Regel 23 van het Olympisch handvest dat in augustus 2, 2015 in gebruik is gekomen, bepaalt dat Engels en Frans de officiële talen van de Olympische Spelen zijn en dat alle documenten in de twee talen moeten zijn. In aanvulling op deze regel van het International Olympics Committee (IOC), dicteert deel twee dat tijdens de games real-time interpretaties in het Arabisch, Duits, Russisch en Spaans beschikbaar moeten zijn voor alle sessies. Tenslotte stelt deel drie dat de Franse tekst zal prevaleren in het geval dat er een verschil is tussen Engels en Frans. De belangrijke vraag die moet worden gesteld is, wat als de taal van het gastland verschilt van een van de bovengenoemde talen? Welnu, het IOC heeft daar richtlijnen voor en wordt ook in dit artikel beschreven.
De relatie tussen Frans en IOC
De International Francophon Organisation is erop gebrand de Franse taal internationaal te promoten. Om deze reden werkt deze organisatie samen met het IOC en stuurt een speciale ambassadeur in het Frans naar elke winter- en zomerversie van de Olympische spelen. Zo'n ambassadeur is meestal een volleerd kunstenaar of personen met hoge prestaties van een Franstalige natie. De hoofdtaak van de ambassadeur is normaal gesproken om de Franse taal en cultuur tijdens de spelen te promoten. De ambassadeur zorgt ervoor dat de Franse vertalingen en interpretaties tijdens de spelen van hoge kwaliteit zijn en dat hij ook het gebruik van de taal op lokale scholen bevordert.
Gastland Taal
Er zijn verschillende landen die geen Engels of Frans spreken, maar een of beide zomer- en winterversies van het spel hebben gehost. Deze landen zijn Griekenland, Duitsland, Nederland, Japan, Finland, Italië, Noorwegen, Oostenrijk, Mexico, de Sovjet-Unie, Joegoslavië, Zuid-Korea, Spanje, China en Brazilië.
Het IOC oordeelde dat de taal of talen van het gastland tijdens de duur van de wedstrijden in het land een Olympische taal worden. Dit betekent dat elke aankondiging in het Engels, Frans en de taal van het gastland moet zijn. In bijvoorbeeld Rio waren de officiële talen Engels, Frans en Portugees, terwijl het in China Engels, Frans en Chinees was.
Bovendien bepaalt het alfabet van het gastland tijdens de openingsceremonie de volgorde waarin landen de locatie betreden. Tijdens de openingsceremonie volgen alleen Griekenland en de parade van de gastnatie niet de alfabetische volgorde. Griekenland treedt altijd het eerst binnen ter ere van het land waar de eerste Olympische Spelen plaatsvonden. Het gastland komt altijd als laatste binnen. Deze volgorde van eerste en laatste toegang kwam in de test tijdens de 2004-wedstrijden in Athene, waar Griekenland het gastland was. In dat geval betrad de Griekse vlag eerst de locatie en de delegatie als laatste.
Gastland of -stad met meer dan één taal
Een van de doelen van de Olympische Spelen is het bevorderen van de interactie tussen culturen. Culturen van zowel het gastland als het gastland. Sommige gastlanden zijn complex met verschillende talen en culturen. In de 1992 Barcelona-wedstrijden had het organiserende comité van de game de uitdaging om de talen en cultuur van Barcelona en Spanje op te nemen in de rigide IOC-richtlijnen. De Olympische 1992-spellen hadden vier officiële talen, Engels, Frans, Catalaans en Castiliaans Spaans. Deze instelling was zo omdat Barcelona zich in het autonome gebied Catalonië van Spanje bevindt met een eigen Catalaanse taal. Tijdens de toenmalige Olympische Spelen gebruikten de organisatoren symbolen van zowel Catalonië als Spanje, zoals vlaggen, volkslied en taal.
