Omschrijving
De autonome regio Xinjiang Uyghur onderscheidt zich van de rest van China door zijn cultuur en geografie. De Han-Chinezen vestigden de regio eerst al in 2,000 jaar geleden en claimen de regio als onderdeel van China. De Oeigoeren zijn moslims uit West-China en hebben de autonomiestatus genoten voor korte, afwisselende perioden sinds het werd geannexeerd door de Chinese overheersing. Xinjiang is ongeveer zo groot als Iran op 642,820 vierkante mijl. Tegenwoordig heeft het een populatie van ongeveer 21,815,815, voornamelijk bestaande uit Han-Chinezen en inheemse Oeigoeren, met ongeveer gelijke proporties van elk. De regio heeft 14-prefecturen, 99-provincies en 1,005-steden. De grootste en hoofdstad is Urumqi.
Historische rol
Xinjiang stond in 60 BC onder de bescherming van de Han-dynastie als onderdeel van de Northern Silk Road-route. De jaren na en voordien werden afwisselend geregeerd door de Mantsjoch en Mongolen. Tijdens de Qing-dynastie, nadat Zhunbu en het Tarim Basin waren samengevoegd, kreeg het die naam in 1844. Xinjiang betekent "een oude grens die recent terugkeert". In 1829 heette de regio in 1955 echter de naam Oost-Turkestan en kreeg hij de naam "Xinjiang" Oeigoerse Autonome regio. "Separatistische en extremistische mentaliteiten zijn te laat gezien bij de recente bomaanslagen in Beijing en sommige Oeigoeren werden vastgehouden door Amerikanen. De natuurlijke hulpbronnen van de regio, zoals olie en gas, zijn de inheemse Oeigoeren ontzegd, resulterend in ontevredenheid en geschreeuw.
Economische betekenis
Historisch gezien heeft Xinjiang een agrarische economie gehad en ook jades gedolven voor zijn vroege landbouwdynastieën. Olie, gas en mineralen zijn enkele van de belangrijkste bronnen van vandaag. De landbouwgronden worden geïrrigeerd door rijst, maïs, tarwe en gierst te produceren. Katoen wordt nog steeds geplant, wat begon in de 19TH eeuw. Het heeft ook diverse producten zoals fruit en noten. Het noordelijke gebied heeft schapen en vee. Xinjiang is ingesloten, maar zijn visvijvers, meren en rivieren produceren genoeg vis voor zijn lokale consumptie. Andere bronnen zijn frisdrank, borax, zout, goud, kolen en jade. Economische zones, exportverwerkingszone, economische samenwerkingszone en hoogtechnologische industriële zones werden ook vastgesteld. De HI-tech zone heeft ongeveer 23-bedrijven die behoren tot de Fortune 500 van 3,470-bedrijven in die specifieke zone.
Cultuur, taal en religie
Xinjiang-cultuur is een mix van een aantal 19-verschillende culturen, met de meest prominente daarin de Uyghur, Han, Kazakh, Hui en Kirghiz. Met de implementatie van de Chinese economische hervorming ingesteld in 1978, genummerd de Uyghur op 46% van de bevolking met de Han-Chinezen goed voor 40%. Tegenwoordig zijn deze cijfers niet significant veranderd. De Han bevinden zich meestal in het noorden, terwijl de Oeigoeren in de zuidwestelijke gebieden zijn. Het Han-volk beoefent over het algemeen het Taoïsme, het Boeddhisme en het Confucianisme, terwijl de meeste Oeigoeren en de Hui-Chinezen moslim zijn. Xinjiang heeft zoveel talen als etniciteiten. De twee officiële talen die worden gesproken zijn Uyghur en het Mandarijn. Minstige talen die daar worden gesproken, hoewel bij veel minder sprekers, zijn Kazachs, Kirgizisch, Oirat en Mongools. Naast deze talen zijn er ongeveer 43 mindere talen die worden gesproken door verschillende mensen die in Xinjiang werken of wonen.
Habitat en biodiversiteit
Xinjiang heeft woestijnen, bergen, lage valleien en graslanden. Het heeft gletsjers, bergmeren, warmwaterbronnen en binnen rivieren. De bergtoppen reiken over 16,404-voeten in de hoogte en fungeren als schildwachten voor meren, bekkens, oases en woestijnvlakten. De 22-natuurreservaten zijn een bewijs van de biodiversiteit. Het wilde paard van de Przewalski is endemisch voor zijn vlaktes en valleien. De topografie heeft lage valleien onder zeeniveau. De laatste tijd werden fossielen en rotstekeningen ontdekt in de Altay-regio van Xinjiang. Het gebied heeft ook 256 beschermde culturele sites. Het meest interessante landschap is bezaaid met stenen bossen, echoënde zandduinen, oude grotten en woestijnluchtspiegelingen.
Territoriale geschillen
Er is een separatistische beweging in Xinjiang die is samengesteld uit Uyghur-mensen en moslim-Chinezen. Deze mensen hebben betoogd dat Xinjiang nooit deel uitmaakte van China, maar alleen in 1949 werd geannexeerd. De Chinese overheid heeft verklaard dat historische gegevens aantonen dat het gebied al in de Han-dynastie werd beschermd vanwege zijn locatie als de noordelijke zijderoutoute. De leiders van de vroege Qing-dynastie verenigden de twee grensregio's van Dzungaria en het Tarim-bekken en noemden het Xinjiang. Westerse geleerden beweren vandaag dat Urumqi al vroeg bewoond was door de Han en Hui Chinees met een paar migrerende Oeigoeren, maar als gevolg van de Oeigoerse migratie concludeerden mensen ten onrechte dat de stad oorspronkelijk een Uyghur-nederzetting was. De spanningen lopen nog steeds door, met de grootste twee factoren die van invloed zijn op de onvrede over verschillen in etniciteit en religie, hoewel de Chinese overheid vandaag de dag geen religieuze praktijkbeperkingen oplegt aan de bevolking.
