Economieën Die Het Meest Afhankelijk Zijn Van Export Naar De Arabische Wereld

Economie van de Arabische wereld

De Arabische wereld omvat een gebied dat zich uitstrekt van de Atlantische Oceaan tot de Arabische Zee en van de Middellandse Zee tot de Indische Oceaan. De regio heeft een lange geschiedenis van handel die teruggaat tot de Zijderoute en de afgelopen specerijenhandel. Tegenwoordig hebben veel van de landen rijke oliereserves en anderen verhogen vee of bouwen machines. Dit artikel bekijkt welke economieën over de hele wereld het meest afhankelijk zijn van export naar de Arabische wereld.

Economieën afhankelijk van export naar de Arabische wereld

De meeste landen waarvan de economie afhankelijk is van export naar de Arabische wereld, maken eigenlijk deel uit van die regio. Sommige Arabische landen zijn echter veel afhankelijker dan anderen. Syrië exporteert 96.9% van zijn totale goederen naar andere Arabische landen. Landbouw en olie zijn hier de twee grootste industrieën en hebben een grote invloed op de export. Ruwe olie, ruwe katoen, fruit en granen vormen het grootste deel van de export. Ongeveer een derde van de export gaat naar Irak. Deze twee landen hebben langdurige banden en conflicten. Sinds de late 70 hebben de twee landen hun grenzen willen verenigen.

Djibouti vertrouwt ook op handel met de Arabische wereld en exporteert daar 93.2% van zijn totale handelswaar. Deze export bestaat voornamelijk uit koffie en houtskool. De belangrijkste exportpartners voor houtskool zijn Koeweit, Qatar en Libanon.

Somalië staat op de lijst en was op een gegeven moment de belangrijkste handelspartner voor Djibouti. Ongeveer 86.1% van de export vanuit dit land blijft binnen de Arabische wereld. Somalië is een topproducent van schapen, geiten en runderen, waarbij de overgrote meerderheid van deze dieren naar Oman gaat. Sinds de 1970 hebben Somalië en Oman een positieve relatie gehad. Ze hebben bilaterale overeenkomsten over handel, media en investeringen en werken aan een toename van de import en export tussen beide.

Iets meer dan de helft, 53.9%, van de export uit Sudan blijft in de Arabische wereld. De belangrijkste export van hier is ruwe aardolie, maar dat gaat naar landen in Azië. Producten zoals oliehoudende zaden gaan naar Libanon en Jordanië, ruwe katoen en geraffineerd koper naar Egypte, en schapen- en geitenvlees naar Jordanië, Qatar en Bahrein. Dit is een interessante samenstelling van de export omdat het illustreert dat Sudan niet slechts één principepartner heeft in de regio.

Na Soedan is het laatste land op de lijst met meer dan de helft, 52.4%, van zijn export naar de Arabische wereld Libanon. Deze natie heeft een behoorlijk wisselende exportlijst en lijkt niet op slechts één product te vertrouwen. Sieraden uit Soedan gaan voornamelijk naar de Verenigde Arabische Emiraten, Jordanië, Koeweit en Saoedi-Arabië, Sudanese verwerkte vruchten en noten worden in grote volumes naar Irak, Saoedi-Arabië, Qatar en Koeweit verzonden en stroomopwekkingsets uit het land eindigen meestal in Saoedi-Arabië, Irak, Qatar of Syrië. Saoedi-Arabië is een relatief belangrijke speler voor de Libanese export, maar hun buitenlandse relaties zijn niet altijd coöperatief. Libanon vertrouwt op buitenlandse hulp vanuit Saoedi-Arabië, maar onlangs hebben de twee naties meningsverschillen over de Hezbollah-activiteit gehad, resulterend in een vermindering van de hulp.

Resterende landen op de lijst sturen minder dan de helft van hun export naar de Arabische wereld. Deze plaatsen omvatten: Jordanië (48.7%), Egypte (35.3%), Noord-Korea (32.9%), Algerije (30.4%) en Turkije (21.9%).

Instabiliteit in de Arabische wereld

Arabische landen worden al honderden jaren geplaagd door intern conflict. De economieën van deze landen worden beschouwd als ontwikkeling en hoewel ze de afgelopen jaren zijn gegroeid, is die groei niet gegarandeerd. Elk land dat uitsluitend afhankelijk is van export naar deze regio, riskeert die handel te verliezen als gevolg van toekomstige ontreddering.