De late 20e eeuw was de periode waarin het internet werd geboren en dat was bedoeld om te worden gebruikt voor gunstige en constructieve doeleinden. In de afgelopen jaren hebben mensen internet echter gebruikt om aanvallen uit te voeren tegen organisaties en individuen in wat bekend staat als cyberterrorisme. Cyberterrorisme wordt gedefinieerd als de opzettelijke verstoring of infiltratie van computernetwerken met behulp van computersoftware.
1. WannaCry Ransomware Attack
WannaCry ransomware is een voortdurende cyberaanval met de infectie van Microsoft Windows met een ransomware computerworm. De wereldwijde aanval is op een ongekende schaal waarbij meer dan 230,000-computers worden aangevallen in 150-landen over de hele wereld. De Wannacry ransomware omvat de codering van bestanden van kwetsbare computers en het eisen van de betaling van een losgeld van ongeveer $ 600, te betalen in cryptocurrency. De besmettingsvector achter de aanval wordt verondersteld EternalBlue te zijn, ontwikkeld door de Amerikaanse National Security Agency, maar gelekt naar Shadow Brokers, een groep hackers. De verspreiding van de ransomware is echter tot een minimum beperkt door de ontdekking van een kill-schakelaar.
2. Shamoon Computer Virus Attack
Shamoon is een type computervirus dat wordt toegeschreven aan de infectie van computersystemen en cyberspionage op computers in de energiesector. Shamoon, ook bekend als Dist Track, werd in augustus 15, 2012 gebruikt door een groep hackers die bekend staat als "Cutting Swords of Justice" om computersystemen te destabiliseren in de energiereus, Saudi Amarco Company. De groep claimde de verantwoordelijkheid voor de aanval die de operaties in 30,000-werkstations van het bedrijf had beïnvloed. Een ander bedrijf dat door het computervirus werd getroffen, was de Qatari RasGas Company en de LNG Company, waar computersystemen tijdelijk offline werden geslagen door het virus, waardoor het bedrijf operationele downtime oploopt.
3. Operatie Olympische Spelen
Operatie Olympische Spelen is de codenaam die is gegeven aan de sabotage en verstoring van nucleaire faciliteiten in Iran door cyberaanvallen. De bron van aanvallen wordt beweerd de regering van de Verenigde Staten te zijn en tot op zekere hoogte Israël, maar de twee landen erkennen nooit officieel verantwoordelijkheid. De campagne om de Iraanse kernreactoren te saboteren begon tijdens het bestuur van president Bush en ging door tijdens de regering van president Obama. De twee landen gebruikten het computervirus bekend als Stuxnet om Iraanse computersystemen te infiltreren die in 1000-centrifuges in de kerncentrale van Natanz konden stoppen. De infectie van computers bleef echter niet beperkt tot de nucleaire faciliteit, waarbij het virus zich verspreidde naar verschillende pc's in de omliggende regio.
4. Operatie Shady Rat
Operation Shady Rat is de codenaam voor een voortdurende cyberaanval gericht op overheidsinstellingen en bedrijven in 14-landen over de hele wereld, en zelfs internationale organisaties zoals de Verenigde Naties. Operation Shady RAT betrof de infiltratie van computersystemen en het stelen van waardevolle en gevoelige documenten van de computers. Dmitri Alperovitch, die de cyberaanval heeft genoemd, heeft onderzoek geleid naar de oorzaak van de computeraanvallen. Als gevolg van een piek in de aanvallen voorafgaand aan de 2008 Olympische Zomerspelen in China, geloven analisten dat de aanvallen worden gesponsord door de Chinese overheid.
5. Titan Rain
Titan Rain is de codenaam voor een reeks cyberaanvallen op Amerikaanse computersystemen die plaatsvonden in de vroege 2000s. De aanvallen waren gericht op de hoofdaannemers van het ministerie van Defensie, waaronder Redstone Arsenal, NASA en Lockheed Martin. De cyberaanvallen waren in de vorm van cyberspionage waarbij de aanvallers in staat waren om gevoelige informatie uit de computersystemen te halen. Onderzoek naar de oorzaak van de aanslagen toonde aan dat het Chinese leger een hand had in de uitvoering ervan, een bewering die de Chinese regering heftig ontkende. Andere sporadische aanvallen werden gericht aan het Britse Ministerie van Defensie, een handeling die de buitenlandse betrekkingen tussen het VK en China ernstig onder druk zette.
6. De 2007-cyberaanvallen in Estland
In april 27, 2007, was Estland onderworpen aan een reeks cyberaanvallen op een ongekende schaal. De aanvallen verlamden computernetwerken in het parlement van Estland, ministeries, banken en media. De aanvallen waren het antwoord op een beslissing om de Bronzen Soldaat van Tallinn en de oorlogsgraven in de hoofdstad te verplaatsen. De onmiddellijke reactie van de Estse regering was om de schuld op het Russische Kremlin te leggen, beschuldigingen die later werden ingetrokken omdat ze ongegrond waren. De regering heeft ook meer geïnvesteerd in cyberbeveiliging en het handboek van Tallinn opgesteld over de internationale wet die van toepassing is op Cyber Warfare, waarin internationale wetten over cyberoorlogvoering worden geschetst.
7. Juli 2009 cyberaanvallen
De 2009-cyberaanvallen in juli waren verschillende cyberaanvallen die werden gepropageerd tegen Zuid-Korea en de Verenigde Staten. De cyberaanvallen die plaatsvonden in drie golven werden beïnvloed door 100,000-computers in de twee landen en werden doorverwezen naar websites van overheidsinstellingen, waaronder het Witte Huis, de Zuid-Koreaanse nationale vergadering, het Pentagon en mediakanalen. Hoewel de precieze bron van de aanvallen onbekend is, wijzen veel analisten de aandacht op het Noord-Koreaanse ministerie van telecommunicatie.
8. OpIsrael
OpIsrael was een acroniem voor een reeks cyberaanvallen die werden gepropageerd tegen websites die als Israëlisch werden beschouwd. De cyberaanvallen begonnen aan de vooravond van de Holocaust Remembrance Day op 7 in april, 2013 en betroffen database lekken, database-kaping en defacements. De beoogde websites, waaronder die van scholen, Israëlische kranten, kleine bedrijven, non-profitorganisaties en banken.
9. 2010 Cyberaanvallen op Myanmar
2010 was het jaar waarin Myanmar zijn eerste verkiezingen in 20-jaren uitvoerde. In de paar maanden voorafgaand aan de verkiezingen werd het land echter getroffen door een reeks cyberaanvallen die veel internetgebruikers in het hele land troffen. De 2010-cyberaanvallen op Myanmar hadden een DDoS-karakter (distributed denial-of-service) en begonnen op oktober 25th, 2010. De aanvallen overweldigden het Ministerie van Post en Telecommunicatie, de grootste internetprovider van het land, door de informatiegateway te overspoelen met meer gegevens dan de bandbreedte. De regerende partij van het land werd gespeculeerd als betrokken bij de cyberaanvallen als een manier om dissidentie de mond te snoeren.
