Wat zijn Megafauna?
Charismatische megafauna is een term die wordt gebruikt om te verwijzen naar de planten- en diersoorten die een grote aantrekkingskracht hebben, misschien vanwege een aantrekkelijk uiterlijk, voor een wereldwijd publiek. Over het algemeen zijn charismatische megafauna grote dieren die gemakkelijk kunnen worden geïdentificeerd. Enkele voorbeelden van charismatische megafauna zijn de reuzenpanda, mannetjesleeuw, grijze wolf, zeearend, bultrugwalvis, ijsbeer, orka (orka) en Bengaalse tijger. Deze dieren worden over het algemeen geassocieerd met berichten over milieuactivisme en natuurbehoud. Dit artikel gaat dieper in op de relatie tussen charismatische megafauna en milieubehoud.
Rol van charismatische megafauna en instandhouding
Terwijl charismatische megafauna aantrekkelijk zijn voor het grote publiek en gemakkelijk te herkennen zijn, gebruiken milieuactivistische groepen ze vaak in natuurbeschermingscampagnes. Het idee is dat deze soorten meer publieke aandacht zullen trekken, emotionele reacties zullen oproepen en meer succes bij het behoud zullen bevorderen. Bovendien hebben deze charismatische soorten de neiging zich te vestigen in grote, biodiverse ecosystemen, die gastheer zijn voor een uiteenlopende reeks planten- en diersoorten. Hun populariteit betekent dat het redden van deze charismatische megafaunasoorten en hun habitats indirect een aantal andere, minder populaire soorten zal redden. Dit gehoopte resultaat wordt vaak aangeduid als de "paraplu effect."
Deze soorten roepen niet alleen meer passie op voor natuurbehoud over de hele wereld, maar ze hebben ook de neiging om meer financiële middelen binnen te halen. Bovendien gebruiken veel organisaties deze dieren als logo's om meer aandacht te trekken en herinnerd te worden. Een voorbeeld is het Wereld Natuur Fonds (WWF), dat de panda als organiserend symbool gebruikt.
Kritiek op de charismatische Megafauna
Hoewel het paraplueffect van charismatische megafauna bij inspanningen voor natuurbehoud brede steun heeft gekregen, heeft het ook een aanzienlijke hoeveelheid kritiek gekregen.
Een van de grootste problemen bij het gebruik van charismatische megafauna bij instandhoudingsinspanningen is dat het de aandacht verwijdert van minder bekende en minder aanlokkelijke soorten. Er is gesuggereerd dat mensen in wezen kunnen kiezen welke dieren het waard zijn te worden beschermd en beschermd op basis van hun fysieke uiterlijk. Hand40 3 details details 3 details details 3 hand40 details 3 details details 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 340 details4040 3 details 3 details hand40 details 3 hand40 details 3 hand40 3 details 3 hand4040 3 3 details 3 hand4040 3 3 hand 3 Het is te zien wanneer grote groepen mensen weigeren een invasieve soort (zoals het damhert in de Amerikaanse staat Californië) uit te roeien omdat het als schattig wordt gezien. Deze zelfde groep mensen kan echter geen problemen hebben met het doden van een spin, zelfs als het een mogelijk bedreigde soort is.
Het is ook gebleken dat het een bias creëert in wetenschappelijk onderzoek. Lijst met bedreigde soorten kan bijvoorbeeld soorten die niet als charismatisch kunnen worden beschouwd over het hoofd zien of niet vermelden, eenvoudigweg vanwege een gebrek aan onderzoek en kennis over het organisme. Wetenschappers hebben de neiging om charismatische megafauna in een groter tempo te bestuderen dan niet-charismatische soorten. Sinds 1994 zijn er meer dan 100-rapporten gepubliceerd over meerkatten. In dezelfde periode zijn alleen 14-kranten gepubliceerd over de minder-charismatische lamantijn. Deze academische verwaarlozing kan werken tegen algemene instandhoudingsinspanningen.
Bovendien hebben sommige onderzoekers een effect ontdekt dat bekend staat als taxonomische inflatie, wat een onnatuurlijk hoog aantal recent geclassificeerde taxa is. Deze inflatie is niet het gevolg van ontdekkingen van nieuwe soorten, maar eerder van de willekeurige classificatie van taxa. Wetenschappers hebben de neiging ondersoorten als werkelijke soort te noemen om voordelen voor de belangenbehartiging te verkrijgen.
Sommige organisaties en milieubeschermingsgroepen hebben het Bambi-effect tegengewerkt. Deze inspanningen omvatten de oprichting van organisaties zoals de Ugly Animal Preservation Society en de Endangered Ugly Things.
