Het Monégasque-dialect is een dialect van Ligurisch gesproken in Monaco. Ligurisch is geclassificeerd als een Gallo-Romaanse taal, wat betekent dat de wortels in Noord-Italië liggen. Ligurië wordt veel gesproken in Ligurië, een kustgebied in het noordwesten van Italië, inclusief in grote stedelijke centra zoals Genua. Het Monegaskische dialect van Ligurië is echter specifiek voor Monaco en schaars in delen van de mediterrane kuststreek van Frankrijk. Hoewel het Frans de officiële taal van Monaco is, wordt Monegasque ook wel "a lenga d'i nostri avi" of de taal van onze voorouders genoemd.
Geschiedenis
Deze taal heeft zijn wortels in Genua, maar is met de tijd geëvolueerd in overeenstemming met de invloed van naburige tongen. Hoewel de taalontwikkeling nog in de kinderschoenen stond, verscheen er een dialect in de 1860s als gevolg van de demografische uitbreiding die werd geïnitieerd door de oprichting van Monte Carlo. De nieuwkomers uit valleien rond Nice, Italië, Piemonte en Ligurië brachten elk hun eigen dialect. Verenigd rond de voorouderlijke taal van Monaco, waarmee deze dialecten veel gemeen hadden, heeft elk dialect één gemeenschappelijke taal verrijkt, wat een echt uniek en onderscheidend aspect is geworden dat Monaco verenigt en identificeert.
Behoud
Monaco-nationalisten wilden hun unieke taalkundige identiteit graag behouden. Dit leidde tot de oprichting van het Nationaal Comité voor Monegaskische tradities in 1925. Het primaire doel van deze stap was om de opdracht te beginnen om een taal op papier te zetten die toen alleen strikt mondeling was, zonder enige grammatica of literatuur.
Monégasque werd met uitsterven bedreigd in de 1970s. De taal wordt nu echter op school onderwezen en is niet meer in gevaar. In de oude delen van Monaco zijn de straatnaamborden gemarkeerd met Monégasque naast het Frans.
Taal Familie
Monégasque vormt een deel van het continuüm van het West-Romaanse dialect en heeft veel functies gemeen met het Genuese dialect van het Ligurisch. Het heeft echter nog steeds een aantal grimmige verschillen in vergelijking met de dialecten van de omliggende regio's. Het werd ook beïnvloed door het dialect Niçard, dat ook in sommige delen van Monaco nog steeds wordt gesproken. Monegaskisch, samen met alle Ligurische talen, is rechtstreeks afgeleid van de Noord-Italiaanse talen van de Middeleeuwen en heeft enige invloed op de woordenschat, grammatica en syntaxis van Franse en verwante Gallo-Romaanse talen.
Spelling
Monégasque-spelling volgt over het algemeen de Italiaanse principes, met de volgende uitzonderingen:
- de ü wordt uitgesproken [ʏ], zoals in het Duits, of als de Franse u.
- de œ wordt uitgesproken als [e] als de Franse é, en niet zoals de Franse œu zoals in bœuf, dat is hoe œ wordt uitgesproken in het Ligurisch, dat ook het karakter ö gebruikt om dit geluid weer te geven.
- de ç wordt uitgesproken als in de Franse ç [s]: tradiçiùn komt van de Latijnse traditie, en niet van de Italiaanse tradizione.
Conclusie
Het Monegaskische dialect getuigt van de toewijding van de inheemse bevolking om hun taal en erfgoed levend te houden. De taal was kwetsbaar voor uitsterving en met verschillende inspanningen slaagde hij erin terug te kaatsen. Ondanks slechts zo weinig als 10,000 die actief converseren in het dialect, zijn de Monaco-inwoners die communiceren in de taal er trots op en voortdurende inspanningen voor het behoud en de ontwikkeling ervan zorgen ervoor dat deze taal zal blijven floreren.
