Wie Zijn De Wervelende Derwisjen Of De Mevlevi?

Auteur: | Laatst Bijgewerkt:

The Whirling Dervishes

De Mevlevi is een soefi-bevel uit de provincie Konya, Turkije, bekend om hun manier van rondwentelen als een vorm van herinnering aan God. De rituelen uitgevoerd door de draaiende derwisjen zijn erkend als een van de meest duurzame spirituele oefeningen ter wereld. De derwisjen leven een leven van soberheid en armoede en staan ​​bekend als bewakers van wijsheid en verlichting.

Geschiedenis van de wervelende derwisjen

De wervelende dans werd gepopulariseerd door Mevlana Jalaluddin Rumi (1207-1273), die een soefi-mysticus en dichter was. Zoals de legende het zegt, kwam Rumi toevallig op goudbezoekers op de markt van de stad aan het zingen van liederen uit eerbied aan Allah, en hij begon in een cirkel met uitgestrekte armen rond te draaien. Terwijl Rumi draaide, ging hij in trance en werd extatisch, en daarmee werd de dans geboren. Na de ondergang van Rumi gingen zijn volgelingen door met de beoefening en vormden de Mevlevi-sekte. De orde kreeg bekendheid onder het Ottomaanse Rijk toen deze aanzienlijk bijdroeg aan muziek en poëzie.

Purpose Of The Whirling Dance

Rumi, als de grondlegger van de dans, zei dat de derwisjen de planeten vertegenwoordigen die rond de zon gaan in het zonnestelsel. De draaiende derwisjen erkennen de plaats van de mensheid in de kosmos en sluiten zich aan bij de beweging van de aarde. De dans wordt ook geïnterpreteerd als een re-enactment van dood en opstanding, waar de geest overstijgt, en het lichaam wordt overgelaten aan de grond. De dans wordt vaak gezien als een manier om zich te verenigen met kosmische krachten en met de eeuwigheid en om een ​​relatie tussen de mensheid en de goddelijkheid tot stand te brengen.

De Sama-ceremonie van de wervelende derwisjen

De wervelende dans speelt een prominente rol in de Sama Ceremony, uitgevoerd in de rituele zaal (samahane). Om als jongen een derwisj te worden, ging hij naar scholen die tekkes worden genoemd, waar hij na 1001 dagen de dans mocht spelen. De Whirlers moesten enkele uren vasten voordat ze aan de dans begonnen. Het ritueel is streng en vooraf bepaald, en de dansers beginnen door te buigen voor de sjeik, rond wie ze dwarrelen. De sjeik blijft draaien op zijn as. De wervelaars dragen lange bruine hoeden die sikke worden genoemd en die de grafsteen vertegenwoordigt.

De Devr-i-Veled Walk omvat een statige processie door de wervelaars rond de hal terwijl ze zwarte mantels (hirka) dragen om het graf te symboliseren. Vervolgens strekken de derwisjen hun armen uit om de zwarte mantels te laten vallen en witte gewaden of tennaten te onthullen die de dood vertegenwoordigen. De dansers gaan op hun linkervoet draaien terwijl hun rechterhandpalmen naar boven zijn uitgestrekt en hun linkerhand op de grond gericht is. De rechterhand is geplaatst om Gods weldadigheid te ontvangen die door de linkerhand op de aarde wordt geschonken. De ogen blijven open maar ongericht en er wordt een muzikaal repertoire gespeeld dat bekend staat als ney. Aan het einde van de dans wordt een deel van de koran gelezen en de derwisjen en de sjeik vertrekken met een groet van vrede.

Weigering en hedendaagse praktijk

Na de val van het Ottomaanse rijk in 1924, kende het wervelen een teruggang in Turkije. Whirling in tekkes werd verboden onder wet 677, doorgegeven door de nieuwe heerser Kemal Ataturk. Kemal benadrukt dat Turkije, als modern land, geen voorziening heeft voor magie van de derwisjen. De dans is vandaag nog steeds verboden in het land. De Mevlevi Sect is actief, maar ze kregen gedeeltelijke rechten om de dans in het openbaar uit te voeren in 1953 voor toeristische doeleinden. De dansen worden regelmatig uitgevoerd in Konya en Istanbul.