Abortuswetten Per Staat

Het Supreme Court van de Verenigde Staten legaliseerde abortus in 1973. Het Hooggerechtshof kwam tot deze beslissing na het horen van de zaak van Roe v. Wade. In feite heeft elke staat in de Verenigde Staten minstens één kliniek voor een abortus. Elke staat heeft echter de bevoegdheid om abortuszaken te regelen. De staten zijn ook in staat om de handeling strafbaar te stellen in het geval het Supreme Court zijn uitspraak over de Roe-zaak vernietigt. Tot dusverre hebben drie staten al wetten die abortus strafbaar stellen. De staten hebben een zware taak om duidelijk te definiëren onder welke omstandigheden een aanstaande vrouw een abortus kan ondergaan. In dit artikel zullen we kijken naar de belangrijke bepalingen van verschillende staatswetten om een ​​abortus te laten plaatsvinden. Deze regels zijn van kracht ondanks het feit dat de autoriteiten ze zelden afdwingen.

Abortuswetten in verschillende staten

Voor een totaal van 41-staten is alleen een gelicentieerde arts nodig om een ​​abortus uit te voeren. In andere 19-staten kan abortus alleen worden uitgevoerd na een bepaalde duur van de zwangerschap in een ziekenhuis. Andere 19-staten vereisen dat na een bepaalde periode een tweede arts wordt ingeschakeld. In 43-staten is het volkomen illegaal om een ​​abortus te hebben, tenzij het leven van de aanstaande dame in gevaar is en de enige manier om het te beschermen is door abortus. 20 staten in de VS hebben wetgeving die "gedeeltelijke geboorte" abortus criminaliseert. 3 van deze wetgeving is echter van toepassing op abortussen die na de levensvatbaarheid hebben plaatsgevonden. 13-staten hebben een wet aangenomen waarbij de staat elke abortus financiert die medisch noodzakelijk is. 32-staten weigeren echter om abortus te financieren, tenzij er federale middelen beschikbaar zijn. De twee omstandigheden waarin de federale fondsen worden gebruikt voor abortus, is wanneer de zwangerschap het gevolg is van verkrachting of als het leven van de aanstaande vrouw in gevaar is. In andere staten zijn de federale fondsen beperkt tot alleen wanneer het leven van de vrouw in gevaar is. Particuliere verzekeringsplannen voor abortus zijn beperkt in 11-staten. Een dergelijke verzekeringsdekking is alleen beschikbaar als het leven van de zwangere vrouw in gevaar is. De meeste staten staan ​​echter een aanvullende verzekeringsdekking toe voor abortus, met wat extra kosten. Individuele gezondheidszorgfaciliteiten zijn door de 45-staten geautoriseerd om te weigeren zich in abortus te mengen. Aan de andere kant beperken 16-staten dit verbod tot alleen religieuze en privé-instellingen.

Abortus counseling

8 staten hebben wettelijk vastgelegd dat vrouwen worden geadviseerd voordat ze abortus ondernemen. Kwesties zoals het verband tussen abortus en borstkanker, de pijn die de foetus voelt en de algemene gevolgen voor de gezondheid worden meegenomen in de counseling. Omstreeks 27-staten vereisen dat een vrouw die een counseling heeft gekregen minstens 24 uur moet krijgen om haar beslissing te nemen. Wetten in veertien van de 27-staten hebben de vrouw nodig om twee bezoeken aan het ziekenhuis te maken om de procedure te krijgen. Ten minste 37-staten eisen dat ouders van minderjarigen die een abortus willen ondergaan, worden betrokken bij de besluitvorming. 11-staten moeten minstens één van de ouders op de hoogte brengen van de procedure van de abortus.

Abortuswetten door de staat