Geografische distributie en vroege geschiedenis
De Ibo-etnische groepen van mensen hebben het grootste deel van hun bevolking in Nigeria in West-Afrika. Het Ibo-geboorteland is verspreid van het lagere deel van de rivier de Niger naar het westen, terwijl de oostkant van de diaspora het grootste aantal inwoners heeft in het zuiden van Nigeria. Er wordt gezegd dat de Ibo-stammen tegenwoordig afstammen van de Nri, Nzam en de Anam-immigranten die vele eeuwen geleden uit het noorden en westen van Afrika kwamen. Deze immigranten kwamen in de 15TH eeuw aan in Nigeria, en ze observeerden een kalender die vier dagen per week, zeven weken per maand en 13 maanden per jaar had. De traditionele religieuze overtuigingen van de Ibo zijn tegenwoordig vaak een mix van christelijk monotheïsme geïntroduceerd door Europeanen en traditionele mythologische goden waaronder natuurgeesten.
Cultuur en traditionele manieren van leven
De gemeenschap stond centraal in het leven van Ibo in het pre-koloniale Nigeria. Ze woonden in kleine dorpjes die waren samengesteld uit lemen hutten met rieten daken. Er waren geen koningen en lokale dorpen werden in plaats daarvan bestuurd door een raad van dorpelingen, vergelijkbaar met die in de ooi stam van Ghana. Dit was typisch voor de Ibo-bevolking, omdat veel stammen in Afrika door een koning werden geregeerd. De Ibo volgde een overgangsrite voor een jongetje dat besnijdenis op de achtste dag na de geboorte bij zich had. Een naamgevende viering volgde en het evenement betrof drinken en feesten. Het hof maken van een vrouwelijke Ibo duurde één tot meerdere jaren, en een bruidsschat werd aan de familie van het meisje betaald om de deal te bezegelen.
Europees contact, de slavenhandel en Brits kolonialisme
De Portugezen waren de eerste Europeanen die contact maakten met de Ibo-bevolking, en dit deden ze in de 15TH eeuw. Er was weinig handel tussen de Europeanen en de Ibo-bevolking, behalve de slaven die naar Amerika en Europa werden gebracht. De meeste van deze slaven waren afkomstig uit Ibo-dorpen die outcasts of criminelen waren. Ze werden verkocht aan slavenhandelaren door de Aro Confederatie samengesteld uit Afrikaanse militaire staten die later instortten na de oorlogen met Groot-Brittannië, die hun confederatie omver wierpen. Het Britse kolonialisme bracht abrupte veranderingen teweeg in het leven in het dorp Ibo. De Britse gecentraliseerde vorm van bestuur was nieuw voor hen en zorgde voor verwarring, hoewel ze het christendom in veel gevallen gemakkelijk accepteerden. Ziekenhuizen, wegen en elektriciteit werden ook door de Britten geïntroduceerd.
Opmerkelijke Igbo en hun prestaties
De Ibo-bevolking was een geciviliseerde groep mensen, zoals blijkt uit hun culturele artefacten en traditionele relaties. De eerste opvallende Ibo's waren hun dorpsraden, samengesteld uit gewone, doch capabele, dorpelingen. Toen, in 1816, leidde Bussa, een Ibo-slaaf in Barbados, een opstand die de slavernij voor altijd zou veranderen. De 19e eeuw zag de geboorte van de "Vader van Pan-Africanism", een man van Ibo afkomst genaamd Edward Blyden. Hij was een opvoeder, diplomaat, politicus en schrijver. Hij is vooral bekend om zijn geschriften, die vrije Afrikanen uit de Verenigde Staten en Groot-Brittannië aanspoorden om terug te keren naar Afrika en het continent te helpen. Andere opvallende Ibos zijn Paul Robeson, een Amerikaanse schrijver en acteur, en Aime Cesaire, een politicus en dichter van Frans Martinique.
De Igbo van Today
De Biafran-oorlog in Nigeria vond plaats als gevolg van het feit dat de Ibo-bevolking in Biafra zich wilde afscheiden van Nigeria. De burgeroorlog werd gevochten vanaf juli 6th, 1967 tot januari 15th, 1970. De verliezen van de Ibo-natie waren enorm en zagen een gebeurtenis die de totale verwoesting van de vele infrastructuurcomponenten van Biafra omvatte, waaronder ziekenhuizen, scholen en huizen. Na de oorlog hebben Nigeriaanse banken Ibo-houders van bankrekeningen toegang tot hun geld geweigerd. Het resultaat was rampzalig, omdat de Ibo-mensen al hun spaargeld verloren, behalve de magere 20-ponden die ze elk toegewezen kregen. Collega Nigerianen weigerden ook om Ibo-mensen werk te geven. Igboland in het zuiden van Nigeria werd later door de Ibos herbouwd voor de volgende twintig jaar, inspanningen die werden ondersteund door de exploitatie van nieuw ontdekte oliebronnen in de buurt. Particuliere ondernemingen bloeiden op hun beurt en sindsdien zijn er steeds meer trends in de richting van het economisch herstel van Igboland. Een nieuwe bedreiging voor de grotendeels christelijke Ibo komt van Boko Haram en andere islamitische radicale groepen die steeds verder naar het zuiden Nigeria aandrijven en de Ibo-thuislanden bedreigen.
