Landen Met De Slechtste Onderwijssystemen

De overheidsuitgaven voor onderwijs als onderdeel van het bbp zijn een indicator van het belang dat landen hechten aan onderwijs in hun budgettaire overwegingen. Dit cijfer wordt bereikt door het totaal van alle overheidsuitgaven op te tellen voor educatieve doeleinden, zowel openbaar als privé. Dit is niet beperkt tot instructiediensten, maar omvat ook ondersteunende diensten die ook voor studenten worden aangeboden, en bepalingen voor onderzoek door onderwijsinstellingen kunnen ook worden opgenomen. Ongetwijfeld duidt een hoge nadruk op het maken van uitgaven voor onderwijs op sociaaleconomische groei, omdat het de ontwikkeling van alle aspecten van de samenleving bevordert en bijdraagt ​​aan het verminderen van sociale ongelijkheden. Desalniettemin hebben veel landen een groot deel van het overzicht laten zien door het belang van onderwijs te onderschatten en dus onvoldoende te investeren in hun onderwijsinfrastructuur.

Economische ongelijkheid in Equatoriaal-Guinea

Het land met de laagste onderwijsuitgaven ten opzichte van het bbp, volgens het World Factbook van de Central Intelligence Agency (CIA), is Equatoriaal-Guinea, met een onderwijsbudget van slechts 0.6% van het bbp. Dit cijfer is met name laag wanneer men bedenkt dat het BBP per hoofd van de bevolking van het land veel hoger is dan dat van een van zijn buurlanden ten zuiden van de Sahara. Hoewel het onderwijssysteem beter zou worden geacht in een land met zo'n hoog BBP, wordt de regering vaak bekritiseerd vanwege controversiële bestedingspraktijken en is de inkomensongelijkheid vrij hoog. Het gebrek aan investeringen in het onderwijssysteem heeft geresulteerd in overbevolkte, onderbezette scholen, met korte voorraden educatief materiaal en leraren die klagen dat ze hun loon niet ontvangen. Hoewel schoolplicht voor alle kinderen tussen 6 en 18 jaar oud verplicht is, worden de wetten met betrekking tot leerplicht niet afgedwongen door de overheid. Het gevolg is dat meer dan een kwart van de ingeschreven kinderen niet naar school gaat. Daarnaast is er een ongebreidelde discriminatie van vrouwen met betrekking tot onderwijskansen, die bijdraagt ​​aan een analfabetisme-prevalentie van 27% bij vrouwen boven 15 jaar oud. Vanwege de slechte omstandigheden van de openbare scholen, neemt het aantal privéscholen meestal toe, maar er blijven problemen met de financiering bestaan ​​en de groeiende jeugdpopulatie draagt ​​alleen maar meer bij.

Etnisch conflict in Birma

Birma (Myanmar) staat op de tweede plaats in de landen met de laagste onderwijsuitgaven als onderdeel van het bbp, met een onderwijsbudget van 0.8% van het bbp. Hier heeft een door de militairen geleid regime geleid tot een inefficiënt onderwijssysteem, waar post-secundair onderwijs vrijwel niet bestaat. Nog erger, armoede verankerd is nog een grote barrière als het gaat om de toegang tot zelfs het basis- en voortgezet onderwijs. Budgetverlagingen uitgevoerd door de overheid voor sociale doeleinden in het algemeen hebben geleid tot een toename van de kosten die elk gezin moet betalen voor hun kinderen om een ​​opleiding te volgen, aangezien het belangrijkste middel om dergelijke te financieren zijn verschoven van belastingen naar eigen bijdragen en liefdadige schenkingen. Etnische conflicten hebben het voor kinderen uit etnische minderheidsgroepen met name moeilijk gemaakt om naar school te gaan in Birma. In een poging om 'ideale' Birmese waarden aan studenten te geven, heeft de regering de neiging om het vermogen van minderheden om het schoolsysteem te gebruiken te beperken. Ongeveer driekwart van de Birmese kinderen stopt met school voordat ze de vijfde graad bereikt.

Ondergefinancierd onderwijs in de Centraal-Afrikaanse Republiek

De Centraal-Afrikaanse Republiek (CAR) is een ander land waar het onderwijssysteem jammer is in vergelijking met wereldwijde normen. De overheidsuitgaven voor onderwijs bedragen slechts 1.2% van het bbp, wat zich vertaalt in een slecht onderwijssysteem, waarbij de sluiting van scholen, leraren onbetaald blijven en studenten die te weinig educatief materiaal hebben, te vaak voorkomen. Deze factoren hebben ook bijgedragen tot een zeer lage aanwezigheidsgraad onder studenten. Het CAR-schoolsysteem heeft dringend behoefte aan rehabilitatie en betere levering van les- en leermateriaal aan studenten, maar de voortdurende verplaatsingen van zijn mensen en de zwakke infrastructuur en veiligheid van het land zijn belangrijke obstakels voor de voortgang van dergelijke initiatieven.

Opmerkelijke anderen en de Paradox van Monaco

Andere landen met de laagste onderwijsuitgaven als deel van het BBP zijn Zambia (1.3%), Monaco (1.6%), Sri Lanka (2%) en Georgië (2.7%). Monaco en Liechtenstein zijn opvallende uitzonderingen tussen de landen die in het artikel worden besproken, omdat dit land feitelijk sterke onderwijssystemen heeft die zijn gericht op het succes van studenten. In deze gevallen zijn de onderwijsuitgaven ten opzichte van het bbp laag, alleen omdat het land een zeer hoog bbp per hoofd van de bevolking heeft.

Het rond te draaien

Overheden overal moeten beseffen dat een sterk onderwijssysteem de basis is waarop een sterke samenleving staat. Investeren in onderwijs zal een betere toekomst garanderen voor landen als geheel, omdat het respecteren van de fundamentele mensenrechten vaak het beste begint bij het op de bodem werken, waarbij het verbeteren van de positie van kinderen, op school en elders, een geweldige plaats is om te beginnen. Net zoals andere landen hebben aangetoond, kunnen de landen die onze lijst opstellen hun mondiale positie verbeteren door steeds meer middelen te gebruiken voor het onderwijs aan hun bevolking.

Onderwijsuitgaven in vergelijking met het bbp, per land

• Bekijk informatie als een:
• Lijst
• tabel