Historisch doel
Machu Picchu staat als een herinnering aan het ooit grote Inca-rijk. Het enige doel van wat nu de ruïnes van dit gigantische Peruaanse complex zijn, is ergens rond 1450 gebouwd en is lang een mysterie gebleven. Vanwege de reeks gebouwen die op de archeologische vindplaats zijn ontdekt, hebben wetenschappers vermoed dat het oorspronkelijke doel van Machu Picchu een militaire basis, een ceremonieel centrum of, meer waarschijnlijk, eenvoudigweg als een toevluchtsoord voor de elitaire leden van de samenleving kon zijn geweest. Gezien de informatie die historici hebben geleerd over de Inca-maatschappij en religieuze praktijk, wordt algemeen aangenomen dat rituelen met menselijke en dierlijke offers regelmatig plaatsvonden in Machu Picchu.
Geografie en architectuur
Gelegen op een hoogte van bijna 8,000 voeten en gelegen tussen het Andesgebergte en het stroomgebied van de Amazone, beslaat Machu Picchu een gebied van ongeveer vijf vierkante mijlen. Dit pittoreske monument bestaat uit ongeveer 200-structuren, waaronder tempels, pleinen en individuele woningen. Omdat de oorspronkelijke bouwers geen toegang hadden tot materialen zoals mortel, ijzer of staal, werd Machu Picchu nauwgezet geconstrueerd door op maat gemaakte gesneden stenen aan elkaar te bevestigen. Het gebied is verdeeld in stedelijke en landelijke sectoren, evenals een boven- en benedenstad. De site bevat ook een tempel gewijd aan de Inca Sun God Inti, een mausoleum, wachthuis evenals een ruimte gereserveerd voor gebruik door alleen koninklijke leden,
Desertie
Naar schatting is Machu Picchu (of 'Old Peak' in Quechua) verlaten rond 1572, wat enige tijd nadat Spaanse troepen het gebied overnamen. Sommige historici hebben gespeculeerd dat de inwoners van deze oude stad bezweken aan een epidemie van pokken. Het feit blijft echter dat Spaanse troepen, geleid door Francisco Pizarro, niet op de hoogte waren van het bestaan van Machu Picchu in de periode waarin ze dit deel van Peru binnenvielen op zoek naar goud, zilver en andere schatten. Hoewel de site misschien al vele jaren bekend is bij lokale inheemse volkeren, bleef deze verborgen voor de rest van de wereld tot de herontdekking in 1911.
Herontdekking en internationale bekendheid
Hoewel er enig bewijs is dat andere ontdekkingsreizigers Machu Picchu misschien voor hem hebben herontdekt, wordt de Amerikaanse ontdekkingsreiziger en politicus Hiram Bingham officieel gecrediteerd als de eerste persoon die het gebied onder de aandacht van de moderne wereld brengt. Tijdens een expeditie in 1911 waren Bingham en zijn kleine bemanning op zoek naar de verloren Inca-stad Vilcabamba. Na een ontmoeting met een lokale bewoner die hem vertelde over ruïnes die hoog boven in de Andes-bergen liggen, wist Hingham zich een weg te banen door de dicht begroeid jungle om zich alleen maar op de oude plek van Machu Picchu te storten. Om zijn ontdekking te documenteren, nam de ontdekkingsreiziger niet alleen een uitgebreide reeks foto's, maar verwijderde hij ook een groot aantal oude relikwieën en diverse historische voorwerpen.
Behoud en toerisme
Tegenwoordig trekt Machu Picchu bezoekers uit de hele wereld. Zoveel toeristen begeven zich op de site dat, om het milieu te helpen beschermen, limieten van 2,500-bezoekers per dag zijn geplaatst op de toegang tot dit zeer populaire monument. Vanwege het historische en culturele belang zijn de Peruaanse ruïnes vernoemd als een UNESCO-werelderfgoed van de United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization. Een bezoek aan Machu Picchu is echter niet zonder risico, aangezien toeristen worden geconfronteerd met een aantal uitdagingen, waaronder gevaren als gevolg van overstromingen, hoogteziekte en de mogelijkheid van natuurrampen zoals dodelijke aardbevingen en aardverschuivingen. De afgelopen jaren is er een toenemend aantal oproepen voor de lokale overheid om beperkingen op te leggen om verdere verslechtering van Machu Picchu te voorkomen. UNESCO-functionarissen hebben zelfs opgeroepen om het gebied op de lijst van van Werelderfgoed in Danger te zetten.
