Het Internationaal Strafhof (ICC) is een permanente intergouvernementele internationale rechtbank die in 2002 is begonnen en haar hoofdkantoor heeft in Den Haag. ICC is een laatste toevluchtsoord voor personen die worden beschuldigd van internationale misdaden zoals genocide, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Deze rechtbank komt alleen in aanmerking wanneer nationale rechtbanken niet bereid zijn of niet in staat zijn om verdachten te vervolgen. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties of de Verenigde Staten kunnen ook zaken verwijzen naar deze rechtbank. Het Statuut van Rome, een multilateraal verdrag, is de basis en het regeringsdocument van het Internationaal Strafhof en door veel landen geratificeerd en gedomesticeerd.
Geschiedenis
De vergadering van Genève kwam in 1998 bijeen in Rome om het statuut van de rechtbank te voltooien. De volgende maand stemden 120-landen voor de aanneming van het Statuut van Rome inzake het Internationaal Strafhof, terwijl zeven landen het statuut verwierpen en 21 anderen zich onthielden. Degenen tegen het statuut waren de VS, China, Jemen, Irak, Israël, Libië en Qatar. Het statuut van Rome werd operationeel op juli 1, 2002, gevolgd door een verkiezing van achttien rechters in 2013. In 2005 gaf ICC de eerste aanhoudingsbevelen uit.
Structuur
De 124-staten die het Statuut van Rome hebben geratificeerd, hebben de leiding over het ICC onder de naam Assembly of States Parties (ASP). De vergadering heeft een president en twee ondervoorzitters die een ambtstermijn hebben van drie jaar, terwijl elke staat één vertegenwoordiger en één stem heeft. Deze vergadering zit eenmaal per jaar; het kiest de hoffunctionarissen, wijzigt het statuut en controleert de begroting. ICC heeft vier organen: het voorzitterschap, de gerechtelijke afdelingen, het kantoor van de officier van justitie en de griffie.
voorzitterschap: Het orgaan van het voorzitterschap is verantwoordelijk voor het bestuur van de rechtbank en het omvat de president, twee ondervoorzitters en drie rechters (verkozen door mede-rechters om zich bij het presidentschap aan te sluiten).
Gerechtelijke afdeling: Deze afdeling heeft achttien rechters van de hele rechtbank, georganiseerd in drie kamers die belast zijn met de Kamer van vooronderzoek, de Kamer van berechting en de Kamer van Beroep. De ASP kiest elke rechter voor een vaste termijn van negen jaar. Rechters komen uit de landen van de staatspartijen en geen twee rechters mogen uit één land tegelijk komen.
Bureau van de Aanklager (OTP): De OTP is een onafhankelijk kantoor dat onderzoeken uitvoert en zaken vervolgt. Met de hoofdaanklager als hoofd kan hij of zij meer dan één plaatsvervangend aanklager hebben. Voor het OTP om onderzoeken te openen, moeten de zaken zijn doorverwezen door een staat die partij is, door de VN-Veiligheidsraad is verwezen of door de Kamer voor vooronderzoek is gemachtigd op grond van informatie van onafhankelijke instanties.
register: Het register behandelt alle niet-juridische bestuurlijke aspecten van het ICC. Binnen de registers van het register zijn; rechtsbijstandzaken, gerechtsbestuur, slachtoffers en getuigenbescherming, detentie-eenheid naast andere diensten zoals inkoop, personeel, vertaling en gebouwbeheer. Rechters van het ICC kiezen de griffier om deze eenheid voor een vaste termijn van vijf jaar te leiden.
Jurisdictie
Voor ICC om een zaak te behandelen, moeten de misdaden voldoen aan de normen voorgeschreven in het Statuut van Rome, waaronder:
genocide: Genocide houdt verband met het schaden, doden of voorkomen van geboorten van een groep mensen, inclusief gedwongen overdracht van een groep kinderen.
Humanitaire misdaden: wijdverspreide of systemische aanvallen tegen burgers, onder meer moord, deportatie, verkrachting, marteling, apartheid, vervolging en seksuele slavernij.
Oorlogsmisdaden: Internationale of niet-internationale oorlogsmisdaden gepleegd door staats- of niet-statelijke actoren. Dit zijn marteling, opzettelijke moord, biologische experimenten, ontkenning van het proces, gijzeling, onwettige deportatie en verminking onder anderen.
Misdaden van agressie: ICC kan geen agressie-misdrijven afhandelen tot het moment waarop de rechtbank dergelijke misdaden zal definiëren. Bij resolutie 3314 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties zijn deze misdaden onder andere militaire bezetting, annexatie van territorium, bombardement tegen een territorium en aanvallen op het land, de zee, luchtmachten of marine- en luchtvloten onder vele anderen.
Andere rechtsgebieden omvatten strafbare feiten tegen de rechtspleging.
Kritiek
Verschillende Afrikaanse staten en regionale instanties beschuldigden de rechtbank ervan een neokoloniaal instrument te zijn dat zich alleen richtte op Afrikaanse leiders. De AU, Kenia, Zuid-Afrika en Soedan bedreigden massale terugtrekking uit het statuut. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft eens beweerd dat de rechters en officieren van justitie niet over voldoende checks and balances beschikken en daarom, met de steun van de American Service-Members 'Protection Act, de VS verbieden ooit samen te werken met de rechtbank. Bovendien heeft de vervolging van leiders door het hof dictators minder geneigd gemaakt af te treden uit angst voor arrestatie. Hoewel dit onbedoeld is, is dit het geval met Sudan's Omar Al-Bashir en, zoals geloofd door verschillende kwartalen, is de reden waarom Kenia's Uhuru Kenyatta en William Ruto een krachtige campagne voerden om respectievelijk president en vice-president te worden.
