Vroege leven
Lester Bowles Pearson werd geboren op april 23rd, 1897, in Newtonbrook, Toronto, Ontario. Zijn vader was een minister van de United Church of Canada. Young Pearson woonde een openbare school bij in Aurora, een stad in de voorstad van Toronto, en ging toen naar Hamilton Collegiate Institute in Hamilton, Ontario. Na zijn afstuderen schreef hij zich in aan het Victoria College aan de Universiteit van Toronto in 1913. Hij stond bekend als een uitstekende student en een nationale klasse atleet tijdens het bijwonen van de universiteit. Nadat de Eerste Wereldoorlog uitbrak in 1914, diende hij zijn land overzee in Egypte, Griekenland en Engeland als vlieger en medisch corpsman. Hij werkte om zijn bachelor's Arts Degrees in Geschiedenis en Psychologie van de Universiteit van Toronto in 1919 te behalen, voordat hij een studiebeurs volgde om te studeren aan de Universiteit van Oxford, waar hij ook ijshockey zou spelen. Hij behaalde een Bachelor of Arts Degree en een Master of Arts Degree uit Oxford in 1925.
Aan de macht komen
Bij zijn terugkeer uit Oxford slaagde Pearson met een hoge score voor het examen van de Canadese buitenlandse dienst en kreeg hij de opdracht om bij het Departement Externe Betrekkingen te werken. In deze hoedanigheid werd hij tijdens de Tweede Wereldoorlog toegewezen aan Londen, Engeland en Washington, DC, VS. In 1948 werd Pearson door premier Louis St. Laurent benoemd tot staatssecretaris voor externe zaken in zijn liberale regering en hij won al snel een zetel in het Lagerhuis. Na de nederlaag van de liberale partij in 1957 ging Laurent met pensioen en werd Pearson verkozen tot de nieuwe leider van de liberale partij. Hij diende als leider van de officiële minderheids oppositie tot 1963, toen de liberalen een minderheidsregering vormden en Pearson de 14th premier van Canada werd.
Bijdragen
Hoewel Pearson maar één term als Canadese premier diende, slaagde hij erin om veel belangrijke hervormingen door te voeren, vooral op het gebied van maatschappelijk welzijn. Zijn regering heeft de algemene gezondheidszorgwetgeving, het Canadese pensioenplan en de Canadese wetgeving voor studentenleningen aangenomen, die tegenwoordig een integraal onderdeel zijn geworden van de Canadese identiteit. Hij heeft ook de arbeidsomstandigheden gestandaardiseerd, het minimumloon verhoogd en normen ingevoerd zoals een 40-uurwerkweek en twee weken vakantietijd. Ondertussen installeerde Pearson ook koninklijke commissies voor de status van vrouwen en tweetaligheid en biculturalisme, die de status van vrouwen in de Canadese samenleving hebben helpen verbeteren en de weg hebben geëffend voor officiële tweetaligheid. Hij stelde ook een nieuwe nationale vlag in, de vlag van Maple Leaf, die Canada hielp om meer cultureel onafhankelijk van Groot-Brittannië te worden, op weg om zijn eigen, meer onderscheidende, Canadese identiteit te vormen.
Uitdagingen
Omdat de liberale partij van Pearson een minderheidsregering vormde, werd deze als minder legitiem beschouwd dan een meerderheidsregering en moest deze een alliantie vormen met de nieuwe democratische partij (NDP), die een socialistische partij was veel verder dan de "linkerzijde" van de politiek spectrum. Aan de andere kant waren separatistische sentimenten in Quebec al een probleem voor de Canadese federale regering van Pearson. De spanningen escaleerden naar bijzonder hoge niveaus toen de president van Frankrijk, Charles de Gaulle, Quebec bezocht en de beroemde controversiële "Vive le Quebec libre" -rede maakte, waarin hij pleitte voor separatisme in Quebec, met de Franstalige cultuur daar in gedachten. Het bezoek en de toespraak woedend Pearson, en hij maakte een toespraak de volgende dag waarin staat dat "Canadezen niet hoeft te worden bevrijd". Maar het separatisme van Quebec bleef de komende jaren een uitdaging voor de komende administraties.
Dood en Legacy
Pearson had last van oogkanker sinds de vroege 1970s, en het zou zich later in zijn lever verspreiden. Zijn situatie verslechterde snel in 1972. Hij stierf op 27th december, 1972, in zijn huis in Ottawa, op de leeftijd van 75. Hoewel hij slechts een enkele termijn als premier diende, wordt hij nog steeds op grote schaal gerespecteerd en wordt hij tot op de dag van vandaag hoog geprezen. Het sociale beleid dat tijdens zijn dagen in functie werd doorgegeven, had en heeft nog steeds ingrijpende gevolgen voor de identiteit van Canadezen en Canada. Pearson ontving tijdens zijn leven tal van onderscheidingen en onderscheidingen, waaronder een Nobelprijs voor de Vrede en twee Koningin Elizabeth II kroningsmedailles. Hij had ook 48-eredoctoraten ontvangen van topuniversiteiten over de hele wereld. Veel scholen en openbare plaatsen in Canada zijn nog altijd naar hem vernoemd.
