Landen Zonder Een Spoorwegnet

Het spoorwegnet is de oudste vorm van transport ter wereld, sterker nog, de geschiedenis van het spoorwegnet begon in het oude Griekenland in de 6e eeuw v.Chr. Voorheen werd het gebruikt in mijnen, maar met de introductie van stoommachines werden commerciële spoorwegen geïntroduceerd en hielpen ze mensen van de ene plaats naar de andere te verhuizen. Hoewel het spoorwegnet in honderden landen in de wereld wordt gebruikt, zijn er enkele landen zonder spoorvervoer.

Landen zonder een spoorwegnet

Andorra

Andorra is de 11 de kleinste natie van de bevolking en de 16ste kleinste land. Behalve de Franse spoorlijn die Toulouse en Latour-de-Carol met ongeveer 1.2 mijlen verbindt met de grens van dit land, heeft Andorra nog nooit een spoorwegnet gehad. Het dichtstbijzijnde treinstation is het station in Frankrijk dat verbonden is met het land door een busdienst naar Andorra-la-Vella.

Bhutan

Bhutan is een van de kleinste door land ingesloten naties in Zuid-Azië. Bhutan heeft geen spoorwegnet, maar er zijn plannen om de zuidelijke delen van Bhutan te verbinden met het enorme Indiase spoorwegnet. India is van plan een 11-mijl lang netwerk te bouwen dat Toribari in Nepal verbindt met Hashimara in het westen van Bengalen.

Cyprus

Momenteel heeft Cyprus geen operationeel spoorwegnet, maar het land beschikte over een spoorwegnet dat van 1905 tot 1951 werkte. De trein was 76-mijl lang met 39-stations, maar hij werd om financiële redenen gesloten. Een andere uitbreiding werd gebouwd om de Cyprus-mines Corporation te dienen, die in 1974 zijn gesloten.

Oost Timor

Oost-Timor heeft slechte communicatienetwerken en vervoersinfrastructuur. Oost-Timor heeft nooit een spoorwegnet gehad en het primaire transportsysteem in het land is via de wegen die in slechte staat verkeren. Er is een voorstel om een ​​310.7 mijlen verlengd geëlektrificeerd enkelsporig netwerk te bouwen dat loopt van Los Palos tot Bobonaro.

Guinee-Bissau

Guinee-Bissau, gelegen in West-Afrika, is een van de weinige Afrikaanse landen die nog nooit een spoorwegnet hebben gehad. De primaire transportmethode die in het land wordt gebruikt, is via de geasfalteerde wegen in de hoofdstad en de onverharde wegen in de andere steden. Guinee-Bissau ondertekende een overeenkomst in 1998 met Portugal voor de aanleg van een spoorwegnet in het land.

IJsland

Hoewel er drie spoorwegnetten in IJsland zijn, heeft het land nog nooit een openbaar spoorwegnet gehad. IJsland heeft geen openbaar spoorwegnet en dit komt door de hevige concurrentie van het autoverkeer, een kleine bevolking en zware milieuomstandigheden. Sinds de vroege 1900s zijn er in de steek gelaten voorstellen voor een spoorwegnet. In de 2000s werden nieuwe plannen geïntroduceerd om een ​​spoorweg in de hoofdstad te bouwen.

Koeweit

Koeweit is een olie-rijke natie wiens vervoersysteem sterk wordt gedomineerd door wegen. Op dit moment heeft Koeweit geen spoorlijn, maar worden er verschillende spoorwegnetwerkprojecten gepland. Het land is van plan om een ​​1,200 mile Gulf Railway-netwerk te bouwen dat van Koeweit-stad naar Oman zal lopen.

Libië

Met de ontmanteling van alle voorgaande spoorlijnen heeft Libië sinds 1965 nog geen operationeel spoorwegnet gehad. Libië heeft tal van projecten voor spoorwegnetwerken in aanbouw. In feite begon de bouw van de lijn tussen Ras Ajdir en Sirte in 2001. De ontwikkeling van de lijn van Ras Ajdir naar Tripoli begon in 2008 en 2009.

Waarom hebben deze landen geen spoorwegnetwerken?

De belangrijkste reden waarom deze landen geen spoorwegnet hebben, is te wijten aan gebrek aan middelen voor de bouw. De belangrijkste uitdaging voor de bouw van spoorwegen in landen als IJsland is een slechte omgeving. In de olierijke landen, zoals Koeweit, wordt het vervoer gedomineerd door wegen, waardoor de overheid de noodzaak niet zag om een ​​spoorlijn aan te leggen, maar door files op straat veroorzaakt door een toenemend aantal voertuigen moeten ze beginnen met het bouwen van spoorwegnetten.

Landen zonder een spoorwegnet