De tropische eilanden van Oceanië hebben een gevarieerd scala aan habitats en dieren in het wild in tegenstelling tot die elders in de wereld. Lang van de andere grote continenten gescheiden, hebben ze hun eigen unieke, endemische sets van fauna gecreëerd die bezoekers uit andere delen van de wereld lang hebben gefascineerd. Of je nu naar het "Land Down Under" gaat, de eilanden van de Kiwis en Maori bezoekt, of de tropische resorts van Fiji bezoekt, je zult zeker dieren vinden die voor altijd een stempel drukken op je hart en je geest. In het water, op het land of in de lucht, zal geen enkele natuuronderzoeker een tekort aan dieren in het wild vinden om zich te verbazen in Oceanië. Hieronder hebben we een lijst samengesteld om slechts een glimp op te vangen van de unieke, biodiverse fauna van Oceanië.
kiwi
Kiwis is endemisch in Nieuw-Zeeland en omvat vijf soorten loopvogels die behoren tot het geslacht apteryx. De kiwi's hebben unieke, ongewone eigenschappen, waaronder rudimentaire vleugels verborgen onder hun zachte, haarachtige verenkleed, dat ook geen naaftakassen heeft. Ze hebben lange, flexibele snavels met neusgaten aan de uiteinden van de snavels, lange, stevige, gespierde poten voor snel rennen over de grond, kleine ogen die alleen geschikt zijn voor bijna zicht en grote ooropeningen. De kiwis in het bosleven zijn nachtvogels die in het donker naar bessen, insecten en larven foerageren en overdag slapen in holen. Van de vijf soorten kiwi's zijn 2 in gevaar, 2 is kwetsbaar en 1 is bijna bedreigd, volgens de Internationale Unie voor het behoud van de rode lijst van bedreigde diersoorten. Kiwi's zijn een nationaal symbool van Nieuw-Zeeland en Nieuw-Zeelanders worden vaak zelfs 'Kiwi's' genoemd.
Hochstetter's Frog
Hochstetter's kikkers, endemisch voor Nieuw-Zeeland, behoren tot een van de meest primitieve Anuran-ordes, die van Archaeobatrachia. Deze kikkers hebben een bruinrood of bruingroen dorsaal oppervlak en een geelbruin ventraal oppervlak, met grootten variërend van 24 tot 48 millimeters van de snuit tot de vleugel. De kikkers bewonen gematigde wouden van het land en verblijven in de vochtige openingen tussen rotsen en boomstammen in de buurt van bosrivieren en beken. De kikkers zijn nachtelijke carnivoren die zich voeden met ongewervelde soorten zoals spinnen, mijten en kevers. De kikkers kunnen 30-jaren volhouden en volwassenen beginnen te fokken op de leeftijd van drie jaar, met vrouwtjes die rond 20-eieren per broedseizoen liggen. De kikkers worden door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur als "kwetsbaar" geclassificeerd.
Jeweled Gecko
De juweelgekko (Naultinus-gemmeus) is een gekko-soort die endemisch is voor Nieuw-Zeeland. Twee subgroepen van de gekko's vormen respectievelijk twee afzonderlijke populaties in Otago en Canterbury in Nieuw-Zeeland, terwijl een kleinere populatie ook op het Zuidereiland overleeft. De subgroepen verschillen hoofdzakelijk in hun lichaamskleuren. Alle gekko's van Otago zijn groen van kleur met witte en gele markeringen, terwijl sommige Canterbury-gekko mannetjes een grijze of bruine lichaamskleur met witte en paarse markeringen hebben. De gekko's overleven op een dieet van insecten en motten en voeden zich af en toe met bessen. De gekko's van South Island zijn uniform groen van kleur. De juwelengekko's worden door het Nieuw-Zeelands gevarenclassificatiesysteem geregistreerd als een "risicovolle" soort en worden beschermd tegen gevangenneming en moord.
Hector's Dolphin
De Hectors dolfijn (Cephalorhynchus hectori), afkomstig uit de ondiepe kustwateren langs de westelijke oevers van het Noordereiland van Nieuw-Zeeland, zijn de kleinste en zeldzaamste mariene dolfijnen ter wereld. De dolfijnen onderscheiden zich door hun kleine, gedrongen lichamen, zwarte aftekeningen op hun gezicht en de aanwezigheid van rugvinnen met griezelige gelijkenissen met de oren van het geanimeerde karakter van Mickey Mouse. Ze hebben een gemiddelde lengte van 4-poten en een gewicht van 110-ponden. De dolfijn van de Maui (C. h. maui), een ondersoort van de Hectors dolfijn, is "kritisch bedreigd", met minder dan 100-overlevenden vandaag, en is vooral gevoelig voor bijvangsten van de visserijsector.
Sand Goanna
The sand goanna (Varanus gouldii ), ook wel de monitor van Gould genoemd, is een terrestrische Australische monitorhagedis die in open bossen en graslanden in Noord- en Oost-Australië woont. Het reptiel groeit tot een lengte 140 centimeter en weegt ongeveer 6 kilogram. Ze zoeken onderdak in grote holen die ondergronds worden gegraven, of verblijven in rotsklimmen en boomholten. De zanddelta's zijn vraatzuchtige feeders en zullen alle soorten prooisoorten verslinden die kleiner zijn dan muizen, kleine vogels, insecten, slangen (waaronder giftige soorten) en kleinere hagedissen. De gevorkte tongen van de hagedissen staan hen toe om geuren in de lucht op te nemen, die hen dan naar hun volgende acties leiden.
