Zeehonden zijn een diverse groep semi-aquatische zoogdieren in de Order Carnivora. De maat van zeehonden varieert van 3 voeten 3 inches voor de Balkan zeehond tot 16 voeten voor de zuidelijke zeeolifant die de grootste carnivoran is. De gestroomlijnde lichamen van zeehonden hebben vier ledematen die zijn aangepast om te functioneren als zwemvliezen. In vergelijking met dolfijnen zijn zeehonden flexibeler en flexibeler. De meeste zeehondensoorten bewonen het koude water van de zuidelijke en noordelijke hemisferen. De dieren paren en baren op de oevers en ontsnappen ook naar de stranden van roofdieren zoals orka's en haaien.
Mediterrane monniksrob
De mediterrane monniksrob wordt ingedeeld bij de familie Phocidae. Het groeit van ongeveer 2.6 voeten in de lengte bij de geboorte tot een gemiddelde van 7.9 voeten bij volwassenen. De reproductieve volwassenheid voor het zegel wordt bereikt op ongeveer vierjarige leeftijd, terwijl de gemiddelde levensduur tussen 20 en 25 jaar ligt. Het dier had vroeger een breed scala van leefgebieden, waaronder alle mediterrane eilanden voor de kust, de Zwarte Zee en de Atlantische Oceaan en zijn eilanden. Het huidige habitatbereik is afgenomen en omvat nu de Cabo Blanco-regio in de noordoostelijke Atlantische Oceaan, de Egeïsche Zee en de Madeira-archipel. Er wordt geschat dat minder dan 700-individuen blijven overleven.
Hawaiiaanse monniksrob
De Hawaiiaanse monniksrob leeft voornamelijk in de noordwestelijke Hawaiiaanse eilanden, waaronder de Laysan en Lisianski-eilanden, Kure Atoll, Peral en Hermes Reef en de Midway-eilanden. Het dier heeft een voorkeur voor warme subtropische wateren. Het beweegt naar het land om te broeden, maar ook om op het zand, vulkanisch gesteente en koralen te jagen. Het zegel voedt zich met vissen, schaaldieren, alen en koppotigen en andere bentische organismen. Het zegel werd bijna uitgestorven door grootschalige jacht in de 19 eeuw en het werd nog steeds als bedreigd beschouwd.
Noordelijke zeeolifant
Het noordelijke zeeolifantje is gecategoriseerd in de familie Phocidae en het is een van de twee soorten van de zeeolifant. Het dier is genoemd naar zijn grote formaat en de grote slurf met mannetjes die worden gebruikt bij het maken van luide brullende geluiden, vooral tijdens de paarwedstrijd. De vrouwtjes kunnen 11-poten bereiken in vergelijking met de 14-voetjes van de man, en een succesvol mannetje kan maximaal 50-vrouwen in één seizoen impregneren. Het zegel wordt vaak waargenomen in de oostelijke Stille Oceaan met belangrijke broedplaatsen op de Farallon-eilanden, de Kanaaleilanden, het Piedras Blancas-licht en het Año Nuevo-reservaat in de VS en Mexico's Isla Cedros en Isla Benito del Este.
Zuidelijke zeeolifant
De zuidelijke zeeolifant is de andere soort van de zeeolifant. Het dier is na de grotere walvisachtigen het grootste waterzoogdier en het is de grootste zeehond en het grootste carnivoran. De zeehond heeft een kortere slurf en een grotere lichaamsmassa dan de noordelijke zeeolifant. Het mannetje meet 14 naar 19 voeten en 8.5 naar 9.8 voeten voor de vrouwtjes. De fokkolonies van de zeehonden worden verspreid in de Atlantische, Indische en Pacifische oceanen. Zeeolifanten kunnen lange tijd op het land leven, in tegenstelling tot andere zeehonden, en ze kunnen een aantal opeenvolgende weken per jaar droog blijven. De prooi van de zeehond bestaat uit krill, weekdieren, koppotigen, nothothens en schaaldieren.
Ross zegel
Het Ross-zeehond bewoont ijspakken rond de Antarctische wateren. Het wordt gekenmerkt door lange voor- en achtervinnen, een zeer korte vacht en een vrij klein hoofd met een brede en korte stompe neus. Na zijn jaarlijkse vervelling, wordt de pelsmantel van het zegel zilver op de buik en donker grijsachtig / zwart op de rug met bruine tot roodachtige strepen die zich uitstrekken van de onderkaak tot de borst. De vacht kan dan het hele jaar door verbleken tot een bruinachtige kleur. Het dier is meestal solitair en het vormt geen grote kolonies zoals andere zeehonden om te broeden. Paring vindt plaats eind december, waarna een enkele pup het volgende jaar wordt geboren.
