Het burgerlijk recht is een rechtssysteem dat persoonlijke rechten en rechtsmiddelen schetst en geschillen tussen personen oplegt op gebieden zoals contracten en onroerend goed. Burgerlijk recht is ook bekend als burgerlijk recht of Romeins recht. Het civielrechtelijke systeem is ontstaan in Rome. Doctrines opgesteld door juristen onder een code dienen als de primaire rechtsbron.
Kenmerken van het burgerlijk recht
Het civielrechtelijke systeem maakt gebruik van nauwkeurig gestructureerde codes op een geschreven constitutie. Codificatie is een gemeenschappelijk kenmerk van het burgerlijk recht, aangezien elke staat een wet vereist die van toepassing kan zijn op zijn rechtsgebied. Er zijn codes die bedrijfswetgeving en belastingwetten omvatten, evenals grondwettelijke en civiele codes.
In het burgerlijk recht is er een duidelijke scheiding der machten. De rechterlijke macht is hoogst onafhankelijk van de wetgevende en uitvoerende macht van de overheid. De rechterlijke macht kan onafhankelijke oordelen vellen zonder de angst voor beïnvloeding door de andere regeringstakken. Bij het maken van beleid hebben de rechtbanken gelijke, maar afzonderlijke bevoegdheden.
Wetsbepalingen zijn de enige wetten die in alle burgerlijke wetten bindend worden geacht. Er is weinig verwijzing naar door rechter gemaakte wetten in commerciële, civiele en strafwetten. Bij het maken van vonnissen zijn rechtbanken heel specifiek voor de onderliggende codes. In sommige civielrechtelijke systemen hebben geschriften van rechtsgeleerden een invloed op de rechtbanken. Duitsland past deze methode aanzienlijk toe.
Groepen burgerlijk recht
De Napoleontische code, genoemd naar de Franse keizer Napoleon, heeft betrekking op eigendomsrecht, handelsrecht en personenrecht. Landen die dit systeem gebruiken, zijn Frankrijk, Spanje, Nederland, Italië, Chili, Luxemburg, Roemenië, België en de meeste Arabische landen wanneer zij geen gebruik maken van de islamitische wetgeving. Voormalige kolonies zoals Louisiana (VS) en Quebec (Canada) gebruiken deze code ondanks de rest van het gebruik van gewoonterecht door hun land.
De Chileense code is ontwikkeld door wetgever Andres Bello. Sommige van zijn wetten komen uit de Napoleontische code, behalve voor wetten met betrekking tot familie en opvolging. Dit systeem is overgenomen door Latijns-Amerikaanse landen zoals Colombia, Ecuador, Nicaragua, Honduras, El Salvador, Venezuela en Panama.
Het Germanistic Code-systeem is van toepassing in Duitsland, Letland, Oostenrijk, Estland, Litouwen, Servië, Romeins-Nederlands, Kroatië, Tsjechische Republiek, Hongarije, Slowakije, Slovenië, Griekenland, Bosnië en Herzegovina, Portugal, Brazilië, Turkije, Zuid-Korea, Thailand, Japan en Taiwan. Het Noordse codesysteem is van toepassing in Denemarken, Noorwegen, IJsland, Zweden en Finland.
China maakt gebruik van een mix van een socialistische en burgerlijke wet. Macau maakt gebruik van het Portugese rechtssysteem. Hong Kong maakt gebruik van volledig gewoonterecht. Andere landen zoals Kameroen en Zuid-Afrika gebruiken bi-juridisch, aangezien de Kameroen werd gekoloniseerd door zowel Frankrijk als het Verenigd Koninkrijk, terwijl Zuid-Afrika werd gekoloniseerd door het Verenigd Koninkrijk, maar beïnvloed door kolonisten uit Nederland.
Conclusie
Het is duidelijk dat een civielrechtelijk systeem gebaseerd is op meer perspectief dan het gewoonterecht. Dit is te wijten aan de vaste wetgeving die wordt gebruikt bij het nemen van beslissingen in tegenstelling tot het gebruik van precedenten in het common law. Op sommige punten moet een regering echter overwegen of een specifieke wetgeving nodig is om het bereik van contracten, zoals infrastructuurprojecten, toe te staan of te beperken.
