Haaien zijn een groep kraakbeenachtige vissen die worden gekenmerkt door skeletten gemaakt van kraakbeen, een reeks kieuwen van de kieuwen aan de zijkanten van het hoofd om te ademen, meerdere rijen zaagvormige tanden en borstvinnen die niet aan het hoofd zijn gesmolten. Haaienhuid heeft een reeks schubben die werken als het buitenste skelet dat eenvoudige beweging bevordert en helpt bij het besparen van energie in water. Haaien zijn roofdieren aan de top van de mariene voedselketen en reguleren normaal de populatie van soorten onder hen. De meeste haaiensoorten zijn aangepast aan het leven in een uitgebreid gebied van aquatische habitats waar sommigen de diepe zeeën en open oceanen bevolken terwijl anderen in ondiepe kustgebieden wonen.
Waarom kunnen haaien niet achterwaarts zwemmen?
Net als andere mariene soorten hebben haaien een gestroomlijnd lichaam waardoor ze met hoge snelheid kunnen bewegen. Sommige soorten, zoals de witte haai, drijven zichzelf voort in water met behulp van hun staarten terwijl anderen hun lichaam van links naar rechts bewegen en hun vinnen gebruiken voor balans. De snelheid van hun beweging is afhankelijk van de lichaamsvorm die varieert van kruisers, kronkelaars, generalisten, drijvers, golfspelers tot vogelaars. Haaien gebruiken hun staarten om vooruit te komen door water rond hun vinnen te duwen om beweging te initiëren.
Hoewel ze een gestroomlijnd lichaam hebben, zijn haaien de enige vissoorten met beperkte mogelijkheden om terug te zwemmen. Haaien hebben borstvinnen die niet naar boven kunnen buigen, waardoor ze minder goed kunnen zwemmen. In het geval dat een haai achteruit wil hellen, is het afhankelijk van de zwaartekracht om naar achteren te vallen. Elke achterwaartse beweging door haai laat wateren in hun kieuwen en verstoort daarom het ademhalingsproces dat tot de dood leidt. Deze analogie is toegepast door vissers waar ze haaien doden door ze achteruit naar de kust te trekken.
