Veel landen leden aan een economische depressie in de 1930s, die berucht staat als de Grote Depressie. De neergang begon in de VS, en tegen de tijd dat het voorbij was, had het geschiedenis gemaakt als de langste en meest uitgebreide depressie van de twintigste eeuw. De periode werd gekenmerkt door een afname van investeringen en industriële en consumentenbestedingen en werkloosheid. De val van de Amerikaanse economie was aanzienlijk, aangezien het land na de Eerste Wereldoorlog als grootste economie was ontstaan. Het had zichzelf gevormd als een financier van naoorlogse Europese naties en zo nauwe banden met de landen gesmeed. Het falen van de Amerikaanse economie zorgde voor het opdrogen van investeringen naar Europa. De onevenwichtigheden en zwakke punten van de Amerikaanse economie werden tijdens de economische depressie sterk onthuld. Europese staten worstelden daarentegen om te herstellen van de resultaten van de oorlog. De economische neergang tastte het presidentschap van president Herbert Hoover aan, en de Amerikaanse bevolking werd opgewarmd tegen Franklin Roosevelt die bij zijn verkiezing in 1932 betere economische omstandigheden beloofde. De oorzaken van de depressie zijn breed uitgedokterd door economen, en ze zijn nog steeds een zorg van actief debat.
De beurskrach van 1929
Tijdens de 1920s trok de New York Stock Exchange veel speculanten aan terwijl iedereen zijn geld in aandelen bracht. De markt profiteerde enorm van deze investeringen en breidde deze vervolgens uit, tot het hoogtepunt in augustus 1929. De aandelenkoersen waren echter hoger dan hun reële waarde en de werkloosheid was al gestegen en de productie was gedaald. De aandelenkoersen bleven stijgen, ook al was er een milde recessie in de zomer van 1929. In totaal werden 12.9 miljoen aandelen verhandeld op oktober 24, 1929, dat te duur was voor beleggers die nerveus zijn over een beurscrash. Een verdere 16 miljoen aandelen werden op oktober 29 verhandeld toen de paniek opnieuw de marktuitwisseling doorveegde. Miljoenen aandelen bleken al snel waardeloos en beleggers die aandelen hadden gekocht met geleend geld verloren volledig. Fabrieken werden gedwongen arbeiders los te laten en de productie te vertragen, terwijl de lonen en koopkracht afnamen. De inbeslagnames en gedwongen verkopen stegen gestaag, terwijl de Amerikanen die op krediet gedwongen waren te kopen, in de schulden vielen. De wereldwijde naleving van de goudstandaard vergemakkelijkte de verspreiding van de neergang naar andere naties.
Bank mislukkingen
Meer dan 9,000 banken faalden in de loop van de 1930s. Hoewel de Grote Depressie begon zoals voor elke andere recessie, was de situatie erger geworden in de laatste helft van 1929. Mensen raakten in paniek na de beurscrash en maakten zich zorgen over de veiligheid van hun geld. Het aantal faillissementen steeg naarmate het vertrouwen van het publiek afnam en 650-banken faalden in het eerste jaar van de recessie. Grote groepen trokken hun geld in een reeks bankruns in. De eerste startte in Nashville, Tennessee in de herfst van 1930. De bankrun ging aan anderen over het zuidoosten vooraf. De meeste bankruns waren het gevolg van geruchten die twijfel deden rijzen over het vermogen van een bank om zijn deposanten te betalen. Een voorbeeld van dit scenario is een rapport van de New York Times in december 1930, waarin een handelaar betrokken was die geruchten verspreidde over het onvermogen van de Bank of the United States om haar klanten te betalen. Een menigte verzamelde zich om de bank uren later en trok $ 2 miljoen terug. Omdat bankdeposito's niet waren verzekerd, verloren mensen hun tegoeden eenvoudig toen ze faalden. De resterende banken aarzelden om nieuwe leningen aan te bieden die de economische omstandigheden verergerden die tot minder uitgaven leidden.
Droogte voorwaarden
De vroege 1920s was een geweldige periode voor Amerikaanse boeren, omdat nieuwe teelten en technologie de kosten en tijd voor het kweken van landbouw te verminderen, waardoor de teelt efficiënt en goedkoper werd. Landbouw voelde de impact van de depressie ernstig in het late 1920. Lage gewasprijzen dwongen boeren om meer areaal te bewerken, zoals armere landbouwgronden en om andere gewassen te introduceren. Deze omstandigheden werden niet beter in de vroege 1930s. De Great Plain-boeren hadden vooral te maken met de zwaarste door een droogte in de vroege 1930s. De regio was jarenlang overbegraasd en overgekweekt en winden staken stofwolken op toen ze wegvaagden. Het stof nestelde zich op huizen en boerderijgebouwen en zorgde ervoor dat de lucht dagenlang donkerder werd. De droogte maakte het voor boeren onmogelijk om hun schulden en belastingen te betalen, en ze namen hun toevlucht tot de verkoop van hun land tegen verliezen. De wanhopige boeren kozen ervoor hun landbouwgronden te verlaten en werkmogelijkheden in het westen te zoeken, en bedrijfsoverdrachten werden gebruikelijk. Deze agrarische verwoesting verslechterde de economie van de regio verder.
Reductie in inkoop
Bedrijven en consumenten spendeerden minder geld vanwege de vermindering van hun investeringen en besparingen. Krediet was ook krap en bijna onmogelijk om te krijgen. De uitgaven beïnvloedden de industriële productie omdat er minder goederen werden geproduceerd, waardoor bedrijven niet de hoeveelheid personeel nodig hadden die ze vóór de depressie hadden. Ontslagen werknemers vonden het moeilijk om te blijven betalen voor de activa die ze hadden gekocht via afbetalingsplannen en inbeslagnames, en uitzettingen werden dus gebruikelijk. Het werkloosheidspercentage bereikte een piek van meer dan 25%, wat zich vertaalde tot nog minder uitgaven, waardoor de economische ellende verslechterde. De slechte prestaties van de landbouw verminderden de inkomenskloof van de boeren, waardoor ze niet in staat waren om te besteden zoals ze deden vóór de depressie. De niet-verkochte bedrijfsinventaris is verviervoudigd tussen 1928 en 1929, wat een indicatie was voor de lage koopkracht.
Amerikaans economisch beleid met Europa
Naarmate de depressie vorderde, ging de Amerikaanse regering op zoek naar manieren om de gevolgen ervan te verzachten. In 1930 heeft het Congres de Tariff Act (Smoot-Hawley Tariff) aangenomen om de industrie van de natie te beschermen tegen buitenlandse concurrenten. De wet legde hoge belastingen op verschillende importen. Sommige Amerikaanse handelspartners reageerden door tarieven op te leggen aan artikelen die in de VS werden gemaakt. Deze situatie vergemakkelijkte de vermindering van de wereldhandel met tweederde van 1929 naar 1934. Andere naties hebben verschillende protectionistische beleidsmaatregelen ingevoerd die tot verdere uitsplitsing van de internationale handel hebben geleid.
Zwakke wereldmarkt
De lage koopkracht van klanten in de VS werd weerspiegeld door een vergelijkbare situatie in Europa. De Europese economie leed al in de nasleep van de oorlog en de depressie verergerde de situatie. De Amerikaanse boeren hadden enorm geprofiteerd van het leveren van landbouwproducten aan Europa in de nasleep van de oorlog en hun onvermogen om voldoende te leveren tijdens de depressie verzwakte de mondiale markt verder.
