Mannerism ontwikkelde zich in 1500s Italië en benadrukte bepaalde functies in de kunst tot het punt dat onderwerpen en instellingen er onregelmatig en onnatuurlijk uitzien. De maniërisme-kunststroming is een periode die de renaissance en de barokbeweging scheidt. Maniëristische schilderkunst heeft twee detecteerbare spanningen, het vroege maniërisme en het hoge maniërisme. Het vroege maniërisme beeldt voornamelijk de antiklassieke kunststijl af. Hoog maniërisme daarentegen was een meer gecompliceerde, naar binnen gerichte en intellectuele stijl die in wezen was bedoeld om de verfijnde beschermheren aan te trekken.
5. Overzicht van de stijl -
De maniërisme-kunstbeweging was een tijd waarin kunstenaars Europa vulden met verbazingwekkende werken van klassieke kunst. Een duidelijk kenmerk van de kunst van deze periode is de langwerpige nek en romp en vloeiende armen en benen in portretten van figuratieve schilderijen. Gedurende deze tijd waren kunstenaars niet echt geïnteresseerd in kunst en in plaats daarvan vermaakten ze zich met het creëren en uiten van emoties in de portretten. Dit kenmerk onderscheidde de maniërismeartiesten van de kunstenaars die hen opvolgden. Maniëristen gebruikten ook ongebruikelijke kleuren zoals groen en geel in hun schilderijen. Een ander element in maniërisme is symboliek. De schilders gebruikten visuele metaforen en diepe betekenissen om een rijker publiek aan te spreken in plaats van kunst voor iedereen te maken.
4. Geschiedenis en ontwikkeling -
Het maniërisme is ontstaan in Italië, waar het van rond 1520 tot 1600 heeft geduurd. De artistieke werken werden omschreven als gemanierd omdat ze de nadruk legden op complexiteit ten opzichte van het naturalisme. Het raakte echter wortel in de tijd van Michelangelo en Raphael. De eerste schilderijen uit deze periode weerspiegelden de superioriteit van de mens, waar zij de mens verafgoden als de maat voor alle dingen. Niettemin was dit van korte duur toen een hervormingsbeweging geleid door Martin Luther tegen de katholieke kerk tot oorlog leidde. Deze verstoring luidde een periode van maniërisme in, waarin een mens niet langer het centrum van het universum was. Later werd de onzekerheid in de beweging levendig met de nieuwe wetenschappelijke uitvindingen en ontdekkingen zoals het bestaan van planeten, de sterren en de maan. De kunstenaars verloren hun vertrouwen in de geordende harmonie, en hun kunst weerspiegelde de wereld die radicale veranderingen onderging. Ze voelden dat ze geen afbeeldingen konden schilderen zoals hun vorige meesters, zoals Michelangelo die schilderde met natuurlijke en realistische schilderijen. Daarom ging hij over op een nieuwe vorm van kunst die de representatie van een man met maniërisme-kenmerken vertekent.
3. Bekende artiesten en hun werken -
Een van de kunstenaars die in de voorhoede van de maniëristische kunstbeweging op de voorgrond trad, was Doménikos Theotokópoulos (El Greco), algemeen bekend voor het schilderen van zulke voortreffelijke kunstwerken als 'Madonna en kind met St. Martina en St. Ages'. El Gracio was samen met Tintoretto toegewijd aan het tonen van intellectuele inhoud in hun kunst in plaats van aan de nieuwe artistieke media. Correggio staat bekend om zijn sentimentele verhalende schilderijen. Hij was de eerste kunstenaar die licht uitstraalt van het kind Christus. Parmigianino is een andere bekende kunstenaar, beroemd gemaakt door zijn portret "Madonna met de lange nek". Zijn schilderijen tonen kenmerken van slanke, langwerpige ledematen en nek, gedraaide en draaiende lichamen die allemaal in tegenspraak zijn met de traditionele proportionele wetten.
2. Weigeren en daaropvolgende opeenvolgende bewegingen -
De achteruitgang van de beweging van de maniëristiek begon in de 1590s en escaleerde vanaf dat moment snel. De nieuwe generatie Italiaanse kunstenaars onder leiding van Caravaggio heeft de waarde van het naturalisme in de kunst opnieuw geïntroduceerd. Buiten Italië, overleefde het in de 17th Eeuw in aristocratische hofkunst. De barokke kunstbeweging volgde onmiddellijk de maniërisme-kunstbeweging op waarin ze illusie en realiteit mengden. Hun schilderijen beeldden een mystieke en bovennatuurlijke wereld uit in een poging het geloof aantrekkelijker te maken.
1. Legacy -
De maniërisme kunstbeweging liet een erfenis achter van technische schittering, complexiteit, de invloed van Michelangelo, en mode in moeilijke tijden. Deze exemplarische portretten worden bewaard in een aantal van de populaire musea ter wereld. Het maniërisme diende als een overgangsvorm voor vele barokke kunstenaars. Ze verlegden hun smaak van het uitgebreide en soms gemanipuleerde schilderij. De religieuze ontkenningen van de contra-reformatie eisten een duidelijke, krachtige kijker-begrijpelijke openbare kunst. De kerk noemde hun gesluierde verwijzingen en gecompliceerde thema's ongepast en vandaar dat de schilders hun toevlucht namen tot een kunst die de gelovigen kon inspireren tot christelijke uitmuntendheid en berouw, terwijl ze tegelijkertijd de artistieke vooruitgang van de periode probeerde te beschermen.