Crabeater zegel
De crabeater-zeehond wordt erkend als 's werelds meest voorkomende zeehondensoorten met mogelijk zo veel als 75 miljoen exemplaren. De overvloed wordt toegeschreven aan zijn gespecialiseerde predatie van de overvloedige Antarctische krill in de Zuidelijke Oceaan door het gebruik van de zeefachtige tandstructuur. Volwassen zeehonden hebben een gemiddelde lengte van 7.5-poten en een gemiddeld gewicht van 440 lb. Vrouwtjes zijn 2.4 inches langer dan mannen. Het lichaam van het dier is vrij slank met lange snuiten en schedels in vergelijking met andere phocids. De zeehonden hebben een circumpolaire verspreiding rond de Antarctica, hoewel ze kunnen afdwalen naar de uiterste zuidelijke kusten van Nieuw-Zeeland, Afrika, Zuid-Amerika en Australië.
Luipaard zegel
Het luipaard zegel lijkt groot en gespierd. De maag is lichtgrijs terwijl de rug donkergrijs is. De keel van het zegel is witachtig en het heeft zwarte vlekken die het dier zijn naam geven. De grootte van het luipaardzegel valt tussen 7.9 tot 11.5-voet en 440 tot 1,310 lbs voor het gewicht. De kiezen van het zegel zijn gevormd zoals die van de crabeater zegel doordat ze samen kunnen worden vastgezet om krill uit het water te zeven. De luipaardzeehond bezet de koude wateren rond Antarctica en staat op de tweede plaats van de orka onder de belangrijkste roofdieren van Antarctica.
Weddell zegel
De Weddell Seal heeft een spindelvormig lichaam dat donker-zilvergrijs lijkt en lichter onderaan is en dat gevlekt is met witte, zwarte en grijze vlekken. De vacht van de zeehond kan in de zomer vervagen tot bruin. Het Weddell-zegel leeft op pakijs en de kusten van Antarctica. Het dier is een uitstekende duiker en kan diepten bereiken van meer dan 600-meters en onder water blijven tot 82 minuten. De zeehond heeft ook een uitstekend zicht onder water, en het heeft een nictitating membraan dat zijn ogen beschermt tegen sneeuw en zout water.
Baard zegel
De baardrob bewoont de Noordelijke IJszee en zijn oevers. De generieke naam is geïnspireerd op de Griekse woorden eri en gnathos gebruikt over zijn zware kaken. Het zegel wordt gebaard vanwege de prominente en overvloedige snorharen. De snorharen krulen vrij elegant als ze droog zijn en geven het dier een "raffish look". Baardrobben zijn een essentiële voedselbron voor de roofzuchtige ijsberen en ook voor de Inuit van de Arctische kust. Baardrobben voeden zich met kleine prooien die langs de oceaanbodem aanwezig zijn, waaronder vissen, tweekleppigen en inktvis. De snorharen van het dier fungeren als voelsprieten in de sedimenten.
Afdichting met een kap
De naam van de kapzegel is geïnspireerd op de opblaasbare kap op het voorhoofd van een volwassen mannetje. Het zegel leeft in de diepe wateren in het uiterste noorden van de Atlantische Oceaan. De verzegelde kap heeft een zilver- of blauwgrijze vacht met verspreide zwarte vlekken en vlekken. De vinnen zijn zwaar geklapt, terwijl de voorvlotten nuttig zijn bij het sturen en niet voortbewegen. De klapmuts is vrij asociaal en komt alleen samen tijdens het fokken en vervellen. De pups van de klapmuts zijn geboren in een unieke geavanceerde ontwikkelingsvorm en worden na vier dagen gespeend, wat de kortste lactatietijd is die voor een zoogdier wordt erkend. De pup overleeft op zijn vetreserves terwijl hij op het ijs is nadat de moeder hem heeft verlaten.
Havenzegel
De gewone zeehond leeft op het noordpool- en gematigde kustgebied van het noordelijk halfrond. Het wordt beschouwd als het meest verspreid tussen de zeehonden met een aanwezigheid in de kustwateren van de Stille Oceaan, de Oostzee, de Atlantische Oceaan en de Noordzee. De zeehonden lijken bruin, bruin, grijs of zilverachtig wit met kenmerkende V-vormige neusgaten. Een volwassen gewone zeehond kan 6.1-poten meten. Havenrobots bewonen gewoonlijk rotsachtige gebieden om predatie en extreme weersomstandigheden te voorkomen. De pups kunnen enkele uren na de geboorte duiken en zwemmen en zich snel ontwikkelen dankzij de vetrijke melk die door hun moeder wordt gegeven.
