Wat is Bycatch?
Bycatch verwijst naar het incidenteel of onbedoeld vangen en / of doden van niet-gerichte aquatische soorten tijdens het vissen op een andere doelsoort. Volgens de 1997-definitie van bijvangst door de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) wordt bijvangst gedefinieerd als "totale visserijsterfte, met uitzondering van die welke direct wordt verantwoord door de behouden vangst van doelsoorten." Momenteel is bijvangst een van de meest voorkomende verwoestende effecten van de commerciële visserij op de natuurlijke wereld, het doden en verminken van grote aantallen waterfauna, en zelfs een aantal van hen op de rand van uitsterven brengen.
Waarom gebeurt er een bycatch?
Onzorgvuldige, niet-gereguleerde en onwetenschappelijke vismethoden zijn de belangrijkste oorzaken van bijvangst. De niet-doelsoorten, aangetrokken door het lokaas dat door de vissers is vastgesteld voor doelsoorten of de doelsoorten zelf, raken gevangen, verstrengeld of verslaafd aan het vistuig en degenen die wel ontsnappen, doen dit vaak met ernstige gevolgen. verwondingen, en nog steeds vaak sterven. De hoogste percentages bijvangst houden verband met de praktijk van tropische garnaaltrawlvisserij, die meer dan een derde van de bijvangst van de wereld alleen produceert. Voor elke kilo garnaal die wordt vastgehouden door dergelijke trawlvisserij, is er namelijk 5.7 kilo bijhorende bijvangst. Zowel walvisachtige als visachtige soorten worden onbedoeld gevangen door dergelijke garnalentrawls, en tegen de tijd dat de bijvangst in de oceaan wordt teruggegooid, zijn de meeste soorten dood of goed op weg om dood te gaan. Er zijn ook berichten dat recreatieve visserijpraktijken ook een aanzienlijk volume bijvangst genereren, waarvan de meeste niet in officiële statistieken worden vastgelegd.
Soorten die het meest worden beïnvloed door Bycatch
Zeezoogdieren zoals walvisachtigen, vogels zoals albatrossen en zee reptielen zoals zeeschildpadden worden geconfronteerd met de ergste bedreigingen van bijvangst. Volgens ramingen van het World Wide Fund for Wildlife zouden 6-walvissoorten binnen een decennium kunnen uitsterven, met als voornaamste reden de dood door verstrikking in visnetten. Dolfijnen worden vaak gevangen en gedood in tonijnnetten. Slechts een paar honderd leden van Maui's dolfijnen, Irrawady-dolfijnen en respectievelijk Vaquita, verblijven vandaag in de oceanen van de wereld, omdat de meeste zijn verloren gegaan aan de resultaten van uitbuitende visserij. Vaak worden deze walvisachtigen, hoewel gevangen als bijvangst, niet weggegooid, maar in plaats daarvan bewaard door vissers voor hun eigen commerciële waarden. Dit leidt verder tot het verlies van deze dieren, aangezien het in feite als lucratief wordt gezien om dergelijke bijvangst te hebben. Naast zeewatervissen raken zeevogels zoals albatrossen ook gevangen in de dodelijke visnetten wanneer deze nietsvermoedende vogels, aangetrokken door het slachtafval en ander aas dat tijdens het vissen is uitgezet, verslaafd raken aan het vistuig en verdrinken als resultaat. Rond 100,000 albatrossen worden elk jaar op deze manier gedood, vele behoren tot soorten die zijn gecategoriseerd als "bedreigd" door de Internationale Unie voor het behoud van de rode lijst van de natuur. Zeeschildpadden, waaronder Loggerheads, Leather-back zeeschildpadden en Kemp's Ridley-schildpadden, worden ook in grote aantallen gevangen en gedood in garnalentrawls en andere netten.
Remedies
Vandaag is er een dringende vereiste gezien voor het implementeren van nieuwe regels en voorschriften om de visserijpraktijken van 's werelds commerciële, recreatieve en sportvisserij te beheersen. Een van de manieren om bijvangst te verminderen, zou zijn om de visserij in bepaalde gebieden van de oceanen permanent of tijdelijk te verbieden, waarbij de kans groot is dat grote hoeveelheden bijvangst in het spel zijn. De andere manier om bijvangsten te verminderen kan wijzigingen in het gangbare vistuig met zich meebrengen. "Bycatch Reduction Devices" (BRD's) en "Nordmore-roosters" zijn aanpassingen aan de ontwerpen van visnetten waardoor veel vissoorten kunnen ontsnappen tijdens het vangen van garnalen tijdens de trawlvisserij. BRD's hebben hun bijvangst bijvangst door 30% al gereduceerd wanneer en waar geïmplementeerd. Een ander innovatief stuk vistuig, de 'turtle excluder devices' (TED's), zijn ontwikkeld door de National Marine Fisheries Service en hebben de bijvangst van schildpadden aanzienlijk verminderd. Verschillende maatregelen worden ook aanbevolen om te voorkomen dat vogels sterven tijdens visserijactiviteiten. Het plaatsen van vislijnen in de nacht, het gebruik van streamers om vogels af te schrikken van aashaken, gewichten te gebruiken om de netten snel te laten zinken, en het vermijden van de afvoer van slachtafval tijdens het inzetten van vislijnen, zou allemaal kunnen bijdragen aan het verminderen van vogelsterfte als gevolg van bijvangst. Sommige van deze middelen en nieuw geïmplementeerd beleid vertonen al enige mate van succes.
In de CCAMLR-zone in de Zuidelijke Oceaan in Zuid-Georgië is een vermindering van 99% van het aantal zeevogels als gevolg van bijvangst waargenomen. De regelgeving met betrekking tot de vangst van zeevogels in Zuid-Afrika en Brazilië heeft ook tot een hoge mate van succes geleid bij het verminderen van de incidentie. Ondanks de bestaande regels en voorschriften zijn corrupte regeringen, illegale visserij, niet-conforme visbedrijven en de onmiskenbaar hoge vraag naar soorten zeevoedsel factoren die het extreem moeilijk maken om bijvangst op grote schaal te controleren. Om de oceanen van de wereld niet visloos te maken, is een groter bewustzijn van het publiek met betrekking tot de schadelijke effecten van bijvangst en striktere implementatie van het beleid voor bijvangstbeperking dringend nodig.
