China herbergt etnische groepen van 56, die allemaal een cruciale rol hebben gespeeld in de ontwikkeling van de verschillende talen die in China worden gesproken. Linguïsten geloven dat er vandaag 297-levende talen in China zijn. Deze talen zijn geografisch gedefinieerd en zijn te vinden op het vasteland van China, Taiwan, Hong Kong en Tibet. Mandarijn Chinees is de meest populaire taal in China, met meer dan 955 miljoen sprekers uit de totale Chinese bevolking van 1.21 miljard mensen.
Nationale taal van China: standaard Chinees
Standaard Chinees is de officiële taal op het Chinese vasteland, evenals in Taiwan, en is ook bekend als Standaard Mandarijn of Modern Standaard Mandarijn. De taal is een gestandaardiseerd dialect van de Mandarijn, maar bevat aspecten van andere dialecten in het gebruik ervan, waaronder geschreven volkstaal Chinees in de grammatica van de taal, Mandarijn dialecten in zijn vocabulaire, en het Beijing dialect in de uitspraak van zijn woorden. Op het vasteland van China is Standaard Chinees ook wel bekend als Putonghua (vrij vertaald naar "gewone spraak"), terwijl in Taiwan de taal Guoyu wordt genoemd, wat zich vrij vertaald naar "nationale taal". Het gebruik van standaard Chinees op het vasteland van China is gereguleerd door het Comité voor nationale talen, terwijl het Comité voor nationale talen het mandaat heeft om het gebruik van de taal in Taiwan te regelen. lingua franca in China en wordt gebruikt als communicatiemiddel, waardoor sprekers van onbegrijpelijke variëteiten van Chinese talen kunnen spreken. Het vasteland van China heeft een wet met de titel 'Nationale gemeenschappelijke taal en schrijfwet', waarvan de bepalingen pleiten voor de verplichte promotie van standaard Chinees door de Chinese overheid. Uit gegevens van het Chinese Ministerie van Onderwijs blijkt dat ongeveer 70% van de bevolking op het Chinese vasteland Standaard Chinees kan spreken, maar alleen 10% kan de taal vloeiend spreken. Standaard Chinees is opgenomen in het onderwijscurriculum in zowel het vasteland van China als in Taiwan, waarbij de overheid ernaar streefde dat de taal door 80 een penetratie van minstens 2020% in het hele land zou bereiken. Standaard Chinees gebruikt in zijn geschreven vorm zowel vereenvoudigde Chinese karakters (hoofdzakelijk gebruikt in Putonghua) als traditionele Chinese karakters (voornamelijk gebruikt in Guoyu). Voor het braille-systeem gebruikt de taal Taiwanese braille, Chinese braille uit het vasteland en Chinese braille met twee cellen.
Officiële talen van China
Een andere taal die in China officiële status heeft, is het Kantonees. De oorsprong van de taal is terug te voeren tot de havenstad Guangzhou, vanwaar het gebruik zich verspreidde over de Pearl River Delta. Guangzhou is ook bekend als Canton, en het is van deze stad dat de taal zijn naam kreeg. Het Kantonees wordt gebruikt als de officiële taal in Hong Kong, zoals bepaald in de Hong Kong Basic-wet, en wordt gebruikt in alle communicatie door de overheid, inclusief gerechtelijke procedures. Het Kantonees is ook de officiële taal in Macau, samen met het Portugees. Het gebruik van het Kantonees in Hong Kong wordt geregeld door de officiële taalafdeling van het overheidsbureau, een overheidsinstelling. In Macau wordt het gebruik van de taal geregeld door het openbaar bestuur en het bureau voor de burgerlijke stand. Volgens linguïsten wordt het Kantonees omschreven als een variant van de Chinese taal of als een prestige-variant van Yue, een onderverdeling van het Chinees. Wanneer geklasseerd met andere nauw verwante Yuehai dialecten, heeft Kantonees ongeveer 80 miljoen sprekers in het hele land. In de Kantonese provincie wordt Kantonees gebruikt als de lingua franca evenals in de naburige regio Guangxi. Kantonees kan worden onderverdeeld in drie hoofddialecten: het dialect van Guangzhou, het dialect van Hongkong en het dialect van Macau. Al deze dialecten zijn geografisch gedefinieerd. Het geschreven Kantonees gebruikt traditionele Chinese karakters, evenals karakters van geschreven lokale Chinees. Blinde Cantonees spreken het Kantonese braille-systeem.
