No.5, 1948 is een schilderij met een compositiebord genaamd de vezelplaat. De kunst is gemaakt door Jackson Pollock, een beroemde Amerikaanse schilder die enorm heeft bijgedragen aan de abstracte expressionistische beweging. De vezelplaat is acht voet lang en vier voet breed. Jackson Pollock schilderde het met vloeibare verf, met name de harsverven die meestal olieverf worden genoemd. No.5, 1948 is een combinatie van witte, bruine, gele en grijze verf en er wordt vaak gedacht dat het eruit ziet als een dicht vogelnest.
Jackson Pollock's leven
Pollock was een favoriete Amerikaanse schilder die bekend stond om zijn bijdrage aan de abstracte uitdrukkingsbeweging en die unieke vaardigheden had op het gebied van druppelschilderen. Pollock had een vluchtige persoonlijkheid vanwege zijn alcoholisme. Zijn kunstcarrière werd sterker in 1945 toen hij met kunstenaar Lee Krasner trouwde, die een positieve invloed op zijn kunstwerken had. Jackson Pollock stierf bij 44 van een auto-ongeluk dat plaatsvond als gevolg van zijn alcoholisme, en een herdenkingstentoonstelling werd voor hem gecreëerd in het Museum of Modern Art, New York City.
Periode van schilderen No.5, 1948
Het schilderij is oorspronkelijk gemaakt door Pollock in 1948, maar heeft sindsdien een aantal wijzigingen ondergaan. In januari 1949 kocht Alfonso A. Ossorio het schilderij voor $ 1500. Helaas is het schilderij op een gegeven moment beschadigd geraakt, mogelijk tijdens transport. Jackson heeft het beschadigde deel opnieuw geverfd voordat het werd afgeleverd aan Ossorio. Toen Ossorio de verandering opmerkte, werd erop aangedrongen dat Pollock de hele zaak had overgeschilderd. Pollock bood aan het hele schilderij te herwerken en gaf Ossorio het kunstwerk met nieuwe kwaliteiten door grondig overschilderen, waardoor hij het oorspronkelijke concept van de kunst bevestigde. Daarom deed Jackson Pollock het schilderij van No.5, 1948 in de periode van 1948 tot januari 1949.
Erfenis van No.5, 1948
Het schilderij heeft de sterke traditie dat het een moderne referentie is in liederen en films. In de film Ex Machina, No.5, 1948 speelde een centrale rol waar de rijke CEO (Nathan Bateman) het gebruikt als een echte les voor Caleb Smith, de protagonist. Hij zegt dat het schilderij er niet zou kunnen zijn als Pollock alleen in zijn kennis had geschilderd. Daarom benadrukt het het probleem van epistemologie en bewustzijn.
Bovendien gebruikte The Stone Roses het schilderij in het nummer "Going Down" door te zeggen dat de dame waarnaar ze verwijzen lijkt op Jackson's schilderij. Ook maakte John Squire, de gitarist van de groep, cover artwork vergelijkbaar met No.5, 1948 voor de releases van de band tussen 1988 en 1989.
Financiële waarde
No.5, 1948 bevindt zich momenteel in een privécollectie in New York en is momenteel het meest waardevolle schilderij ter wereld. De prijs was $ 140 miljoen in 2006 toen het werd verkocht aan een andere verzamelaar. Volgens de plaatsvervangend directeur van de kunst in Australië, David Cook, zal de waarde blijven stijgen omdat er nog maar zo weinig schilderijen van Pollock over zijn.
