Waarom zo roze?
Lake Hillier, een 600-meter lang, uniek, zout meer met een kauwgomroze kleur, is gelegen nabij de oevers van het Midden-eiland van de Recherche-archipel in Australië, voor de zuidkust van West-Australië. Hoewel er tot nu toe geen overtuigend bewijs bestaat om de bron van de roze kleur van het meer duidelijk te verklaren, duiden onderzoeken erop dat afscheidingen van bepaalde microben die in het water van het meer leven, kunnen bijdragen aan de roze kleur van het water. Van bovenaf gezien vormt de roze kleur van het meer een schril contrast met het omringende blauwe water van de Zuidelijke Oceaan van waaruit het wordt gescheiden door een smalle strook land.
Historische rol
Lake Hillier werd voor het eerst ontdekt en benoemd door de Engelse navigator en cartograaf Matthew Flinders, die op 1802 aankwam op het Midden-eiland. Hij was de eerste om dit meer te melden toen hij het waarnam door de hoogste top van het eiland te beklimmen. In 1803 noemde hij het meer Lake Hillier na een bemanningslid van zijn expeditieteam dat stierf aan dysenterie dat jaar. In 1889 arriveerde een andere Europeaan, Edward Andrews, op het Midden-eiland met zijn zoons met het idee om zout van Lake Hillier te winnen. In de komende jaren werden verschillende pogingen ondernomen om het meer te gebruiken voor zoutwinning, maar verschillende factoren, waaronder de relatieve toxische eigenschappen van het zout dat uit dit meer werd gewonnen, ontmoedigden dergelijke zoutwinningsactiviteiten in het meer. De zoutmijnen evacueerden het gebied en vele jaren later werd Lake Hillier een deel van het natuurreservaat van de Recherche-archipel en bereikte zo een beschermde status. Nu werd het meer en zijn omringende habitat alleen toegankelijk voor wetenschappers die in de regio werkten, terwijl de publieke visitatie naar dit gebied zeer beperkt was.
Moderne betekenis
Lake Hillier wordt als een natuurwonder beschouwd en ontvangt daarom veel bezoekers door de lucht die over het meer vliegen om een glimp op te vangen van de roze kleur van het kauwgom van het waterlichaam. Lake Hillier en de omliggende habitat dienen ook als basis voor een aanzienlijk deel van het wetenschappelijk onderzoek. Het meer en zijn habitat worden uitgebreid bestudeerd door de Association of Biomolecular Resource Facilities. Het Extreme Microbiome-project, dat het onderzoek van de microbiota van het meer omvat en dat overleeft onder de extreem zoute omstandigheden, is het belangrijkste onderwerp van studie hier. Deze studie probeert de mysteries van de microbiële wereld en de unieke microbiële aanpassingen aan hoge zoutomstandigheden te ontrafelen.
Habitat en biodiversiteit
Het meer Hillier wordt uitsluitend bewoond door alleen micro-organismen. De Dunaliella salina is de microbiële algensoort die in het meer woont en die verantwoordelijk wordt gehouden voor het katalyseren van reacties die resulteren in de roze kleur van het meer. Roze halofytische bacteriën leven ook in de zoutkorst rond het meer, die ook zou kunnen bijdragen aan de roze kleur van het meer. Lake Hillier is omgeven door een bosrand met eucalyptus- en paperbackbomen als de dominante vegetatie en wordt van de zee gescheiden door met vegetatie bedekte zandduinen. Birdlife International heeft het gebied rond het meer als een "belangrijk vogelgebied" verklaard, vanwege de hoge biodiversiteit van de vogelfauna in deze regio.
Milieurisico's en territoriale geschillen
Momenteel omvat het natuurreservaat van de Recherche-archipel, een zeer beschermd gebied in Australië, het meer Hillier binnen zijn grenzen. Dit natuurgebied is beperkt tot toeristische bezoeken en alleen erkende exploitanten mogen hier werken. Dus vanaf nu zijn het meer en zijn omringende habitat vrij van menselijke tussenkomst en antropogene bedreigingen. Alleen wetenschappers mogen onderzoek doen en aan het meer werken.
