De Columbidae-familie heeft duiven en duiven die zijn ingedeeld in 42-geslachten en 310-soorten. Verschillende soorten van het gezin worden bedreigd, waaronder elf ernstig bedreigde diersoorten. Deze elf soorten worden hieronder genoemd:
11. Polynesische grondduif -
De Alopecoenas erythropterus is endemisch voor sommige eilanden van Frans-Polynesië. Het is uitgeroeid uit het grootste deel van zijn historische bereik en de huidige bevolkingsschattingen suggereren dat er slechts ongeveer 100 naar 120-vogels in het wild zijn overgebleven. Habitatverlies en predatie door katten, honden en andere geïntroduceerde soorten vormen de grootste bedreiging voor het voortbestaan van deze soort. Er worden inspanningen geleverd om de soort te behouden door het verwijderen van roofdieren en herstel van de habitat.
10. Paars-gevleugelde grondduif -
Een andere kritisch bedreigde soort van de familie Columbidae, de Claravis geoffroyi woont in het Atlantische bos van Zuid-Amerika. De vogel komt voornamelijk voor in de bamboecosystemen in delen van Brazilië, Argentinië en Paraguay. De soort is zwaar geëxploiteerd voor de handel in wilde vogels. Habitatverlies is ook verantwoordelijk voor het op de rand van uitsterven brengen van de soort. De wilde populatie van deze soort wordt momenteel geschat op ongeveer 50 voor 249-individuen.
9. Blauwogige grondduif -
De Columbina cyanopis is endemisch voor de Cerrado-regio in Brazilië, waar de natuurlijke habitat bestaat uit droge laaggelegen graslanden. De grootste bedreiging voor deze soort is habitatvernietiging en afbraak. De soort werd als uitgestorven beschouwd sinds 1941 door de onderzoekers als gevolg van nul waarnemingen in het wild, maar in 2016 werden twaalf vogels waargenomen in een klein gebied van de Cerrado, wat leidde tot de herindeling van de soort als ernstig bedreigd.
8. Silvery Pigeon -
De grijze houtduif of de Columba, Argentiniës gevonden in Maleisië en Indonesië. De populatie van deze soort wordt geschat op ongeveer 50 volwassen individuen. Op een gegeven moment werd het beschouwd als uitgestorven in het wild, maar een paar gemelde waarnemingen lieten de classificatie ervan als een ernstig bedreigde soort toe. De reden voor een dergelijke scherpe daling van de populatie van deze vogel moet nog worden verklaard. Verwoesting van habitats en predatie door geïntroduceerde soorten worden verondersteld gedeeltelijk verantwoordelijk te zijn voor een dergelijke staat van de zilverachtige duif.
7. Tand gefactureerde duif -
De didunculus strigirostris is een grote soort duif die endemisch is voor Samoa, waar het de nationale vogel van de natie is. Er is weinig bekend over de ecologie en biologie van deze vogel, maar er is gerapporteerd dat het in beperkte aantallen voorkomt in de ongestoorde bossen van het land. Jagen, habitatverlies, beperkt bereik, cyclonen en geïntroduceerde roofdieren zijn allemaal factoren die verantwoordelijk zijn voor de scherpe daling van de populatie van de gebeten duif.
6. Negros Bleeding-hart -
De Gallicolumba keayi is endemisch voor de Filippijnen. Hier, de vogel komt voor op de twee eilanden Panay en Negros en woont in zowel de primaire als secundaire bossen van de regio. Het Negros Bleeding-hart heeft ernstig gefragmenteerde populaties als gevolg van massaal verlies van habitat. De soort wordt ook zonder onderscheid op menselijke consumptie gejaagd.
5. Sulu Bleeding-hart -
Nog een van de ernstig bedreigde leden van de familie Columbidae, de Gallicolumba menagei wordt alleen gevonden op het eiland Tawi-Tawi en de eilandjes eromheen in de Filippijnen. Deze vogels bewonen primaire en secundaire bossen met een gesloten afdak. Hoewel nauwkeurige schattingen van de aantallen van deze soort niet bestaan, wordt aangenomen dat de meeste van de overlevende populaties extreem klein zijn. Niet-onderscheidende jacht en habitatverlies blijven het voortbestaan van deze vogels bedreigen. De meeste van de bossen van het eiland Tawi-Tawi zijn vrijgemaakt voor menselijke behoeften en er zijn geen beschermde gebieden in de reeks van de soort. Het is dus zeer waarschijnlijk dat het Sulu-hart snel zou uitsterven.
4. Mindoro Bleeding-hart -
Inheems in de Filippijnen, de Gallicolumba platenae is ook een van 's werelds meest bedreigde vogelsoorten. De vogel wordt alleen gevonden op het eiland Mindoro. Een soort van grondduif, de soort lijdt aan een reeks bedreigingen, waaronder verlies van leefgebied, jacht op menselijke consumptie en predatie door wilde katten en honden.
3. Grenada Dove -
De Leptotila wellsi is endemisch voor het eilandje Grenada op de Kleine Antillen. De vogel is de nationale vogel van Grenada en een van de meest bedreigde soorten van de Columbidae-familie. Er is weinig bestudeerd over deze soort, maar onderzoekers beweren dat er misschien minder dan 100-exemplaren van de soort zijn die vandaag in het wild overleven. Habitatfragmentatie wordt beschouwd als de grootste bedreiging voor deze soort. Habitatafbraak en fragmentatie worden veroorzaakt door overbegrazing van vee, brandhout oogsten, landontwikkeling, enz. De introductie van roofzuchtige exotische soorten naar Grenada leidde ook tot hoge percentages van predatie van de Grenada duif door deze soorten.
2. Negros Fruit Dove -
De Ptilinopus Arcanus is een soort Columbidae die alleen voorkomt op het eiland Negros op de Filippijnen. Er is zeer weinig bekend over deze soort en tot op heden is slechts één enkel vrouwelijk exemplaar bestudeerd dat in 1953 in Mount Kanlaon is ontdekt. Hoewel er na zijn eerste ontdekking geen bevestigde waarnemingen van de soort zijn, hebben rapporten van een jager die beweert de vogel te hebben neergeschoten in de jaren negentig en de ontdekking van een aantal soorten Negros-eiland op het nabijgelegen Panay-eiland de hoop gewekt dat de Negros-fruitduif kan nog steeds in het wild overleven. Het is dus nog steeds niet geëtiketteerd als uitgestorven maar gecategoriseerd als ernstig bedreigd. Onderzoekers geloven dat, zelfs als de vogel vandaag overleeft, de populaties niet de vijftig zouden overschrijden en zouden worden bedreigd door jacht en verlies van leefgebied.
1. Cebu Brown Dove -
De Phapitreron frontalis is endemisch voor het eiland Cebu op de Filippijnen. Hoewel de soort naar verluidt uitgestorven was sinds 1892, zorgden verspreide meldingen van de waarnemingen van de vogel tussen 2007 en 2012 voor de classificatie als een ernstig bedreigde diersoort. Habitatverlies is de grootste bedreiging voor het voortbestaan van deze soort.
