Dieren Die Uitstierven In De 20E Eeuw

Een dier wordt als uitgestorven beschouwd als er geen levende soort meer is. Elk dier dat als bedreigd op de rode lijst van de IUCN voorkomt, loopt het risico in de toekomst uitgestorven te raken. Verschillende factoren leiden tot het uitsterven van soorten, waaronder: jagen, vernietiging van leefgebieden en klimaatverandering.

Dieren die uitstierven in de 20 eeuw

Passagiersduif

Het eerste dier dat uitstierf tijdens de 20 eeuw was de passagiersduif. Deze vogelsoort was endemisch voor Noord-Amerika, waar het de meest voorkomende vogel was met een populatie van tussen 3 en 5 miljard. Uit gegevens blijkt dat de passagiersduif werd herkend aan de unieke geluiden, die werden omschreven als hard en extreem luid.

Inheemse volken hebben er traditioneel op gejaagd als voedselbron. Na de komst van Europeanen werd de passagiersduif op de markt gebracht als een betaalbaar alternatief voor vlees. Verhoogde jacht en ontbossing hebben geleid tot het uiteindelijke uitsterven in 1914.

Berbera Leeuw

De Barbarijse leeuw was afkomstig uit het Atlasgebergte van Noord-Afrika. Het wordt beschouwd als een van de grootste leeuwensoorten die er is geweest. De Barbary-leeuw groeide uit tot lengtes van tussen 7-poten, 9-inches en 9-poten, 2 inches. Deze soort woog overal van 600 tot 660-ponden.

Deze leeuwensoort werd ooit gebruikt om gladiatoren in het Romeinse Colosseum te bestrijden. Het leed voor het eerst onder de bevolking verliezen in de mid-1800's toen mensen begonnen te jagen voor betaling. Het was populair als hotel- en circusattractie. Bovendien werd deze leeuwensoort gewaardeerd om zijn lange manen, die zich uitstrekten over de schouders en naar de maag. De Barbary-leeuw is in 1942 uitgestorven in het wild.

Mexicaanse grizzlybeer

De Mexicaanse grizzlybeer is een van de grootste zoogdieren die hij in Mexico heeft gewoond. Het groeide uit tot een gemiddelde hoogte van 6-poten en woog ongeveer 700-ponden. Het werd herkend voor zijn enigszins zilveren vacht, hoewel sommige geelachtig bruin tot roodachtig van kleur waren.

Boeren beschouwden deze beer als een gevaar voor het vee rond het begin van de 20E eeuw. Vanwege deze vermeende bedreiging, was de Mexicaanse grizzly beer in de val, vergiftigd en doodgeschoten. Al deze acties hebben de populatie aanzienlijk verminderd, wat in 30 alleen 1960 was. De regering van Mexico gaf deze beer beschermde status, maar dat deed weinig om het doden te stoppen. Bij 1969 was de Mexicaanse grizzlybeer uitgestorven.

Gouden pad

De gouden pad was endemisch voor het Monteverde Cloud Forest Reserve in Costa Rica. Het mannetje was geelachtig oranje van kleur, waardoor de soort zijn naam kreeg. Vrouwtjes werden echter gevonden in verschillende kleuren, waaronder rood, groen en zwart.

De gouden pad werd voor het eerst ontdekt in 1964 en handhaafde een populatiegrootte van rond 1,500 tot 1987. Bij 1989 was deze soort om verschillende redenen uitgestorven, waaronder: klimaatverandering, beperkt bereik, luchtvervuiling en de schimmelziekte chytridiomycose. De gouden pad is de eerste soort die is uitgestorven als gevolg van klimaatverandering. Het werd vaak geportretteerd op posters die de biodiversiteit en natuurbehoud bevorderen.

Levuana Moth

De Levuana-mot, afkomstig uit Fiji, is de laatste soort die in de 20 eeuw is uitgestorven. Het was een grijsblauwe kleur met een goudgele onderbuik. Het had een spanwijdte van iets meer dan een centimeter.

De Levuana-mot werd beschouwd als een plaag voor kokosgewassen en bedreigde het voortbestaan ​​van de inheemse volkeren van Fiji, die afhankelijk zijn van de kokosplant voor voedsel, medicijnen, brandstof en bouwmaterialen. In de 1920's werd deze soort onderworpen aan een ongediertebestrijdingsprogramma dat gebruik maakte van parasitoïden. Het programma was succesvol in het verminderen van de populatieomvang. Veel mensen hadden kritiek op de aanpak, waarbij de ethiek van biologische bestrijdingsprogramma's ter discussie werd gesteld. De Levuana-mot is uitgestorven sinds 1994.

Toekomstige uitsterven

De IUCN Rode Lijst van bedreigde soorten groeit elk jaar verder. Onderzoekers schatten dat tussen .01% en .1% van alle soorten elk jaar uitsterven, een snelheid die sneller is dan de natuurlijke uitsterving. Schattingen van het aantal soorten wilde dieren (wetenschappers ontdekken nog steeds elk jaar nieuwe soorten) variëren van 2 miljoen tot 100 miljoen. Dit betekent een minimale extinctiesnelheid van 200-soorten en een maximale extinctiegraad van 100,000 per jaar.

Dieren die uitgestorven waren in de 20 eeuw