Achtergrond en initiële vorming
Het nieuwe koninkrijk was een opwindende tijd in de Egyptische geschiedenis, en een tijd waarin Egyptische farao's regeerden temidden van pracht en macht. De 18th-dynastie opende met een voortdurende bevrijdingsoorlog geleid door Ahmose I tegen de Hyksos-indringers die Noord-Egypte hadden bezet. In de voorgaande dynastie was de broer van Ahmose I, Kamose, de oorlog begonnen om Egypte te bevrijden van de Hyksos. Farao Ahmose I intensiveerde de oorlog en nam stad na stad terug, bezet door de vijandelijke indringers uit het noorden. Na verloop van tijd werden deze indringers totaal van het land verdreven. Na de verwijdering van de Hyksos, brak er een dag aan toen Egypte als nooit tevoren regeerde in de wereld, waarmee ze aankondigde in een tweede Egyptische Gouden Eeuw. Huwelijken tussen naburige landen werden ook gebruikelijk, dit zijn middelen om vredespacten en verdragen af te sluiten.
Stijg naar macht en prestaties
De farao's van de 18th-dynastie regeerden 250-jaren, vaak met een ijzeren hand. Tegelijkertijd verhoogde Egypte de handel met andere landen om zijn uit de oorlogsruimten bestaande schatkisten opnieuw aan te vullen. Ahmose Ik regeerde voor 25-jaren, gevolgd door zijn zoon, Amenhotep I, die regeerde voor 21-jaren. Twaalf andere farao's regeerden in de 18th Dynastie die een nieuwe macht en strategie voor Egypte in de internationale betrekkingen bracht. De regering werd geherstructureerd om alleen functionarissen te hebben die op verdienste waren aangesteld. Ik heb Nubia bijgevoegd en later hebben Hatshepsut en Thoetmosis III het Egyptische leger een nog grotere kracht gemaakt om rekening mee te houden dan ooit tevoren. Amenhotep III ondersteunde de kunsten, Akhenaton en Nefertiti introduceerden de 'one god'-religie, en Tutankhamun leidde een legendarisch leven, regerend met zijn Koninklijke vrouw en koningin Ankhesenamun naast hem.
Uitdagingen en controverses
De 19th-dynastie duurde 110-jaren en was een tijd van overvloed en weelde in Egypte, hoewel zo'n welstand was begonnen tijdens de 18TH-dynastie. Farao Seti Ik bouwde een grote tempel in Abydosm en veel oudere tempels en monumenten werden herbouwd en hersteld om het glorieuze verleden van Egypte te eren. Seti Ik werd op de troon gevolgd door zijn zoon, Rameses II, die de rivaliserende Hettieten (uit het moderne Tuerkey en Syrië) op hun knieën bracht. Rameses II regeerde voor 66-jaren en had een van de langste regeringen in de Egyptische geschiedenis. Hij stond bekend om zijn oorlogen met de Hettieten en de Libiërs, die machtige naties waren geworden en een bedreiging voor zijn heerschappij. Het meest opvallende van alles is dat hij enorme monumenten bouwde om zichzelf eeuwenlang te herdenken.
Weigeren en verlagen
De 20th Dynastie was gemarkeerd met glorieuze triomfen, maar was ook het begin van de achteruitgang van het Nieuwe Rijk. Farao Setnakht regeerde slechts iets meer dan twee jaar, maar vestigde in die korte tijd een atmosfeer van vrede in Egypte. Hij werd gevolgd door zijn zoon Rameses III, die net als zijn naamgenoot een oorlogsstrijd voerde om buitenlandse bedreigingen voor Egypte te vernietigen. Hij versloeg uiteindelijk de Sea Peoples (raiders van de Egeïsche Zee), die op mars was om naburige landen te veroveren. Tal van zijn opvolgers, van Rameses IV tot en met Rameses XI, werden naar hem vernoemd. Na mislukken van de interne overheid kon het begin van de achteruitgang van het nieuwe koninkrijk niet worden gestopt omdat de Egyptische economie leed.
Historische betekenis en erfenis
Na het verval en de dood van Rameses XI haperde het nieuwe koninkrijk en nam een nieuwe farao de heerschappij van de macht over. Smendes riep zichzelf uit tot farao en regeerde 26-jaren. Daarna werd Egypte opnieuw in chaos geworpen, en het koninkrijk werd verdeeld in verschillende koninkrijken, elk geregeerd door hun eigen minder belangrijke heersers, en zelfs de hogepriesters in Thebe werden als koningen gekroond. De val van het Nieuwe Rijk was het gevolg van inefficiënte regels door ineffectieve farao's tijdens de 20TH-dynastie. Hoewel de komst van de dynastie een gunstige was, was het einde een chaotische implosie. De hele tijdsspanne van het Nieuwe Rijk liet een erfenis van macht achter en ging toen achteruit, inclusief oorlogen, verdragen, weelde, voorspoed en de unieke regel van drie koninginnen. Kortom, het Nieuwe Rijk was kenmerkend voor de vele grote opstanden en watervallen die veel belichaamden in de oude Egyptische geschiedenis.
