Omschrijving
Slash-and-burn, ook bekend als swidden landbouw of wisselteelt, is een landbouwpraktijk waarbij natuurlijke vegetatie zoals bossen en struiken worden gekapt en verbrand om het land te zuiveren. Gewassen worden vervolgens geplant in de voedselrijke bodems die zijn achtergelaten onder de as. Wanneer dat land onvruchtbaar wordt, verschuift een boer naar een ander gebied met natuurlijke vegetatie en herhaalt dat proces opnieuw, volgens Rainforest Saver. Ash van de verbrande houtachtige vegetatie bevat calcium en magnesium, dat de zuurgraad van de bodem verlaagt, volgens een studie van de Oregon State University. Bodemzuur belemmert de opbrengst van graangewassen zoals maïs. Slash- en burn-praktijken worden ook toegepast wanneer grote stukken natuurlijke vegetatie uit het land moeten worden verwijderd om plaats te maken voor de grootschalige commerciële teelt van producten voor export, volgens de Gale Encyclopedia of science.
Geschiedenis in Finland
Landbouw werd voor het eerst gezien in de vorm van slash en burn-praktijken rond 4,000 jaar geleden in het huidige Oost-Finland, volgens het Natural Resources Institute, Finland (NRIF). Later werd Finland onderdeel van Zweden en bleef het een Zweeds bezit tot 1809. De Zweedse regering moedigde de praktijk aan om de beboste gronden te openen voor menselijke bewoning en vervolgens om de belastinginkomsten voor haar eigen koninkrijk te verhogen, volgens het Overseas Development Institute. Rond 3,500 jaar geleden. permanente landbouw begon overal in de wereld te worden gezien en kleine nederzettingen ontstonden ernaast. Aan het begin van de 20th Eeuw, tussen 50 en 75 was een percentage van de bossen in Finland gedecimeerd, veelal door de slash en burn-landbouw, aldus de universiteit van Freiburg. Rond 1915 toonden onderzoeken aan dat schokken en branden op meer dan 4 miljoen hectare land per jaar in Finland werd toegepast.
Waar het vandaag wordt geoefend, en de negatieve effecten
Tegenwoordig blijven wereldwijd naar schatting 200 tot 500 miljoen mensen doorgaan met het beoefenen van schuine en verbrande landbouw. De praktijk is overheersend in Latijns-Amerika, Azië en Afrika ten zuiden van de Sahara, resulterend in de vernietiging van tropische regenwouden en andere habitats met biodiverse habitats wereldwijd. Volgens een onderzoek uitgevoerd door het World Agroforestry Centre (ICRAF), komt 70 procent van ontbossing in Afrika, 50 procent in Azië en 30 procent in Latijns-Amerika als gevolg van schuine en verbrande landbouw. In totaal worden 14 miljoen hectare tropisch vochtig bos elk jaar wereldwijd vernietigd. Tropische ontbossing draagt bij aan 18 procent van de huidige trends in het broeikaseffect. Het resulteert ook in de vernietiging van diverse flora en fauna genesteld in deze bossen, en destabiliseert de stroomgebieden. Slash en verbranding resulteren ook in aardverschuivingen, waterverontreiniging en bodemerosie als gevolg van gebrek aan vegetatie en wortels, die nodig zijn om de grond te verankeren. Als gevolg van de verminderde retentiecapaciteit van water, zal de droogte des te waarschijnlijker worden, aldus het Ecologic Development Fund (EDF).
Alternatieven voor Slash en Burn Agriculture
In de moderne tijd hebben landbouwdeskundigen een aantal meer milieuvriendelijke alternatieven bedacht om de landbouw te schaven en te verbranden. Alley cropping is een agro-bosbouwmethode waarbij mensen voedsel naast en tussen rijen bomen planten om hun groei niet te belemmeren, zoals intercropping van maïs met gliciridia sepium. De Gliciridia sepium boom voegt ook voedingsstoffen toe aan de bodem, die van vitaal belang zijn voor de groei van maïs. Andere praktijken die helpen de noodzaak van slash en burn-landbouw te verminderen, omvatten de diversificatie van voedsel en andere gewassen die zijn geteeld door vruchtwisseling, het creëren van bufferzones van inheemse bomen in een bestaand bos en landaanwinning door herbebossing, volgens EDF. In de llanos regio van Colombia, waar schuine strepen en verbranding grotendeels de integriteit van de grond hebben vernietigd, helpt het bijsnijden van Inga alle planten tot bijna hun oorspronkelijke omstandigheden zoals ze werden gezien toen ze zich onder de regenwouden vloer bevonden. Dit wordt gedaan door Inga bomen te planten die de bodem herstellen door stikstof en recyclerend fosfor te fixeren. De Inga laat die herfst ook de grond mulchen. volgens Veerkracht door Post Carbon Institute.
