6. Wat is Bioelectrogenesis?
Het elektrofysiologische verschijnsel van elektriciteitsopwekking in levende organismen wordt bio-elektrogenese genoemd. Hoewel plantencellen door licht geïnduceerde elektrogenese vertonen en sommige microbiële cellen ook in staat zijn om elektrische stromen te genereren, zullen we hier de elektrogene eigenschappen van grotere gewervelde soorten bespreken, vooral een aantal waterwezens die elektriciteit kunnen produceren die sterk genoeg is om een volwassen mens te bedwelmen . Biolectrogenese wordt door deze wezens gebruikt voor het jagen op prooien, zelfverdediging, electrocommunicatie en / of electrolocation.
5. Black Ghost Knifefish
De zwarte geest knifefish (Apteronotus albifrons) bewoont de zoetwaterhabitats van tropische gebieden in Zuid-Amerika, inclusief het Amazonebekken. De vis is zo genoemd vanwege zijn geheel zwarte kleur, met uitzondering van een witte gloed op de neus en twee witte ringen aan de staart. De vis is schaalloos en groeit tot een maximale lengte van ongeveer 50 cm. De zwarte geest knifefish is ook nachtelijk van aard en zwak elektrisch. Het heeft een elektrisch orgaan en electro-receptoren die over het hele lichaam worden verspreid. Het is dus een van de weinige dieren die elektriciteit kunnen produceren en voelen. De vis gebruikt zijn elektrogeniteit en elektrosensibiliteit om insectenlarven, het primaire voedsel, te lokaliseren. De vis genereert elektrische signalen met de naam elektrische orgelontladingen (EOD's) met behulp van het elektrische orgel. De EOD's worden opgepikt door de elektrosensoreceptoren die aanwezig zijn op het lichaam van de vis. De vissen gebruiken deze elektrische eigenschappen om met elkaar te communiceren en ook voor electrolocation.
4. Elektrische stralen
De elektrische stralen zijn kraakbeenachtige vissen die de volgorde omvatten Torpediniformes. Er zijn ongeveer 69-soorten van deze stralen. Het meest onderscheidende kenmerk van deze vissen is hun vermogen om elektrische ontladingen te produceren die worden gebruikt om hun prooi te verdoven of als een verdedigingsmechanisme. De stralen zijn in staat om elektrische ontladingen te produceren van 8 tot 220 volt. De bekendste leden van de elektrische stralen zijn die behorende tot de Torpedo-soort.
De elektrische stralen bewonen ondiepe kustwateren tot een diepte van ten minste 3,000-poten. Het zijn langzaam bewegende wezens die hun staarten gebruiken om zichzelf voort te stuwen in plaats van hun borstvinnen. Deze stralen voeden zich met kleine vissen en gewervelde dieren en gebruiken de door hen opgewekte elektriciteit om de prooi te bedwelmen en te vangen. De elektrische stralen staan al sinds de oudheid bekend om hun elektrogene eigenschappen. De oude Grieken zouden de elektriciteit gebruiken die door deze stralen wordt gegenereerd om pijn veroorzaakt tijdens operaties en bevalling te verdoven. Volgens de verhalen van een oude Romeinse arts, werden de elektrische eigenschappen van de torpedovis gebruikt voor de behandeling van jicht en hoofdpijn. Het is ook vaak in verband gebracht met mystieke krachten vanwege het vermogen om mensen te stunten zonder ze aan te raken.
3. Northern Stargazer
De noordelijke stargazer (Astroscopus guttatus) is een vis die te vinden is aan de oostkust van de Verenigde Staten tussen New York en North Carolina. De vis is te vinden op diepten tot wel 120-poten. Het zwartbruine lichaam van de noordelijke stargazer heeft witte vlekken op de nek en rug. Het heeft een mond die naar boven wijst, waardoor hij de prooi kan vangen, terwijl hij goed gecamoufleerd blijft in de zanderige bodems van de kustwateren. De noordelijke stargazer kan ook elektriciteit opwekken vanwege de aanwezigheid van elektrische orgels in de orbitae. De elektrische schok van de vis wordt gebruikt bij het jagen op prooien en zelfverdediging.
