Tadzjikistan, gelegen in Centraal-Azië, heeft een lange geschiedenis die al duizenden jaren oud is. Gedurende deze tijd hebben de mensen hier een cultuur ontwikkeld die uniek is voor dit land. Tegenwoordig is de bevolking van Tadzjikistan meer dan 8.7 miljoen individuen, die wonen in de grootstedelijke gebieden of op het platteland (ook wel het hoogland genoemd). De meerderheid van deze individuen identificeren zich als zijnde van de Tadzjiekse etniciteit, hoewel Turkmeense, Oezbeken, Russen, Oekraïners, Boecharische en Europese Joden ook hier wonen. Al deze personen hebben bijgedragen aan de huidige cultuur van het hedendaagse Tadzjikistan.
De cultuur van Tadzjikistan omvat zijn sociale overtuigingen en gebruiken, religies en festivals, muziek en dans, literatuur en kunst, en cuisine. Dit artikel gaat nader in op elk aspect van de unieke cultuur van Tadzjikistan.
Sociale overtuigingen en gebruiken
De sociale overtuigingen en gewoonten van Tadzjikistan worden grotendeels beïnvloed door de islam, die wordt beoefend door ongeveer 98% van de bevolking. Deze religieuze invloed heeft geresulteerd in wat veel mensen kunnen beschouwen als conservatieve overtuigingen en gebruiken. Een voorbeeld hiervan is de algemeen gangbare gewoonte dat vrouwen en meisjes nooit alleen mogen worden gelaten met een man of een groep mannen. Deze scheiding van geslachten is ook te zien bij grote sociale evenementen, waar vrouwen de neiging hebben zich in een specifiek gebied te verzamelen terwijl mannen zich in een ander gebied verzamelen.
Een bijkomend onderdeel van de sociale overtuigingen en gewoonten van de bevolking van Tadzjikistan is het belang dat wordt gehecht aan het tonen van respect en het vergroten van gastvrijheid. Een van de manieren waarop mensen hier respect tonen, is te zien in de manier waarop ze andere mensen begroeten.
De islam beïnvloedt ook de beoefening van belangrijke levensgebeurtenissen, zoals funeraire observanties bijvoorbeeld. In de meeste gevallen, de dag dat een persoon sterft, wordt het lichaam plechtig gereinigd en in een witte doek geplaatst. Het lichaam wordt dan met de hand naar de begraafplaats gebracht terwijl de aanwezigen langzaam volgen terwijl ze hun verdrietig uiten.
Religie en festivals
Zoals eerder vermeld, is de islam de meest beoefende religie in dit land. Hoewel de regering religieuze vrijheid heeft uitgesproken voor de bevolking van Tadzjikistan, zijn verschillende officiële feestdagen aangewezen als erkenning van belangrijke data voor deze religie. Voorafgaand aan de introductie van de islam vierden de mensen in deze regio een festival dat bekend staat als Navruz. Dit festival, ook wel het Perzische Nieuwjaar genoemd, is nog steeds een belangrijk evenement vandaag. Het heeft zijn wortels in de oude tradities en praktijken van het vieren van de oogst en het planten van seizoenen. Navruz valt bijvoorbeeld aan het begin van het lenteseizoen, dat historisch gezien de tijd is voor het planten van nieuwe gewassen. In Tadzjikistan wordt dit festival gedurende in totaal 4-dagen geobserveerd, van maart 20th tot maart 23rd van elk jaar. Om Navruz te vieren, maken de inwoners van Tadzjikistan zich klaar voor het nieuwe seizoen van groei en vruchtbaarheid door oude huishoudelijke goederen te verwijderen, buiten spelletjes te spelen en vrienden en familie te bezoeken. Daarnaast kunnen ook speciale gerechten worden bereid, afhankelijk van de regio.
Muziek en dans
Traditionele muziek, ook bekend als volksmuziek, blijft een belangrijke rol spelen in de huidige cultuur van Tadzjikistan. Sommige van de instrumenten die worden gebruikt om de volksmuziek van dit land te produceren, zijn de daf, rubab en karnay. De daf wordt gespeeld als percussie-instrument en is gemaakt van een houten ring die bedekt is met een dierenhuid. Aan de binnenkant van de ring bevindt zich een rij metalen haken en ringen die geluid maken wanneer het instrument wordt geraakt. De rubab is een snaarinstrument dat op een luit lijkt. De karnay ten slotte is een extreem lang instrument van het trompettype dat is gemaakt van messing of koper. Het wordt beschouwd als een nationaal instrument van Tadzjikistan.
De traditionele dansen van Tadzjikistan bestrijken een breed scala aan doeleinden, van die bedoeld om de natuur na te bootsen tot die gebruikt voor ceremoniële doeleinden. Mannen en vrouwen hebben de neiging om afzonderlijk te dansen met mannen die dansen uitvoeren die energieker en sneller van aard zijn dan die uitgevoerd door vrouwen. Enkele voorbeelden hiervan zijn dansen zoals de vuurdans, de zwaarddans en de messendans.
Literatuur en kunst
Naast muziek en dansen, wordt de cultuur van Tadzjikistan gekenmerkt door een langdurige en langdurige deelname aan literatuur en kunst. Historisch gezien zijn de literaire centra van de Tadzjiekse cultuur in de steden Samarkand en Bukhara geweest. Momenteel worden deze steden echter nu beschouwd als binnen de grenzen van het land Oezbekistan. Tijdens het Sovjettijdperk werd de in Tadzjikistan geschreven literatuur beïnvloed door wat door de heersende regering was toegestaan of verboden. Als gevolg hiervan hebben historici de literatuur uit deze tijd bestempeld als socialistisch realisme. Tegenwoordig is de trots op de literaire traditie van dit land nauw verbonden met de trots van taalbehoud. Misschien is een van de bekendste moderne schrijvers uit dit land Temur Zulfiqorov, die in de Tadzjiekse taal heeft geschreven en wordt verondersteld de Perzische literaire traditie levend te houden.
De kunst van Tadzjikistan kan worden uitgedrukt via een verscheidenheid aan mediums, waaronder houtsnijwerk, weefsels en borduurwerk (om er maar een paar te noemen). Veel artistieke ontwerpen in dit land bevatten complexe details die in de afgelopen eeuwen in het kunstwerk zijn waargenomen.
koken
Zoals gezien in veel landen over de hele wereld, is keuken een belangrijk onderdeel van de culturele identiteit van Tadzjikistan. Het eten van dit land heeft zijn wortels in Perzische gerechten, die meestal bestaan uit een portie rijst vergezeld van vlees en groenten. Het nationale gerecht van Tadzjikistan is plov, beter bekend als pilaf, rijst die is gekookt in gekruid water. Etenstijd in Tadzjikistan begint meestal met een kleine portie gedroogd fruit of noten. De tweede gang is vaak een portie soep of vlees en de laatste gang in een traditionele maaltijd is de eerder genoemde plov. Groene thee wordt beschouwd als de nationale drank van dit land.
