Definitie van groene economie
Er is geen internationaal overeengekomen definitie voor wat een groene economie is, zoals iedereen van de Verenigde Naties (VN) tot de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), bewegingen van het maatschappelijk middenveld en groene anarchisten hebben een andere definitie van wat de term is. middelen. Groene economen definiëren echter een groene economie als een economie die een vreedzame interactie tussen mens en milieu ondersteunt, terwijl tegelijkertijd wordt geprobeerd aan de behoeften van beide te voldoen. Groene economen zeggen dat alle economische beslissingen moeten worden genomen met het ecosysteem in gedachten, dat natuurlijke hulpbronnen en de ecologie van de wereld een economische waarde moeten hebben en een onderling verbonden systeem tussen het milieu en de mens moeten ondersteunen. Groene economen zien de economie als een onderdeel van het milieu.
Geschiedenis van groene economie
Een van de eerste sleutelmomenten in het idee voor een duurzame economie werd voor het eerst naar voren gebracht in 1972 in het rapport van de Club van Rome, getiteld Limits to Growth, waarin de problemen van de aarde met de snelle uitputting van natuurlijke hulpbronnen worden aangehaald. Pas in 1989 werd de term groene economie gebruikt in het rapport 'Blueprint for a Green Economy' dat milieu-economen voor de regering van het Verenigd Koninkrijk hadden opgesteld. Ondanks twee follow-uprapporten in 1991 en 1994, werd de term groene economie pas als bijzaak gebruikt totdat deze onlangs in 2008 nieuw leven werd ingeblazen door het United Nations Environment Programme (UNEP). Sindsdien heeft UNEP zijn initiatief voor groene economie gelanceerd in 2008.
De VN-conferentie over klimaatverandering in 2009 in Kopenhagen bracht een verklaring uit die de groene economie ondersteunt. In 2012 was het idee van een groene economie een belangrijk thema van de conferentie van de Verenigde Naties over duurzame ontwikkeling (Rio + 20) in Rio, Brazilië.
Relevante toepassingen van groene economie
Een groene economie heeft zes belangrijke sectoren waarop het idee van toepassing kan zijn. Deze sectoren zijn hernieuwbare energie, groene gebouwen, duurzaam vervoer en uiteindelijk water, afval en landbeheer. De toepassingen van groene economie zijn te zien in de ontluikende industrieën van hernieuwbare energiebronnen zoals zonne-, wind- en geothermische energie. Deze hernieuwbare energieën kunnen worden gebruikt om groene gebouwen en duurzaam vervoer van energie te voorzien om ze efficiënter en groener te maken. Water- en afvalbeheer worden gedaan door waterzuivering en recycling. Landbeheer in een groene economie kan worden gezien door herstel van habitats, nationale parken, natuurreservaten en herbebossingsinspanningen.
Kritiek op groene economie
Het idee van een groene economie kent een reeks mensen en organisaties die bepaalde aspecten ervan bekritiseren. Een van de meer bekritiseerde ideeën van groene economie is het heersende stromingsconcept dat er prijsmechanismen moeten zijn om het milieu te beschermen. Critici, zoals de actiegroep Erosie, technologie en concentratie (ETC Group) en professor Edgardo Lander, stellen dat dit zou leiden tot meer controle en bevoegdheden van bedrijven over nieuwe gebieden zoals het beheersen van water of de bosbouw. Ze beargumenteren ook dat dit de grootste hoeveelheid middelen in 500-jaren zou kunnen opleveren. Andere onderzoekers en economen hebben ook betoogd dat de groene economie, zoals bepleit door groepen als de VN, niet genoeg zal doen om de klimaatverandering aan te pakken.