2. Elektrische Catfish
De elektrische meerval is meerval van het gezin Malapteruridae, die twee geslachten en 19-soorten heeft. Veel van de soorten van deze familie zijn in staat om elektrische schokken tot 350 volt te genereren, vandaar de naam. De elektrische meervallen komen voor in de tropische gebieden van Afrika en in de rivier de Nijl. Ze zijn nachtdieren en vleeseters in gewoonte. Ze voeden zich met andere vissen, viseieren, afval en ongewervelden met de voedselgewoonte variërend per soort. De elektrische meervallen gebruiken een elektrische schok om hun prooi te bedwelmen. De elektrische meerval is de enige meervalgroep met elektro-generieke organen die goed zijn ontwikkeld. Interessant is dat oude Egyptenaren gebruik zouden maken van de mogelijkheid om elektrische schokken op te wekken van de elektrische meerval om artritis pijn te behandelen. Voor dit doel werden alleen kleine vissen gebruikt, omdat de grotere in staat zijn tot pijnlijke schokken. Muurschilderingen van het oude Egypte die deze vissen weergeven, zijn dus gebruikelijk. Zelfs een verslag van een Arabische 12-eeuwse arts vermeldt de elektrische eigenschappen van de elektrische meerval. Hoewel de schok die door de elektrische meerval wordt veroorzaakt niet bekend is als dodelijk voor de mens, zijn grote individuen in staat om een volwassen mens met de elektrische schok te bedwelmen.
1. Elektrische paling
De elektrische paling (Electrophorus electricus) is de enige soort in de Electrophorus geslacht en staat bekend om zijn vermogen om elektriciteit te produceren. De vissen leven in de zoetwaterrivieren van de Amazone en de Orinoco in Zuid-Amerika. Ondanks zijn naam is de elektrische paling geen echte paling, maar een knifefish. De elektrische paling heeft een langwerpig, schaalloos cilindrisch lichaam met een donkergrijsbruin dorsaal oppervlak en gele of oranje onderzijde. Het heeft een vierkante mond aan het einde van de snuit.
Het meest interessante kenmerk van de elektrische paling zijn de drie paren buikorganen die elektriciteit opwekken. Deze staan bekend als het hoofdorgel, het orgel van Sach en het orgel van Hunter. Vier vijfde van het lichaam van de paling wordt bezet door deze organen. Met behulp van deze organen kan de vis zowel hoog- als laagspanningselektriciteit opwekken. De elektrische organen zijn gemaakt van elektrolyten en op een manier gerangschikt die bijdraagt aan een potentiaalverschil en een stroom van ionen toestaat te stromen.
De elektrische productiecapaciteit van de elektrische paling wordt meestal gebruikt om de prooi van de soort te verdoven. Zodra de aal zijn prooi detecteert, zendt de hersenen via het zenuwstelsel een signaal naar de elektrische organen. Er worden ionkanalen geopend die de stroom van natriumionen mogelijk maken, wat resulteert in een tijdelijke omkering van de polariteit. Dit genereert een plotse potentiaalverschil en elektrische stroom.
Hoewel de elektriciteit geproduceerd door een elektrische paling slechts tijdelijk is en waarschijnlijk niet dodelijk voor de mens zal zijn vanwege de korte duur van de ontlading, is bekend dat er menselijke sterfgevallen zijn. De elektrische stroom opgewekt door de elektrische paling zal zeker een pijnlijke en verdovende schok veroorzaken voor degenen die eraan worden blootgesteld. Aquariumverzorgers en biologen die met deze paling omgaan, wordt daarom geadviseerd extra voorzichtig te zijn.
