Grootste Steden In Oezbekistan

Grootste steden in Oezbekistan

Oezbekistan is een land in Centraal-Azië en grenst aan Kazachstan, Tadzjikistan, Turkmenistan en Kirgizië. Vanwege de oude locatie aan de zijderoute, is Oezbekistan de thuisbasis van steden die zowel moderne als middeleeuwse economische en culturele betekenis hebben. Tasjkent is de hoofdstad en grootste stad van Oezbekistan, met bijna vijf keer zoveel inwoners als de tweede plaats Samarkand. Volgens 2015-cijfers leeft ongeveer 36.4% van de totale bevolking in de stedelijke gebieden.

Tasjkent

De hoofdstad Tashkent heeft een bevolking van 2,309,600. Opgravingen hebben gewezen op vestingwerken die dateren al in de 1ST eeuw in de stad. De stad bloeide als een vitaal handelscentrum op de karavaanroutes naar Europa en Oost-Azië. De stad werd geregeerd door verschillende dynastieën zoals de Arabieren, Mongolen, Timuriden en shaybanids totdat het werd bezet door de Russen in 1865. De stad bleef bloeien en snel geïndustrialiseerd in de 1920s en 1930s onder het Sovjet bewind. Migratie van Russen en Oekraïners tijdens de Tweede Wereldoorlog veranderde de demografie van Tasjkent dramatisch. Tashkent is tegenwoordig een multi-etnische stad, waarbij Uzbeks de etnische meerderheid is.

De stad is het belangrijkste economische, vervoers- en culturele centrum in Centraal-Azië. Moderne gebouwen stijgen naast monumenten en gebouwen uit het Sovjettijdperk en de Timuridische dynastie. Landbouwproducten geteeld in de stad zijn katoen, rijst, tarwe, meloenen en groenten. Hoewel een aardbeving de stad in 1966 verwoestte, werden onderwijsinstellingen, musea, parken en theaters opnieuw gebouwd in de stad om van Tasjkent een educatief en cultureel centrum in Azië te maken.

Tasjkent is een moderne metropool, compleet met groene ruimtes en een bruisend nachtleven. Oude moskeeën, mausolea en musea zijn enkele van de bezienswaardigheden in Tasjkent. De regering van Tasjkent heeft een vergunningensysteem ingesteld om de migratie van het platteland naar de stad in te dammen. Tasjkent is, in tegenstelling tot de meeste andere Aziatische landen, gespaard gebleven van de proliferatie van sloppenwijken.

Samarkand

Samarkand is de op een na grootste stad in Oezbekistan met een populatie van 504,423. Samarkand ontstond als een belangrijk handelscentrum vanwege de ligging aan de oude zijderoute. De middeleeuwse stad werd geregeerd door verschillende dynastieën zoals de Arabieren, Iran en de Samaniden. De stad bereikte grote welvaart toen het de hoofdstad van het Timuridische rijk werd. Na een lange periode van achteruitgang, werd Samarkand economisch nieuw leven ingeblazen onder Russische heerschappij. Samarkand is grotendeels een oude stad die wordt gekenmerkt door oude moskeeën, madrassa's en mausolea. Samarkand is een belangrijk cultureel centrum in Azië en staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het moderne Samarkand is een belangrijke producent van zijde, katoen en wijn. Industrieën zoals agrarische verwerking, textiel en metalen zijn belangrijke spelers in de economie van Samarkand. De grootste etnische groep in de stad is Tajiks, gevolgd door een groeiend aantal Uzbeks. Islam in de grootste religie in de stad en het christendom wordt voornamelijk beoefend door immigranten zoals Armeniërs en Russen.

Namangan

In Oost-Oezbekistan ligt de stad Namangan met een populatie van 475,700. De stad begon als een nederzetting in de 15-eeuw, die deel ging uitmaken van de staat Kokhan in de 18-eeuw. Namangan was een bruisend islamitisch centrum vóór de Russische bezetting, compleet met talloze moskeeën en madrassa's. Het was ook een vitaal handelscentrum en de economie van de stad steeg tijdens de Tweede Wereldoorlog met de vestiging van fabrieken in de stad. Economische activiteiten in de moderne stad omvatten de productie en verwerking van katoen en de productie van groenten en fruit. De stad wordt gekenmerkt door groene ruimten en parken, terwijl de ruïnes van de middeleeuwse stad Aksikent een belangrijke culturele plaats in de stad vormen. De bevolking van de stad bestaat voornamelijk uit Tadzjieken en Oezbeken.

Andijan

De stad Andijan is de hoofdstad van de regio Andizjan en heeft een populatie van 333,400. Het middeleeuwse Andijan was een van de meest welvarende steden van Fergana Valley, omdat het strategisch gelegen is aan de zijderoute. De stad bloeide vooral op het gebied van kunst en cultuur onder het Timuridische rijk. Tegen de tijd dat Andijan onder Russisch bewind kwam, was het een belangrijke producent van zijde- en katoenen stoffen. Een groot deel van de stad werd verwoest door een aardbeving in 1902. Andijan werd herbouwd in het Sovjettijdperk om een ​​belangrijk industrieel centrum in Oezbekistan te worden. Modern Andijan heeft een autoproductie-installatie naast textiel-, chemische, voedselverwerkende, elektronica-, machine- en katoenfabrieken. De stad is vooral bekend als de geboorteplaats van Babur, die het Mughal-rijk in India heeft gevestigd. Uzbeks en Tajiks zijn de etnische meerderheidsgroepen in het gebied. De talrijke heilige plaatsen van de stad zijn belangrijke bezienswaardigheden in de regio.

Andere grote steden in Oezbekistan met betrekking tot de bevolking zijn Bukhara (328,400), Nukus (230,006), Qarshi (222,898), Ferghana (187,100), Jizzakh (152,642) en Navoiy (125,800). In lijn met de indrukwekkende economische groei van Oezbekistan in de afgelopen jaren, zijn de steden van het land in opkomst als moderne metropolen in Azië. Economische groei vertaalt zich naar een groeiende bevolking en de steden van Oezbekistan zullen naar verwachting een toename van hun individuele populaties ervaren.