Nieuw-Zeeland heeft een constitutioneel monarchiesysteem van de regering en het staatshoofd is koningin Elizabeth II. In tegenstelling tot de meeste landen heeft Nieuw-Zeeland geen geschreven grondwet. In plaats daarvan dienen wetten van het parlement als wet naast besluiten van de rechtbanken, documenten uitgegeven door de autoriteit van de soevereine staatshoofd, ongeschreven constitutionele conventies, Engels recht, en pertinente parlementaire handelingen uit het VK.
Gouverneur-generaal van Nieuw-Zeeland
De gouverneur-generaal vertegenwoordigt de soevereiniteit van Nieuw-Zeeland en is de opperbevelhebber van het land. Ze worden door de koningin benoemd op advies van de premier. De gouverneur-generaal is gemandateerd om constitutionele en ceremoniële verantwoordelijkheden binnen het land uit te voeren. De gouverneur-generaal vertrouwt op het advies van de premier om de taken uit te voeren zolang de premier het vertrouwen van de Tweede Kamer geniet. Enkele taken van de gouverneur-generaal zijn onder meer het bijeenroepen en ontbinden van het parlement, het voorzitten van de Uitvoerende Raad, het verlenen van Royal Assent voor een wetwet, het benoemen van de ministers van het kabinet, het maken van staatsbezoeken aan andere landen en het ontvangen van andere staatshoofden.
Uitvoerende macht in Nieuw Zeeland
De uitvoerende macht in het land berust bij de premier en ministers. De premier beveelt de steun van de meerderheid van de gekozen parlementsleden. De premier kiest de ministers om het kabinet te vormen en dient deze ter goedkeuring in bij de gouverneur-generaal. Na goedkeuring wordt de overheid officieel gevormd. De uitvoerende macht is verantwoordelijk voor de werking van het land en het bevat wetten in het parlement. Het bepaalt ook het overheidsbeleid en bepaalt de gebieden waar de staat geld moet kanaliseren. De premier en ministers zijn verantwoordelijk voor het parlement, zowel collectief als individueel. Overheidsinstanties zijn ook ingesteld om de uitvoerende macht te helpen zijn doelstellingen te realiseren.
Parlement van Nieuw Zeeland
Nieuw-Zeeland heeft een eenkamerstelsel van het parlement, wat betekent dat het uit slechts één huis bestaat. 120-leden zitten in het huis van afgevaardigden die zijn gekozen volgens het proportionele stemsysteem met gemengd leden. Verkiezingen worden om de drie jaar gehouden en een persoon krijgt twee stemmen, een voor de politieke partij en een voor de MP. Verschillende commissies worden gevormd door leden van het parlement om de acties van de regering te onderzoeken. Het parlement van het land is de hoogste besluitvormende instelling. Het maakt nieuwe wetten en verandert oude wetten na het voeren van debatten. De parlementsleden vertegenwoordigen de ideeën en zorgen van het grote publiek. Het huis onderzoekt en keurt ook de overheidsuitgaven en -inkomsten goed. Het parlement fungeert als een controle van de uitvoerende macht en kan een motie van wantrouwen uitspreken aan de regering die aan de macht is.
Rechtspraak van Nieuw Zeeland
De interpretatie van de wetgeving van het land en de geschillenbeslechting in de natie wordt uitgevoerd door een netwerk van rechtbanken. Beroepen van de lagere en districtsrechtbanken worden behandeld in het Hooggerechtshof. Het hooggerechtshof spreekt beroepen in bij het hof van beroep en vervolgens bij het hoogste gerechtshof, het hoogste gerechtshof. De opperrechter ziet toe op het gerechtelijk apparaat en de benoeming komt van de gouverneur-generaal die op advies van de premier handelt. De opperrechter adviseert, samen met de procureur-generaal en de advocaat-generaal, de gouverneur-generaal over benoemingen van hogere rechters.