Gevlekte zeehond
De gevlekte zeehond heeft een bleke onderkant en de rest van het lichaam heeft donker zilver of grijs. De vacht heeft een patroon van donkere vlekken die gelijkmatig door het lichaam worden verdeeld. Het hoofd is rond met een smalle snuit en smalle en korte vinnen. De gevlekte zeehond wordt waargenomen in de buurt van de Noord-Stille Oceaan en ver in het noorden van de Noordelijke IJszee. Het dier leeft van de winter tot de vroege zomer aan de zuidelijke rand van het pakijs, waarna het zich verplaatst naar kustgebieden. Hoewel de jacht op het zegel wordt erkend, lijkt het de populatiegrootte niet sterk te beïnvloeden.
Geringde zegel
De geringde zeehond leeft in zowel de Arctische als subarctische regio's, en het waargenomen in de Hudson Bay en de Baltische en Beringzeeën. Het is de kleinste van de Arctic-zeehonden en het heeft een klein hoofd, een mollig lichaam en een korte katachtige snuit. De vacht van het dier lijkt donker met zilveren ringen aan de zijkanten en achterkant, en een zilveren buik. De lengte van de geringde zegel is gemiddeld 5-pootjes. De zeehond rust gewoonlijk op een ijsschots en hij zal zich verder naar het noorden verplaatsen op zoek naar dichter ijs. De prooi van de geringde zeehond omvat haring, mysiden, poolkabeljauw en garnalen, terwijl de roofdieren de Groenlandse haaien, ijsberen, halfmeeuwen en de poolvos omvatten.
Baikal zegel
Het Baikal-zegel wordt erkend als de enige vinpot, die beperkt is tot zoetwaterhabitats. Het torpedovormige flexibele lichaam maakt het een sierlijke zwemmer terwijl zijn krachtige achterlijf de zeehond door het water drijft. Baikal-zeehondenbeschermers hebben een dichte sportbont die donker zilvergrijs lijkt aan de bovenkant en geelachtig grijs aan de onderzijde. Een dikke laag blubber bevindt zich onder het lichaam van het zegel dat zowel drijfvermogen als isolatie biedt. Het dier woont alleen in het Russische Baikalmeer, dat wordt erkend als 's werelds oudste en diepste meer.
Kaspische zeehond
De Kaspische Zeehond is uniek beperkt in het binnenland, dat is de aan land grenzende Kaspische Zeehond. De bovenkant van de bovenkant varieert van grijsachtig geel tot donkergrijs met lichtere grijze zijden en buik, terwijl de rug onregelmatige donkere vlekken heeft. De pups van de zeehond worden geboren met een witte en lange wollige vacht die na drie weken wordt vervangen door donker en kort grijs haar. Het zeehond voedt zich met kilka en kreeftachtigen en andere kleine vissen terwijl het kwetsbaar is voor predatie door grote adelaars en wolven. De draagtijd van het zegel wordt geschat op 11 maanden. Het Kaspische zeehondje staat vermeld als bedreigd en het is vooral kwetsbaar omdat de Kaspische Zeehond een gesloten leefgebied is.
Zadelrob
De zadelrob is inheems in de meest noordelijke regio's van de Atlantische Oceaan en sommige delen van de Noordelijke IJszee. Het lichaam lijkt zilvergrijs met wishbone-vormige of zwarte harpsporen op zijn rug. De pup wordt geboren met een geelwitte vacht die na drie dagen wit wordt gedurende twee tot drie weken. Volwassenen bereiken 5-voetjes 7 inches lang. Het zegel verkiest liever in de oceaan te blijven en brengt vrij weinig tijd door op het land. Zadelrobben zijn erg sociaal en kunnen behoorlijk luidruchtig zijn. Vrouwelijke zadelrobben staan klaar om te paren op vijf of zes jaar, waarna ze meestal eind februari een enkele pup dragen. De staat van instandhouding van de zadelrob wordt als minste zorg genoemd.
Grijze zeehond
De grijze zeehond bewoont de oevers van de Noord-Atlantische Oceaan. De grijze zeehond is groot en de Oost-Atlantische stieren kunnen 8.2-poten van 10.8-voeten bereiken, waarbij de vrouwtjes 5.2 tot 6.6-voet lang zijn. De grijze zeehond heeft een prooi op vissen, voornamelijk demersale of bentische soorten, verkregen op diepten tot 230-poten of meer. Andere prooien zijn wrasse, zandspiering, kreeften, gadids, haring, schaatsen en platvis. Zijn pups hebben een zijdeachtige witte vacht en ze worden snel vet door de vetrijke melk van hun moeder. De zeehonden worden beschermd in de VS en in het VK.
