Vroege leven
William Frederick Louis van Pruisen, later Kaiser Wilhelm I van Duitsland, werd geboren op maart 22nd, 1797, in Kronprinzenpalais (Duits voor Paleis van de kroonprins) in Berlijn. Hij was de tweede zoon van prins Frederik Willem III en de nobele prinses Louisa van Mechlenburg-Sterlitz. Hij groeide op onder de tirannie van Napoleon I. Van jongs af aan kreeg hij privé-onderwijs en als de tweede zoon van de koning werd er niet van hem verwacht dat hij de troon overnam. In plaats daarvan was hij volgens de Koninklijke tradities in eerste instantie voorbestemd om militair te worden. Hij werd aangesteld als officier in het Pruisische leger toen hij nog maar 12 was, en werd later in zijn puberteit als kapitein aangesteld en voegde hij zich bij de strijd van de geallieerde monarchie tegen Frankrijk toen hij 16 was. Gedurende deze periode nam hij deel aan de oorlog tegen Napoleon I.
Aan de macht komen
In de volgende jaren was Wilhelm I toegewijd aan zijn militaire dienst en was vastbesloten de functionaliteit van het Pruisische leger te perfectioneren. Hij hielp verschillende opstanden uitdoven en consolideerde daarmee de macht van zijn broer, koning Frederik Wilhelm IV. Hij hielp ook bij het opzetten van de Vereinigter Landtag (het Pruisische parlement), en nam plaats voor zichzelf in het Herrenhaus (zijn bovenkamer). Nadat koning Frederick Wilhelm IV een beroerte kreeg en geestelijk gehandicapt werd, werd ik in 1857 Wilhelm de koninklijke regent voor zijn broer. Daarna, nadat koning Frederick Wilhelm IV kinderloos stierf, werd Wilhelm I de koning van Pruisen in 1861. In de daaropvolgende jaren voerde hij campagnes tegen Denemarken, Oostenrijk en, uiteindelijk, Frankrijk. In 1871, tijdens de Frans-Pruisische oorlog, werd Wilhelm uitgeroepen tot keizer (Kaiser) van een nu verenigde Duitse staat.
Bijdragen
Door zichzelf de Duitse keizer te verklaren, transformeerde koning Wilhelm I de voormalige, losjes verbonden Noord-Duitse federatie in het Duitse rijk, dat in feite een verenigd Duitsland was dat zich al snel vestigde als een moderne staat. Zijn belangrijkste bijdrage was aantoonbaar zijn benoeming van Otto von Bismarck, de bekende 'bloed- en ijzeren kanselier', als de president van de minister. Met de hulp van Bismarck moderniseerde Koning Wilhelm Duitsland snel en maakte het tot een van de meest dominante militaire en economische machten in Europa. Wilhelm centraliseerde de macht, bouwde een sterk leger en verbeterde de internationale status van Duitsland. Het was ook onder zijn bewind dat Duitsland een van de eerste moderne verzorgingsstaten werd.
Uitdagingen
Toen Wilhelm de koning van Pruisen werd, werd hij geconfronteerd met een atmosfeer van sterke spanning, veroorzaakt door meningsverschillen tussen Duitse conservatieven en liberalen, waarbij de laatste werd beïnvloed door de idealen van de Verlichting. Hoewel hij het zelf niet eens was met de liberalen, zocht Wilhelm naar een evenwicht tussen hen en de conservatieven en vermeed hij significante conflicten binnen zijn regering. Opgegroeid onder de tirannie van Napoleon I, erkende Wilhelm ook het belang van het leger voor het welzijn van een land. Hoewel zijn voorstel om de militaire uitgaven en de lengte van de militaire dienst te verhogen, voor grote uitdagingen stond in het Duitse parlement, kon hij met de steun van Bismarck zijn voorstellen goedkeuren. Deze controversiële veranderingen veranderden Duitsland in een militaire staat en droegen rechtstreeks bij aan de Eerste Wereldoorlog.
Dood en Legacy
Koning Wilhelm I stierf op maart 9th, 1888 in Berlijn. Hij werd begraven in het Mausoleum Park Charlottenburg. Hij was een zeer populaire keizer in zijn tijd, en veel standbeelden en gedenktekens zijn sindsdien gebouwd om hem te eren. Hij verpersoonlijkte de overgang van het koninkrijk Pruisen en de Noord-Duitse confederatie naar het Duitse rijk en werd als zodanig een belangrijk symbool van de moderne Duitse identiteit. Hij waakte erover geen misbruik te maken van zijn macht als keizer en steunde zijn kanselier Bismarck bij pogingen om Duitsland om te vormen tot een moderne staat en een hegemonische macht in Europa. Tegelijkertijd leidde zo'n intense militarisering en ambitieuze verovering echter tot op zekere hoogte ook tot de militaire conflicten die de eerste helft van de 20e eeuw kenmerkten.