Regionale talen van China
Wu Chinees is een Chinees dialect dat voornamelijk wordt gesproken in de oostelijke regio van China. De taal bestaat in zes hoofdsubgroepen, die geografisch zijn gedefinieerd. Deze subgroepen omvatten Taihu, Taizhou, Oujiang, Wuzhou, Chu-Qu en Xuanzhou. De taal kan ook worden onderverdeeld in 14-variëteiten, waaronder de Shanghainese, Huzhou, Wuxi, Ningbo, Suzhou, Changzhou, Jiaxing, Hangzhou, Shaoxing, Xuanzhou, Chuqu, Taizhou, Wuzhou en Oujiang dialecten. Het totale aantal Wu-sprekers in China wordt geschat op ongeveer 80 miljoen mensen. Fuzhou is een dialect van de Chinese subgroep Houguan en een prestige-variant van de oostelijke Min-tak van de Chinese taal. Het dialect is geclassificeerd als een van de belangrijkste regionale talen in China en heeft sprekers die voornamelijk in de provincie Fujian zijn gevestigd. Het dialect is gecentreerd in de stad Fuzhou, waar het dialect zijn naam aan ontleent. Het totale aantal Fuzhou-sprekers wordt geschat op meer dan 10 miljoen in het hele land.
Het Hokkien-dialect is een andere belangrijke regionale taal in China. De taal is een dialect van de Southern Min-taalgroep. Het dialect was afkomstig van de provincie Fujian en verspreidde zich naar verschillende regio's in het zuidoosten van China. Tegenwoordig wordt geschat dat het totale aantal sprekers van Hokkien-dialect ongeveer 37 miljoen mensen zal zijn. In Taiwan is Hokkien een van de officiële talen die worden gebruikt voor de bewegwijzering in het openbaar vervoer. Het Hokkien-dialect is verdeeld in tien dialecten, waaronder Medan, Penang, Taiwanees, Zhangzhou, Quanzhou, Xiamen en Singaporean. Andere regionale talen zijn Hakka, Xiang, Foochow en Gan.
Vreemde talen gesproken in China
Engels is een van de meest kritische vreemde talen in China, met ongeveer 10 miljoen sprekers door het hele land. De meerderheid van de Engelssprekenden zijn te vinden in de stedelijke centra van het land. In Hong Kong wordt Engels als officiële taal ingesteld en wordt het gebruikt in zowel gedrukte als elektronische media. Engels wordt ook gebruikt als een lingua franca in China tijdens internationale opdrachten. Een andere belangrijke internationale taal in China is het Portugees, dat wordt gebruikt als de officiële taal in Macau.
Gebarentaal in China
Chinese gebarentaal is de primaire gebarentaal die wordt gebruikt door de dove bevolking op het Chinese vasteland en Taiwan en wordt gebruikt door een aanzienlijk percentage van de naar schatting 20 miljoen dove mensen in China. Tibetaanse gebarentaal wordt gebruikt door de doven in Tibet, en met name in de regio Lhasa. Tibetaanse gebarentaal bestaat als een gestandaardiseerde taal, die is geformuleerd tussen 2001 en 2004. In het verleden werd het gebruik van gebarentaal in China ontmoedigd en in sommige gevallen volledig verboden omdat mensen dachten dat dit de auditieve vermogens van een kind verder zou afremmen.Overzicht van gesproken talen in China
| Rang | Talen in China |
|---|---|
| 1 | Standaard Chinees (Mandarijn) |
| 2 | Yue (Kantonees) |
| 3 | Wu (Shanghainese) |
| 4 | Minbei (Fuzhou) |
| 5 | Minnan (Hokkien-Taiwanees) |
| 6 | Xiang |
| 7 | Gan |
| 8 | Hakka |
| 9 | Zhuang |
| 10 | Mongools |
| 11 | Oeigoerse |
| 12 | Krygyz |
| 13 | Tibetaans |
