Kritisch Bedreigde Zoogdieren Van Papoea-Nieuw-Guinea

De populaties van vijf soorten Diprotodontia-buideldieren, een echidna, drie vleermuizen en verschillende knaagdieren worden bedreigd in Papoea-Nieuw-Guinea en als zodanig geclassificeerd als "Critically Endangered" op de Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur (IUCN) Rood Lijst van bedreigde soorten. Ontbossing is de belangrijkste factor die bijdraagt ​​aan het verlies van habitats en de daaruit voortvloeiende afname van de bevolking. Deze soorten staan ​​op de rand van uitsterven, en tot nu toe heeft het land geen maatregelen genomen om hun overleving te garanderen. Onder de buideldieren die met uitsterven worden geconfronteerd, bevinden zich de met uitsterven bedreigde, met zwart gevlekte kuscus die in de ongestoorde bossen van Papoea-Nieuw-Guinea leeft. Zonder enige vorm van bescherming zullen de overblijvende paar habitats echter niet langer beschikbaar zijn, waardoor deze soort met uitsterven wordt bedreigd. Andere zoogdieren die met een vergelijkbaar gevaar worden geconfronteerd, zijn de oostelijke langsnuit Echidna, New Guinea Big-Eared Bat en Lowland Brush Mouse.

Oostelijke langsnavelige Echidna (Zaglossus bartoni)

De oostelijke langsnavelige echidna is een soort in het geslacht Zaglossus. De onderscheidende kenmerken van de soort zijn vijf klauwen op de voorbenen en vier soortgelijke klauwen op de achterpoten. Het kan wegen van 5 tot 10 kilogram en heeft een lichaamslengte van 60 tot 100 centimeters. De soort heeft een dichte zwarte vacht en wanneer deze in gevaar is. De Zaglossus bartoni is een ernstig bedreigde diersoort in Papoea-Nieuw-Guinea, waar hij woont op hoogtegraden tussen 6,600 en 9,800 op een hoogte boven zeeniveau. Het bevindt zich in tropische bossen, subalpiene gebieden, struikgewas en hooggelegen graslanden. Dieetpatroon van de oostelijke langsnavelige echidna's bestaat uit insecten en regenwormen. De lange snuit van Zaglossus bartoni laat het toe om te zoeken naar insecten in scheuren en moeilijk bereikbare plaatsen. Wanneer bedreigd, vormt deze soort een stekelige bal. Net als andere leden van Monotremata legt deze soort eieren. Het heeft een cloaca voor plassen en ontlasting, en voor het passeren van zaadcellen en eieren. Hoewel ontbossing de leidende factor is voor de achteruitgang van Zaglossus bartoni, vormen mensen de belangrijkste reden voor hun slinkende bevolking. Tot dusverre is de soort op de Rode Lijst ingeschreven als een kritisch bedreigd buideldier.

Black-Spotted Cuscus (Spilocuscus rufoniger)

De zwartgeverfde kuscus is een buideldier van de familie Phalangeridae. De volwassen Spilocuscus rufoniger-soort weegt ongeveer zes-zeven kilogram en heeft een lichaamslengte van 120 centimeters. De soort heeft rood en zwart gekleurde vacht die dicht en wollig lijkt. De vrouwelijke leden van de soort zijn groter met meer uniforme donkere kleuring. De ondermaatse zijn geel en wit in beide geslachten. De Black-spotted cuscus heeft een ronde kop en een korte maar gerichte snuit. Ook heeft het vier spenen en een anterieur gereformeerd zakje voor het dragen van pasgeborenen. Deze soort gebruikt zijn staart voornamelijk voor grijpen. De voorklauwen zien er boogvormig uit, een gedragsmatige aanpassing aan het klimgedrag. De achterste tenen grijpen takken en voorwerpen tijdens beweging. Deze soort is endotherm en vertoont bomengewoonten. Het zijn overwegend solitaire wezens die individueel voeren en nestelen. De soorten planten zich voort via seksuele voortplanting. Het is levendbarend. De moeder voert borstvoeding en beschermt haar altriciële pasgeborenen. Black-spotted cuscus is een alleseter die zich voedt met kleine dieren, vruchten, noten en bladeren. Spilocuscus rufoniger is endemisch in Papoea-Nieuw-Guinea, waar het in de ongestoorde omgeving van de lager gelegen berg-, primaire en tropische bossen of laagland-kreupelhout achterblijft in hoogten van niet meer dan 1200-meters. Menselijke ontwrichting is de belangrijkste oorzaak voor de kritisch bedreigde toestand van de soort. Tot dusverre zijn er geen parken of reservaten in het land om deze soort te behouden en te beschermen, hoewel er een beheersgebied bestaat om de huidige status van deze soort aan te pakken.

