Wie is een milieu-migrant?
Een milieu-migrant, ook wel bekend als een milieu- of klimaatvluchteling, is iemand die zijn huis heeft verlaten als gevolg van plotselinge of langdurige veranderingen in zijn omgeving die een negatief effect hebben op hun levensonderhoud. Dergelijke veranderingen omvatten, maar zijn niet beperkt tot, stijging van de zeespiegel, woestijnvorming, droogtes en verstoringen van weerpatronen zoals moessons. Milieumigranten kunnen van het thuisland naar een ander land of zelfs binnen het land verhuizen. Een van de fundamentele oorzaken van milieumigratie zijn de gevolgen van klimaatverandering en de algemene aantasting van het milieu. De term milieuvluchteling werd voor het eerst gebruikt in 1976 door Lester Brown en sindsdien is er een toename geweest in een cluster van vergelijkbare categorieën waaronder vluchteling uit klimaatverandering, gedwongen milieumigranten en vele andere termen.
Types van milieu-migranten
Volgens de Internationale Organisatie voor Migratie zijn er drie soorten milieumigratie. Ten eerste zijn er milieu-urgente migranten, die verwijzen naar mensen die tijdelijk hun huizen ontvluchten als gevolg van een milieuramp zoals een aardbeving, tsunami of orkaan. Dit zijn onverwachte milieu-evenementen. Het tweede type zijn de milieu-gedwongen migranten, die verwijzen naar mensen die vluchten vanwege de verslechterende omstandigheden in de omgeving zoals ontbossing of verslechtering van kustgebieden. Het derde type zijn de milieu-gemotiveerde migranten, ook wel de milieu-geïnduceerde economische migranten genoemd. Dit zijn categorieën mensen die gedwongen worden te vertrekken om mogelijke toekomstige ontberingen of gevaren te voorkomen. Voorbeelden zijn mensen die gedwongen worden te vertrekken als gevolg van afnemende gewasproductiviteit als gevolg van woestijnvorming.
Massaschaalmigratie
Volgens Jodi Jacobson betoogde de eerste onderzoeker die milieumigranten schatte dat er ongeveer 10 miljoen milieuvluchtelingen waren op basis van de worstcasescenario's van stijgende zeespiegels en dat die onvermijdelijk zouden toenemen tot zes keer meer dan de politieke vluchtelingen. Volgens Mustafa Tolba beweerde de uitvoerende directeur van UNEP in 1989 dat maar liefst 50 miljoen mensen milieuvluchtelingen zullen zijn als de wereld niet werkte om duurzame ontwikkeling te ondersteunen. Het intergouvernementele Panel on Climate Change (IPCC) in 1990 verklaarde dat de grootste en enige consequentie van klimaatverandering milieu-migranten kan zijn, wat ertoe leidt dat miljoenen mensen ontheemd raken van overstromingen aan de kust, oevererosie en ernstige droogte. Norman Myers, een milieuactivist uit Groot-Brittannië in het midden van de 1990s, merkte op dat milieuvluchtelingen de grootste groep onvrijwillige vluchtelingen zouden worden en schatten dat er al een vluchteling van 25 miljoen was en de cijfers zouden verdubbelen door 2010 om een ongekend niveau van 200 miljoen te bereiken door 2050 .
Migranten in Azië en de Stille Oceaan
In 2010 en 2011 waren er meer dan 42 miljoen mensen die ontheemd waren in Azië en de Stille Oceaan. Deze cijfers waren meer dan het dubbele van de bevolking van Sri Lanka en omvatten mensen die waren ontheemd door de stijging van de zeespiegel, droogte, overstromingen, stormen, hittegolven en koude golven. De migranten die vertrokken zijn uiteindelijk teruggekeerd, maar anderen werden migranten in hun eigen land of over de grens.
Milieumigratie aanpakken
Migratie veroorzaakt door het klimaat is een zeer complex concept dat kan worden begrepen als onderdeel van de wereldwijde migratiedynamiek. De omgevingsfactoren zijn verbonden met sociale en economische factoren, die op hun beurt worden beïnvloed door veranderingen in de omgeving. Daarom moet klimaatgestuurde migratie worden aangepakt als onderdeel van de ontwikkelingsagenda van een land, vanwege de grote gevolgen van migratie voor de sociale en economische ontwikkeling.
