Vroege leven
James Monroe werd geboren op april 28th, 1758, in Westmoreland County, Virginia, tot een familie van Schotse en Franse afkomst. Tijdens zijn jeugd werd hij voor het eerst door zijn vader bijgeleerd thuis. Daarna bezocht hij Campbell Town Academy in de leeftijd van 11 en 16. In hetzelfde jaar stierf zijn vader en erfde hij de plantage van zijn vader. Hij schreef zich ook in aan het College of William and Mary, een openbare universiteit in Virginia. In 1776, halverwege zijn studie, voegde Monroe zich bij het Virginia Regiment in het Continentale leger in de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog. Hij diende in het leger tot 1780, waarna hij terugkeerde naar Virginia om rechten te studeren bij George Wythe en vervolgens Thomas Jefferson. Hij passeerde de bar en oefende de wet daarna in Fredericksburg, Virginia.
Aan de macht komen
in 1782 werd Monroe verkozen tot het Virginia House of Delegates. Een jaar later werd hij gekozen tot lid van het Congres van de Confederatie. De oorlog was net afgelopen en de tijdelijke regering nam de controle over voordat de grondwet was voltooid. Monroe steunde de nieuw voorgestelde Amerikaanse grondwet en hielp het geratificeerd worden door zijn staat Virginia. Hij rende toen voor het eerste Amerikaanse Congres onder de Grondwet, maar verloor van James Madison. Toen, in 1790, werd Monroe verkozen als een Amerikaanse Senator uit Virginia. Kort daarna trad hij toe tot de Democratisch-Republikeinse Partij, geleid door mede-Virginians Thomas Jefferson en James Madison, in oppositie tegen de Federalistische partij. Hij diende vervolgens als een Amerikaanse ambassadeur in Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, de twee buitenlandse ambassadeur voorwaarden gescheiden door een gouverneurschap van Virginia. Daarna werd hij door president Madison gekozen als zijn minister van Buitenlandse Zaken in 1811, evenals de minister van Oorlog tijdens de oorlog van 1812. Hij rende toen in de 1812 Presidential Election en werd met succes gekozen. Hij werd 7th President van de Verenigde Staten en hij werd opnieuw herkozen in 1816.
Bijdragen
Monroe was een bekwame politicus, een ervaren militair en een uitstekende diplomaat. Hij besloot de toenemende spanningen tussen de Democratisch-Republikeinen en de Federalisten op te lossen door het "Tijdperk van Goed Gevoelens" mogelijk te maken tijdens zijn bestuur, met de nadruk op het cultiveren van nationale eenheid en het focussen op nationale ontwikkelingen. Monroe is ook bekend om zijn voorstel voor de 'Monroe-doctrine', waarbij hij verklaart dat de VS wegblijven van de kolonisatie-inspanningen van toekomstige Europese landen, en zich zal onthouden van inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van de soevereine landen. Bovendien zouden de VS officieel neutraal blijven in Europese conflicten en oorlogen, maar tegelijkertijd geneigd zijn om de strijd van onafhankelijkheid in Amerika te ondersteunen vanwege de revolutionaire geschiedenis van de Verenigde Staten.
Uitdagingen
Monroe stond voor een reeks uitdagingen in zijn tijd bij het uitvoerend roer van de VS, zowel in eigen land als internationaal. Tijdens zijn voorzitterschap intensiveerden partijdige spanningen het nieuwe, nog fragiele, land. Een zware economische depressie trof het land in 1819 en ondertussen probeerde Missouri Territory een aanvraag in te dienen voor toelating als slavenstaat. Het congres was verdeeld over de Missouri-kwestie, en een debat hierover duurde twee jaar. Ten slotte bereikte het Congres een compromis, dat het "compromis van Missouri" wordt genoemd. Daar zou Missouri zich bij de Unie aansluiten als een slavenstaat, waarbij Maine de staat zou toetreden als een vrije staat om enige schijn van evenwicht te bewaren.
Dood en Legacy
Monroe stierf op juli 4th, 1831, in New York City, op de 55th-jubileum van de ondertekening van de verklaring, 5 jaar na de dood van Jefferson en John Adams, die allebei stierven op de 50th Anniversary van de ondertekening. Hij stierf aan hartfalen en tuberculose bij 73 jaar oud. Monroe was de laatste die als Amerikaanse president van alle Founding Fathers diende, en hij liet een rijke erfenis achter. Zijn behendige politieke oordeel en inzicht hielpen hem bij het nemen van delicate beslissingen, waarvan vele uiteindelijk de nationale eenheid ondersteunden en de spanningen binnen een congres opsplitsten langs de partijlijnen. De Monroe-doctrine was een van de belangrijkste diplomatieke verklaringen in de VS, aangezien deze als een officieel precedent voor de diplomatieke principes van de VS door de rest van de 19TH eeuw diende, en heeft zelfs sindsdien diepgaande politieke invloeden gehad. Het hielp de VS om zich te concentreren op haar eigen ontwikkeling, in plaats van zich te bemoeien met gecompliceerde wereldaangelegenheden. Veel scholen, steden en openbare plaatsen zijn genoemd ter ere van James Monroe. De geboorteplaats van James Monroe, de tombe van James Monroe en zijn landhuis en plantage op Oak Hill staan allemaal op de lijst van het Amerikaanse nationale register van historische plaatsen en het register van monumenten in Virginia.
