C-38, gewijzigd om voorzieningen te treffen voor de legalisatie van Canadese homohuwelijken. Dit werd in juni door het parlement aangenomen, 28, 2005, en vervolgens naar de senaat verplaatst, die op 19, 2005 in juli ook het wetsvoorstel had aangenomen. Nadat het wetsvoorstel op 20 van 2005, XNUMX, Royal Assent ontving, werd het eindelijk actief en konden homoseksuele paren zich verheugen.

3. Spanje (juli 2005)

In juli van 2015 vierde Spanje zijn tienjarig jubileum van de legalisatie van homohuwelijken daarin. Het land was het derde land ter wereld dat het homohuwelijk op nationaal niveau legaliseerde. De poging om dergelijke huwelijken te legaliseren werd reeds in 2004 gemaakt door de toen pas verkozen socialistische regering van het land. Het parlement en de senaat van Spanje hebben de wet aangenomen op juni 30, 2005, en het trad in juli in werking 3, 2005. Het eerste homohuwelijk in Spanje vond plaats op 11 in juli, waarbij het homopaar Emilio Menéndez en Carlos Baturín betrokken waren. Hoewel de rooms-katholieke kerk actief protesteerde tegen deze wet, ondersteunde een enorme 66% meerderheid van de bevolking van het land, ondanks het feit dat het bekend stond om een ​​traditionalistische houding te dragen, de wet. In de volgende 10-jaren die volgden, vonden rond 31,610 homohuwelijken plaats in Spanje, waardoor Spanje een van de beste landen voor homorechten was.

2. België (juni 2003)

In juni 1, 2003, werd België het tweede land ter wereld dat homohuwelijken legaliseerde. Na jaren van verhitte discussies en belangrijke protesten door Belgische homorechtenorganisaties, in combinatie met de toenemende acceptatie van homorechten onder de Belgische gemeenschap, werd de wet tot homohuwelijk definitief goedgekeurd door 91 van de 122-afgevaardigden van het lagerhuis van het Belgische parlement. Ondanks dit hervormingsgezinde besluit van de regering, en hoewel de wet koppels van hetzelfde geslacht dezelfde privileges toekent die genoten worden door heteroseksuele paren, werd het recht op adoptie door deze paren ontzegd. Het was twee jaar later dat dit tot bloei kwam, toen in 2005 een nieuw wetsvoorstel werd aangenomen, waarmee homokoppels het recht kregen om kinderen te adopteren.

1. Nederland (april 2001)

Nederland was het eerste land dat homo-huwelijk legaliseerde. Al in het midden van de 1980s waren organisaties voor homorechten actief in het land bij het eisen van wettelijke erkenning van homohuwelijken. In 1995 besloot het Parlement een commissie op te richten om dit probleem te bespreken. De commissie werkte snel en concludeerde in 1997 dat de definitie van een burgerlijk huwelijk zou moeten worden gewijzigd om koppels van hetzelfde geslacht op te nemen. De huwelijksakte werd opgesteld en bediscussieerd in de Tweede Kamer, en uiteindelijk aangenomen door de Tweede Kamer en de Eerste Kamer op december 19, 2000. De wet werd van kracht op april 1, 2001. Na dit besluit liet de Protestantse Kerk van het land haar individuele gemeenten toe om zelf beslissingen te nemen over het al dan niet verlenen van hun respectieve diensten voor dergelijke huwelijken. Vandaag, na bijna 15 jarenlange legalisatie van homohuwelijken in Nederland, is het land een paradijs voor koppels van hetzelfde geslacht uit de hele wereld, die naar Nederland komen om als echtparen van alle rechten te genieten.

Eerste landen om homohuwelijken nationaal te erkennen