Belize Barrier Reef Reserve
Het Belize Barrier Reef Reserve is opgenomen als UNESCO-werelderfgoed in 1996 en beslaat ongeveer 237,962 hectare voor de kust van Belize en herbergt het grootste koraalrifsysteem op het noordelijk halfrond. Binnen de site zijn 7 beschermde gebieden met nationale parken, mariene reservaten en natuurlijke monumenten. Wonen tussen de atollen, mangrovebossen, zand-cays, lagunes en estuaria zijn een aantal bedreigde soorten, waaronder groene schildpadden, Amerikaanse mariene krokodillen en zeekoeien. Vogels zoals de roodpoot en de bruine domoor vertrouwen op deze locatie voor eten en nesten. Dit ecosysteem werd beschermd omdat het wordt beschouwd als een van de beste voorbeelden in zijn soort in de regio vanwege de zeer uiteenlopende samenstelling van riftypen. In totaal zijn hier 65-koraalsoorten, 350-weekdierspecies en 500-vissoorten te vinden.
Toerisme
Vanwege de grote verscheidenheid aan zeeleven is het Belize Barrier Reef Reserve een populaire toeristische bestemming. Gemeenschappelijke toeristische activiteiten zijn duiken, snorkelen, zeilen, kajakken en vissen. Op de eilanden kunnen bezoekers ook wandelen, paardrijden, vogels kijken en archeologische ruïnes verkennen. Deze reserve is het nummer 1 toeristische bestemming in Belize en ontvangt ongeveer 130,000 bezoekers per jaar.
Milieugevaren
De diversiteit van deze werelderfgoedsite wordt door verschillende factoren bedreigd. Grote groepen toeristen en de boten die ze binnenkomen, verstoren het omringende leefgebied, beschadigen koraal en vervuilen de wateren. Bovendien verandert de wereldwijde klimaatverandering snel de temperatuur van de oceaan, doodt het leven in zee en veroorzaakt koraalverbleking. Koraalverbleking veroorzaakt stress aan het koraal waaraan ze reageren door hun algenpigmentatie af te werpen, waardoor hun groeivermogen wordt beperkt. Tegelijk veroorzaakt klimaatverandering een toename van het aantal orkanen in het gebied die onherstelbare schade aan het ecosysteem achterlaten. Andere bedreigingen voor het rifsysteem zijn: de visserij-industrie, kustontwikkeling, olie- en gasexploratie en oceanische vervuiling.
Inspanningen voor instandhouding
Gezien het belang van dit barrièrerif-ecosysteem en de kwetsbaarheid ervan, zijn extra inspanningen op het gebied van behoud gedaan. In 2010 werd Belize het eerste land dat bodemsleepnetten verbood, een vispraktijk die een net over de bodem sleept om soorten als garnalen, kabeljauw en inktvis te vangen. In een andere actie gericht op het behoud van dit kwetsbare ecosysteem, verbood het land ook offshore-boringen binnen 1 kilometer reservegrenzen.
Het hele koraalrif strekt zich uit van het noorden tot de wateren voor de kust van Mexico en het zuiden tot bijna de grens van Guatemala. De omvang maakt het behoud inspanningen moeilijk te beheren. Om deze reden heeft de regering van Belize partnerschappen gesloten met niet-gouvernementele organisaties (NGO's) om met meer succes beschermingsplannen uit te voeren. Niet alleen is hulp van NGO's noodzakelijk, maar ook samenwerking tussen overheidsdiensten. Verschillende instanties zijn verantwoordelijk voor de ontwikkeling van kustgebieden en om behoud in de voorhoede van hun inspanningen te houden, heeft de overheid ook de Coastal Zone Management Authority en het Instituut opgericht om een geïntegreerde benadering voor de bescherming van het rif te garanderen. Het gezond houden van dit barrièrerif is van het grootste belang en vereist een gezamenlijke inspanning van NGO's en overheidsinstanties.