Saltwater Crocodile
De zoutwaterkrokodillen (Crocodylus porosus), de grootste levende reptielen ter wereld, zijn hyper-vleeseters, toproofdieren van de estuaria, lagune, mangrove-moeras, deltaic en andere verwante ecosystemen in vele delen van de wereld. Hun leefgebied strekt zich uit van de oostkust van India in Zuidoost-Azië tot in het noorden van Australië. De volwassen mannetjes zijn groter dan de vrouwtjes van deze soort en hebben een gemiddelde lengte tussen 14 en 17 voeten en gemiddelde gewichten tussen 400 en 1,000 kilogram. De vrouwtjes hebben een gemiddelde lengte van ongeveer 9.8 voeten.
Koala
Koala's (Phascolarctos cinereus) zijn boombewonende, herbivore buideldieren afkomstig uit Australië. Hun bereik strekt zich uit van de kustgebieden van de zuidelijke regio van Australië, met aanzienlijke populaties in de Australische staten Zuid-Australië, Queensland, New South Wales en Victoria. De koala's hebben een staartloos, stout lichaam bedekt met zilvergrijs tot chocoladebruin bont, en lengten variërend van 60 tot 85 centimeter, terwijl ze wegen tussen 4 en 15 kilogram. Ze hebben ronde, donzige oren en een lepelvormige neus. Ze hebben een zeer sedentaire levensstijl en brengen het grootste deel van hun tijd door in de eucalyptusbomen die ze bewonen. Ze voeden zich voornamelijk met dezelfde bladeren van eucalyptus en halen meestal ook hun waterbronnen uit het vocht dat zich in de bladeren bevindt.
Spotted Quoll
De gevlekte quoll (Dasyurus maculatus) ook bekend als de tijgerquoll, is een inheems Australisch buideldier dat als het langste vleesetende buideldier in de wereld wordt beschouwd. Twee ondersoorten van de gevlekte quoll zijn geïdentificeerd. Namelijk, dit zijn de Maculatus van Dasyurus maculatus, gevonden levend in de natte bossen van zuidoostelijk Australië en Tasmanige, en Dasyurus maculatus gracilis, wonen in het noorden van Queensland. Beide soorten zijn gecategoriseerd als "bijna bedreigd" door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur. De gevlekte knikkers hebben een roodachtig bruine vacht met witte vlekken die ook in de staart aanwezig zijn, waarvan de grootte bijna zo groot is als de grootte van het hoofd en het lichaam gecombineerd! Ze hebben korte benen, met vijf tenen op zowel de achter- als de voorvoeten. Hoewel het geen grijpstaart heeft, laten de geribbelde, lange roze voetzolen het bomen behendig klimmen. De gevlekte quolls bewonen natte wouden en voeden zich met een verscheidenheid aan soorten zoals slangen, hagedissen, insecten, kleine vogels, zoogdieren, en pluimvee van boeren, evenals aas. Ze leiden een nachtelijke levensstijl en brengen de dag door in hun holen.
Vogelbekdier
Een semi-aquatisch oviparous zoogdier, de unieke vogelbekdier (Ornithorhynchus anatinus), die ook bekend staat als de eendenbekvogel vogelbekdier, is endemisch voor Oost-Australië, inclusief het eiland Tasmanië. De vreemde verschijning en kenmerken van het vogelbekdier hebben de wetenschappers vaak verbijsterd om het wezen te classificeren. Het heeft een eendachtige snavel, otterachtige voeten en een staart die lijkt op die van een bever. De vogelbekdier is ook een van de weinige bekende soorten giftige zoogdieren in de wereld, en zijn gif is voldoende om een mens te doen krimpen van pijn. De oviparous Vogelbekdier is ook een van de weinige, en misschien wel het meest bekend, van de leggende zoogdieren. De uniekheid van het vogelbekdier maakt het een ideaal onderwerp voor evolutionaire biologische studies.
Rode Kangaroo
De rode kangoeroes (Macropus rufus), de grootste van alle kangoeroesoorten, zijn terrestrische buideldieren die over een breed gebied in Australië voorkomen. De mannetjes van de soort hebben een roodachtige bruin gekleurde vacht die vervaagt tot een bufferkleur op en onder de ledematen. De vrouwtjes hebben een kleinere maat dan mannen, en hebben een blauw- tot grijsgekleurde vacht die in lichtgrijs eronder vervaagt. De rode kangoeroes hebben ook lange, puntige oren en vierkante muilkorven. De kangoeroes zijn aangepast om te overleven in droge omgevingen en bewonen zo een breed scala van dergelijke habitats zoals graslanden, struikgewas en woestijnen. Zoals alle kangoeroes staan ze erom bekend dat ze rondhuppelen op hun krachtige achterpoten, boksen met hun voorpoten en de moeders die hun 'joeys' rond dragen in hun marsupiumzakken. Ze zijn herbivoor van aard en voeden zich voornamelijk met grassen en forbs.