New Guinea Big-Eared Bat (Pharotis imogen)

De Big-Eared Bat van Nieuw-Guinea is een inheemse soort in Papoea-Nieuw-Guinea, momenteel geclassificeerd als een ernstig bedreigde vleermuissoort als gevolg van aanhoudend verlies van habitat. Het heeft een subtiele populatie en het verspreidingsbereik is ook klein en neemt voortdurend af. Tot nu toe is Pharotis Imogene bekend van een snel verdwijnende soort van zuidoostelijk Papoea-Nieuw-Guinea. Het heeft de neiging om de voorkeur te geven aan gebieden onder 100 meter boven zeeniveau. Het leeft gemeenschappelijk in de laagland sclerophyll bosgebieden van het land. De soort is klein met een bruine achtergrond. Het heeft grote onevenredige oren verbonden aan de basis. De snuit is ook kort en heeft een hoefijzervormige neus. De soort voedt zich vermoedelijk met insecten zoals kevers. Het is niet bekend of het nestelt in grotten of bomen en zelfs het algemene leefgebied blijft met zekerheid onbekend. Het wordt echter verondersteld te wonen in savanne bossen of laagland regenwouden. Menselijke aantasting van zijn habitat blijft de centrale oorzaak van het verlies van de habitat van de soort. Het Kamali-district strekt zich primair uit over de leefgebieden van de soorten. Andere bedreigingen zijn bosbranden en brandhoutverzameling. Er zijn geen gegevens bekend over beschermende of conservatieve maatregelen die zijn voorgesteld om deze soort te beschermen tegen de mogelijke uitsterving waar hij momenteel voor staat.

Lowland Brush Mouse (Pogonomelomys bruijni)

De borstelmuis Lowland is knaagdiersoort die tot de familie Muridae behoort. Deze muis leeft Papoea-Guinea in de provincie Papua. De soort wordt verondersteld om op een hoogte van slechts een paar honderd meter boven de zeespiegel te leven. Deze soort heeft een relatief beperkt habitatbereik. Tot nu toe is de borstelmuis van Lowland een ernstig bedreigde diersoort van vernietiging van habitats en voortdurende degradatie. De soort vertoont een gat-nestende eigenschap die sterk afhankelijk is van boomgaten om te overleven. Andere bedreigingen die bijdragen tot de afname van de soortpopulatie zijn logging en toegenomen menselijke aantasting. Het is een boombewoner die de voorkeur geeft om in de tropische bossen van het laagland te leven. Het is onbekend of de soort voorkomt in beschermde gebieden.

Instandhoudingsinspanningen voor Papoea-zoogdieren

Het is mogelijk dat Papoea-Nieuw-Guinea meer beschermende gebieden moet aanleggen, zoals nationale parken, waar deze kritisch bedreigde zoogdieren kunnen profiteren van een of andere vorm van bescherming. Anders zou continu habitatverlies het gevolg zijn van ontbossing en andere vormen van menselijke aantasting, waardoor deze soorten zouden kunnen worden aangedreven en nog veel meer zouden uitsterven.