De Republiek San Marino blijft in de geschiedenis genoteerd als de laatste Italiaanse microstaat. De geschiedenis van San Marino begon in 301 AD met de komst van Marinus, die een klooster stichtte. Het centrum bloeide in een klein stadje op de hellingen van de Monte Titano. De republiek slaagde erin zijn onafhankelijkheid te beschermen tegen aanvallen van stadstaten, evenals de Napoleontische oorlogen, wereldoorlogen en de eenwording van Italië.
Wetgevende tak van de regering
De Grote en Algemene Raad voert wettelijke verantwoordelijkheden uit in San Marino. 60-parlementsleden vormen het lidmaatschap van de raad voor vijf jaar. Leden worden gekozen via direct en algemeen stemrecht na het behalen van de vereisten zoals uiteengezet in de grondwet van San Marino. De grondwet geeft de burgers meer dan 18 jaren om deel te nemen aan de stemming. De andere verantwoordelijkheden van de raad, naast wetgeving, zijn het kiezen van de regeringsvakbonden en het staatscongres, het aannemen van de begroting, het bekrachtigen van verdragen en het selecteren van de regeringsleiders. De raad bestaat uit vijf adviserende commissies bestaande uit 15-raadsleden. De commissies debatteren over de uitvoering van voorgestelde wetten die op weg zijn naar de verdieping van de raad.
Uitvoerende macht van de regering
Het uitvoerende gezag van San Marino berust bij twee Captain Regents. Een congres van staat is het equivalent van een kabinet in San Marino. Na elk half jaar komt de republieksraad bijeen om de twee staatshoofden te kiezen. De Captains Regent houdt toezicht op de discussies van het kabinet gedurende de zes maanden dat ze de macht overnemen. De inauguratie-gelegenheid voor de twee uitvoerende hoofden vindt plaats op april 1 en oktober 1, elk jaar. De viering wordt gekenmerkt door eeuwenoude tradities. De twee hoofden van de republiek worden geselecteerd uit tegengestelde partijen als een maat voor het verschaffen van checks and balances. Zodra de staatshoofden hun ambtstermijn hebben geëindigd, krijgt elke burger een venster van drie dagen om een klacht in te dienen over het gedrag of de activiteiten van de ex-hoofdenstaat die kan leiden tot gerechtelijke procedures. Een 10-lidstaatcongres houdt toezicht op verschillende afdelingen in zijn hoedanigheid van Sammarinese regering. De Grote en Algemene Raad is bevoegd om het congres te selecteren. Het congres stelt het algemene administratieve en internationale beleid van San Marino op, regelt ministeriële conflicten en stelt nieuwe wetten op.
Rechterlijke afdeling van de regering
Het Hooggerechtshof in San Marino wordt bezet door de Raad van Twaalf. De leden van de raad worden gekozen uit de Grote en Algemene Raad en werken tot de volgende verkiezingen. De Raad van Twaalf heeft hof van beroep in het geval 3rd. Twee inspecteurs fungeren als de vertegenwoordiging van de overheid in patrimoniale en financiële vragen. Het rechtsstelsel van San Morino wordt gekenmerkt door niet-ingezeten rechters om onpartijdigheid aan te moedigen, en dus hebben de meeste lagere rechters de Italiaanse nationaliteit. Er is een lokale conciliatie-rechter om te luisteren naar zaken van geringe betekenis. De vrederechters zijn inheems. De republiek heeft zijn laatste persoon uitgevoerd door in 1468 te hangen. San Morino's doodstraf werd in 1848 afgeschaft wegens moord en andere misdaden in 1850.
