Locatie en beheer
Het Kaziranga National Park, dat op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat, verspreid over grote delen van de Nagaon- en Golaghat-districten in de Indiase deelstaat Assam, is wereldberoemd vanwege zijn Indiase neushoornpopulatie, die ongeveer twee derde van de eenhoornige neushoornpopulatie ter wereld uitmaakt. Het park is ook vol met andere wonderen van de natuur en herbergt grote tijgervolkeren en een ongelooflijke weergave van vogels. Het park staat bekend om zijn efficiënte beheer en uitstekende beschermende maatregelen om het leven in het wild te behouden. Het Kaziranga National Park wordt beheerd door de Wildlife Wing van het bosafdeling van de deelstaatregering van Assam. Het nationale park wordt goed beheerd door een hiërarchisch systeem van overheidsfunctionarissen onder leiding van de directeur van het park. De divisie Forest Officer, bijgestaan door twee officieren van de rang van Assistant Conservator of Forests, voert de administratieve verantwoordelijkheden van het park uit. De Range Forest Officers krijgen de taak om de 5-reeksen van het bos te bewaken, terwijl elk bereik verder wordt onderverdeeld in beats, onder leiding van beatofficieren. Deze beats zijn onderverdeeld in subbeats en een forest guard wordt vervolgens toegewezen met de taak om elke sub-beat te bewaken.
Historische rol
Voorafgaand aan 1904 werden de neushoorns en andere dieren in de Kaziranga zonder onderscheid opgejaagd door leden van het koningshuis, Britse officieren en plaatselijke bewoners van het gebied. Pas toen Mary Curzon, de vrouw van Lord Curzon, de onderkoning van India, het park bezocht en geen spoor van neushoorns vond waarvoor het park beroemd was, overtuigde zij haar echtgenoot om maatregelen te nemen om het gebied te beschermen. In juni 1st, 1905, het door Kaziranga voorgestelde reservebos werd gecreëerd en in 1908 werd het gepromoveerd tot de reserve van een reservebos. De jacht werd opnieuw gestart in het bos, tussen 1916 en 1938 toen het werd uitgeroepen tot Kaziranga Game Sanctuary. In 1938 was de jacht hier echter verboden en in 1950 werd het park de "Kaziranga Wildlife Sanctuary" genoemd. Al snel begreep de nieuwe onafhankelijke regering van India de schade toegebracht aan de neushoornpopulatie in het park en passeerde de Assam (Rhinoceros) Bill in 1954 die voorzieningen had om degenen die met stroperij van neushoorns te maken hadden, zwaar te straffen. Het Kaziranga Wildlife Sanctuary werd gepromoveerd tot de Kaziranga National Park-status in 1968.
Onderwijs en toerisme
Het Kaziranga National Park is een toegangspoort tot de fascinerende wereld van de Indiase natuur voor veel toeristen, biologen van natuurwetenschappers, natuuronderzoekers, natuurbeschermers en biologen voor natuurwetenschappen uit alle hoeken van de wereld. De toeristische voorzieningen zijn hier goed ontwikkeld met een ruime keuze aan accommodaties, van eenvoudige huisverblijven tot luxe resorts. Zigeuner- en olifantensafari's zijn toegestaan in het park, maar wandelen of wandelen is strikt verboden vanwege de aanwezigheid van roofdieren hier. Het Kaziranga National Park is gemakkelijk bereikbaar met auto- of busritten vanaf het dichtstbijzijnde vliegveld van Jorhat (96 kilometers afstand) en Guwahati (225 kilometer afstand), of het treinstation van Furkating (80 kilometer afstand).
Habitat en biodiversiteit
De zomers in het Kaziranga National Park zijn behoorlijk heet, terwijl de temperatuur in de winter redelijk aangenaam is, gemiddeld tussen 25 ° Celsius (gemiddeld hoog) tot 5 ° Celsius (gemiddeld laag). Het moessonseizoen wordt geassocieerd met zware regenval en vaak overstromingen die de westelijke delen van het park overstromen, waardoor de dieren moeten vluchten. Vaak is bekend dat overstromingen de levens van grote aantallen dieren in het park opeisen. Het Kaziranga National Park omvat vier soorten vegetatiepatronen, de meest voorkomende zijn graslandvegetatie. Andere soorten vegetatie die hier te vinden zijn, zijn savannebossen, tropische semi-groenblijvende bossen en tropische vochtige loofbossen. Het Kaziranga National Park herbergt 35 zoogdiersoorten waarvan 15 wordt bedreigd. Naast Indiase neushoorns is het nationale park ook beroemd om tijgers (de hoogste tijderdichtheid ter wereld), luipaarden, jungle katten, vissende katten, wilde waterbuffels (goed voor 57% van de totale wereldbevolking), varkensherten en moeras herten. Apen en primaten zoals de Hoolock-gibbon, afgedekte langur, Assamese-makaak en anderen zijn ook opmerkelijke soorten van dit bos. De vogelsoorten van deze plek trekken ook wereldwijde aandacht naar het nationale park. Een grote verscheidenheid aan trekvogels en inheemse vogels vinden hun seizoens- of permanente huizen in het park. Gezien het belang van het Kaziranga National Park vanuit het oogpunt van ecologische betekenis voor vogels, is het park door Birdlife International aangewezen als een belangrijk vogelgebied. Reptielen waaronder grote slangen zoals rotspython en netvormige python, evenals de zeer giftige koningscobra's, brilractors en gewone kraits zijn allemaal te vinden in het park. Verschillende soorten schildpadden, vissen, amfibieën en ongewervelden bezetten ook de habitats binnen dit park.
Milieubedreigingen en instandhoudingsinspanningen
Stropen bedreigt het wild in het Kaziranga National Park nog steeds. Rhino stroperij voor hun hoorns is een van de grootste bedreigingen voor het voortbestaan van deze bedreigde diersoort. Neushoorn hoorns verkregen door het genadeloos doden van de neushoorns wordt verhandeld met landen zoals China die de horens gebruiken in hun traditionele medische praktijken. In 2013 zouden 60-neushoorns zijn opgejaagd door illegale stropers in het park. Zes neushoorns werden gedood in de eerste paar maanden van 2015. Elk jaar worden veel stropers vervolgd voor hun activiteiten of zelfs gedood bij een kruisvuur met de veiligheidstroepen in het park. Veel dappere boswachten en officieren zijn ook omgekomen bij pogingen om stropers te beteugelen. Naast stroperij vormen overstromingen een nieuwe bedreiging voor het Kaziranga National Park. Nu de klimaatverandering en het broeikaseffect dreigen de gletsjers van de Himalaya te smelten, wordt voorspeld dat overstromingsincidenten de komende jaren in het park zullen toenemen. Elk jaar leiden de overstromingen tot grote schade aan de habitat van het park en ook de wilde dieren die vast komen te zitten in het vloedwater sterven door verdrinking.
