Post-glaciale rebound is een proces waarbij de aardkorst, die vroeger onder zware ijslagen werd ingedrukt, stijgt naarmate de ijskappen zich terugtrekken in de nasleep van deglaciatie. De effecten van post-glaciale rebound kunnen onmiddellijk plaatsvinden of plaatsvinden gedurende duizenden jaren. De effecten van de meest recente post-glaciale opleving van de aarde, die duizenden jaren geleden plaatsvond, worden nog steeds gevoeld in sommige delen van de wereld. De aarde beleefde haar meest recente ijstijd tussen 110,000 en 11,600 jaren geleden, ook bekend als de laatste ijstijd van de aarde. Globale glaciatie bereikte zijn piek enkele 22,000 jaren geleden in wat bekend stond als het Glaciale Maximum.
Laatste ijstijd
Tijdens de laatste ijstijd was een groot deel van het noordelijk halfrond van de aarde bedekt met enorme ijskappen. Deze ijskappen waren in sommige regio's ongeveer 2 mijl dik. De daaropvolgende druk uitgeoefend op de korst dwong het oppervlak om de onderliggende mantel te vervormen en te verplaatsen. De precieze oorzaak van deglaciatie in de laatste ijstijd blijft een raadsel, maar men denkt dat het millennia geleden 15 is begonnen en resulteerde in post-glaciale rebound. Toen de ijskappen zich terugtrokken, werd de druk verlicht en kreeg de korst een geleidelijke verhoging. Het proces dat bekend staat als glaciale isostatische aanpassing vindt plaats gedurende duizenden jaren vanwege de viskeuze aard van de onderliggende mantel.
Isostatische rebound
Isostatische depressie vindt plaats wanneer de enorme druk wordt uitgeoefend op de aardkorst door een zwaargewicht, waardoor de korst in de asthenosfeer zinkt. Het proces is waargenomen in regio's met grote ijskappen zoals Groenland en Antarctica. Op sommige plaatsen in Groenland is de ijskap zo massief (gemiddeld 1.2 mijl dik) dat het aardoppervlak onder het zeeniveau is verschoven. Naarmate de ijskap zich terugtrekt, steekt de korst terug naar zijn oorspronkelijke positie in wat bekend staat als isostatische rebound. Wetenschappers geloven dat in sommige regio's de aardkorst nog moet terugkeren naar zijn oorspronkelijke vorm. De toename wordt verondersteld elk jaar met 1 cm te bewegen, een snelheid waarmee de wetenschapper denkt dat de Aarde nog een 10,000-jaar zal nemen om het evenwichtsniveau te bereiken.
