De Tapanuli-orang-oetan (Pongo tapanuliensis), is de nieuwste beschreven soort orang-oetans. Alleen beschreven in 2017, remmen Tapanuli orang-oetans South Tapanuli op Sumatra, Indonesië. De andere twee soorten orang-oetans zijn Sumatra-orang-oetans en Bornean-orang-oetans. De laatste twee soorten orang-oetans bevolken het noorden van het eiland Sumatra. Orang-oetans gedijen in de regenwouden van Sumatra en Bornea. Behorend tot het koninkrijk Animalia, zijn Tapanuli orang-oetans van de phylum Chordata, klasse Mammalia en de orde van Primaten.
Fysieke beschrijving
Hoewel de Borneose orang-oetans de kenmerken hebben van de Tapanuli-orang-oetan, hebben de orang-oetan van Tapanuli afgeplatte gezichten, kleinere hoofdmaten en ook kroeshaarder haar op hun lichaam. Even terzijde, ze hebben een uniek dieet, dat items als naaldboombellen en rupsen kan bevatten. Bovendien verschilt de 'lange roep' van mannelijke Tapanuli-orang-oetans van die van de andere twee soorten. Interessant is dat vrouwelijke Tapanuli-orang-oetans baarden spelen terwijl hun mannelijke tegenhangers een uitgesproken snor hebben. Tapanuli-orang-oetans hebben ook een relatief grote hondentand in vergelijking met de andere twee soorten orang-oetans
Habitat
Tapanuli-orang-oetans vinden hun ecologische plek in tropische en subtropische waterige bossen. Deze bossen liggen ten zuiden van het Tobameer op Sumatra. Tapanuli-orang-oetans verspreiden zich in een gebied van 1,000 vierkante kilometers in het genoemde leefgebied. Het geschatte totale aantal Tapanuli orang-oetans is minder dan 800, waardoor de soort ongelooflijk zeldzaam is. Tapanuli-orang-oetans bouwen nesten om in te leven en zijn extreem verlegen.
Ontdekking
Onlangs hebben wetenschappers een diepgaand onderzoek uitgevoerd naar de genetische samenstelling van 37 individuele mannelijke orang-oetans. Speciale aandacht ging uit naar het skelet van een volwassen mannelijke orang-oetan, die door dorpelingen letsel had opgelopen. Na zeven dagen medicatie bezweek de orang-oetan aan de verwondingen. Bepaalde kenmerken van de tanden, de schedel en andere fysieke kenmerken verschilden met soortgelijke kenmerken van de andere twee soorten orang-oetans. Vergelijkingen tussen genen wijzen erop dat Tapanuli-orang-oetans eerder dan de Bornean-orang-oetans gescheiden waren van de Sumatraanse orang-oetans.
Gedrag en paring
Tapanuli-orang-oetans zijn erg verlegen en moeilijk te herkennen. Als gevolg daarvan duurde de ontdekking en beschrijving van de soort een relatief lange periode. Onderzoekers zien dat je zelden een groep van deze soorten tegenkomt in het dichte bos. Vaak worden lege nesten gespot, maar het is zeer zeldzaam om de orang-oetans daarin te vinden. Tapanuli-orang-oetan-mannetjes zijn klaar om te paren op 15-leeftijd, terwijl de vrouwtjes bij 12 zijn. De vrouwtjes produceren verschillende geuren, terwijl mannen geluiden maken om elkaar uit te nodigen voor paring.
Bedreigingen voor overleving
Tapanuli-orang-oetans zijn extreem gevaarlijke diersoorten. Het voortbestaan van deze zeldzame soorten mensapen is moeilijk door conflicten met de mensheid, handel in wilde dieren, houtkap en jacht. Er is een goudmijn bij hen in de buurt en een nog gevaarlijker bedreiging is de voorgestelde oprichting van een waterkrachtcentrale in hun nis. Tapanuli-orang-oetan wordt dus geconfronteerd met het gevaar van verlies van leefgebied. Al deze factoren laten zien dat de nieuw beschreven soort kan uitsterven voordat deze volledig is beschreven. De situatie is erbarmelijk omdat de orang-oetans het goed doen in één gebied, waardoor ze gemakkelijk kunnen worden uitgeroeid. Er zijn echter strikte instandhoudingsmaatregelen getroffen om het behoud van de orang-oetans te verbeteren.
