De Stille Oceaan geldt als de grootste van de oceanen van de wereld, gevolgd door de Atlantische Oceaan en vervolgens de Indische Oceaan. Nog voordat de Europeanen de uitgestrekte oceaan zagen, waren prehistorische gemeenschappen, zoals de Austronesische volkeren, er overheen gevaren.
Etymologie
In 1519 begon de Portugese navigator, Ferdinand Magellan, de Atlantische Oceaan over te steken op zoek naar een westelijke route die hem via Zuid-Amerika naar de Spice-eilanden zou leiden. De kleine vloot wist gevaarlijke zeeën te overwinnen en navigeerde door de Straat van Magellan om de voorheen onbekende oceaan in november 1520 binnen te gaan. Magellan noemde dit waterlichaam Pacific vanwege de kalmte van de oceaan in die tijd. Magellan en zijn vloot veronderstelden dat de Spice-eilanden in de buurt waren, hoewel ze zich op duizend kilometer afstand van hun bestemming bevonden.
Geografie van de Stille Oceaan
Het oppervlaktegebied van de Vreedzame Oceaan van 64,000,000 vierkante mijlen is bijna een derde van het oppervlak van de aarde. De Stille Oceaan is goed voor 46% van het wateroppervlak van de aarde. De evenaar snijdt eroverheen om de Stille Zuidzee en de Noord-Stille Oceaan te vormen. De oceaan scheidt verder de regio's Australië en Azië van de Amerika's. De Stille Oceaan is de thuisbasis van het diepste punt dat bekend is in de wereld, genaamd de Mariana Trench, op 35,797 voeten diep. De platentektoniek zorgt ervoor dat de Pacific aan drie zijden jaarlijks met ongeveer 1 inch krimpt. De Beringstraat verbindt de Stille Oceaan met de Noordelijke IJszee in het noorden, terwijl in het westen de Indonesische Zeeweg de Stille Oceaan verbindt met de Indische Oceaan. De Straat van Magellan fungeert als een verbinding tussen de Stille Oceaan en de Atlantische Oceaan in het oosten. Er zijn talloze zeeën langs de onregelmatige westelijke randen van de Stille Oceaan, waaronder de Gele Zee, de Celebeszee, de Tasmanzee en de Japanse Zee. Hoewel Magellan op een vredige oceaan kwam, hebben tropische stormen soms invloed op de eilanden. Het land rond de Pacific Rim is voornamelijk de thuisbasis van vulkanen en af en toe aardbevingen.
Eilanden in de Stille Oceaan
De Pacific heeft een record van 25,000-eilanden. De eilanden die volledig in de oceaan liggen, zijn gegroepeerd als behorend tot Polynesië, Melanesië en Micronesië. Melanesië heeft de grootste eilanden van de Stille Oceaan, Nieuw-Guinea, evenals groepen eilanden zoals Nieuw-Caledonië, de Bismark-archipel, Fiji, de Salomonseilanden, Vanuatu en Sana Cruz. Micronesië ligt ten noorden van de evenaar en omvat de eilanden Kiribati, Mariana, de Marshalleilanden en de Caroline-eilanden. Polynesië is de grootste, met regio's als Oostelijk eiland, Tuvalu, Australische eilanden, Tokelau, Tuamotu, Samoa en de Cookeilanden. De eilanden in de Stille Oceaan zijn ingedeeld in vier primaire typen en omvatten de opgestuwde koraalplateaus, continentale eilanden, koraalriffen en hoge eilanden.
Hoe de Stille Oceaan mensen economisch bevoordeelt?
Vanwege de diepte van de Stille Oceaan wordt de rijkdom aan mineralen niet uitgebreid geëxploiteerd. Aardgas en aardolie worden echter gewonnen in de ondiepe kusten van Nieuw-Zeeland en Australië. Parels zijn ook verzameld voor de kusten van de Filippijnen, Australië, Nicaragua, Japan en Panama, evenals Papoea-Nieuw-Guinea. De vissoorten geoogst uit de Stille Oceaan zijn onder andere schaaldieren, haring, zwaardvis, tonijn en zalm.
