Schaaldieren en weekdieren zijn hoofdzakelijk ongewervelde waterdieren die worden gekenmerkt door hun zachte lichaam en schelpen, die belangrijk zijn voor bescherming. Schaaldieren en weekdieren wonen in mariene omgevingen met enkele weekdieren die in zoet water verblijven terwijl andere op het land leven. Schaaldieren en weekdieren zijn belangrijke onderwerpen van de aquacultuur en als keuken. In sommige gebieden worden deze ongewervelde dieren echter beschouwd als een ecologische bedreiging vanwege de schade die ze veroorzaken in deze ecosystemen. Enkele van de beruchte invasieve weekdieren en schaaldieren omvatten
11. Mnemiopsis leidyi
De zee walnoot (Mnemiopsis leidyi) is een soort van kamgelei afkomstig uit de westelijke Atlantische Oceaan. De vleesetende zee-walnoot is invasief in de Zwarte, Kaspische, Noord- en Oostzee. De zee walnoot werd buiten het bereik geïntroduceerd door ballastwater op schepen. Waar de zee walnoot binnenvalt, leidt dit tot een verstoring van het ecosysteem en een afname van de populatie van inheemse soorten. In de Zwarte Zee leidde dit tot een daling van de populatie van de Europese ansjovis, een commercieel belangrijke pelagische vis.
10. Carcinus maenas
De kustkrab (Carcinus maenas) of kustkrab is een schaaldiersoort afkomstig uit de Oostzee en het noordoostelijke gedeelte van de Atlantische Oceaan. De kustkrab is de wateren van Australië, Zuid-Afrika, Zuid-Amerika en Noord-Amerika binnengevallen. De krab wordt verspreid door verzendapparatuur tijdens transport over water en door zeestromingen. De kustkrab veroorzaakt de achteruitgang van inheemse tweekleppige weekdieren waarop het voedt en beïnvloedt zo de lokale visserij en daarmee de economie. De krab creëert ook concurrentie met andere inheemse soorten en voedt soms met jonge oesters die hun populaties aanzienlijk verminderen.
9. Cercopagis pengoi
De vishaak waterflea (Cercopagis pengoi) is een schaaldier afkomstig uit de brakke wateren van de Kaspische Zee en de Zwarte Zee. De vishaak waterflea is een van de top 100 ergste invasieve soorten ter wereld. De vishaak waterflea werd door ballastwater in zoetwatersystemen in niet-inheemse gebieden geïntroduceerd. Als roofzuchtige concurrent concurreert het fishhook-watervloe met planktivoor ongewervelde dieren. De vishaak waterleaf reproduceert seksueel en ongeslachtelijk dus de populatiegroei is extreem hoog. Hun eieren zijn gemakkelijk te verspreiden naar ander water, omdat ze zich vastklampen aan boten en andere visinfrastructuur.
8. Eriocheir sinensis
De Chinese wanthandkrab (Eriocheir sinensis) is een krab afkomstig uit rivieren en kusten van Oost-Azië. De krab is een invasieve soort in Europa en Noord-Amerika. De krabben werden geïntroduceerd door ballastwater in commerciële schepen. Buiten zijn geboorteplaats, concurreert de krab om hulpbronnen met de inheemse soorten, beschadigt de dijken door ingraven en veroorzaakt blokkades voor drainagesystemen. In Duitsland veroorzaakt de Chinese wanthandkrab beschadiging van visnetten, infrastructuur, plaatselijke dammen en de inheemse vis. Controlemaatregelen omvatten wetgeving tegen de introductie van deze krabben en beperkingen van hun visserij in verschillende staten.
7. Dreissena polymorpha
De zebramossel (Dreissena polymorpha) is een inheemse soort van de meren in het zuiden van Oekraïne en Rusland. De zebramossel is op dit moment wereldwijd een invasieve soort en behoort volgens de IUCN tot de top 100 meest invasieve soorten. De zebramossel is invasief in Ierland, Groot-Brittannië, Noord-Amerika, Spanje en Zweden. Gestreepte mosselen hebben geleid tot het uitsterven van twee soorten zoetwatermosselen in Ierland. De zebramossel die zich vasthecht aan de lichamen van inheemse schelpdieren, vermindert hun bewegingsvermogen en veroorzaakt zo hun dood. Andere effecten van de invasie van de zebramossel zijn de vernietiging van havens en waterwegen, verstopping van leidingen en schade aan schepen en boten.
6. Euglandina rosea
De kannibaalslak (Euglandina rosea) is een middelgrote vleesetende landslak afkomstig uit Midden-Amerika en het zuiden van de VS. De slak werd geïntroduceerd in verschillende gebieden, waaronder Hawaii als een biologische controle voor de Afrikaanse landslak. Dit vraatzuchtige roofdier werd in plaats daarvan een invasieve soort in de regio's. De kannibaalslak heeft geleid tot de verdere achteruitgang van inheemse slakkensoorten. Alleen al in Hawaï is de slak verantwoordelijk voor het uitsterven van acht inheemse slakkensoorten. De controlemaatregelen voor de slak omvatten chemische en biologische controle, het verzamelen van de slakken en wetgeving die de introductie van de kannibaalslak verbiedt.
5. Lissachatina fulica
De gigantische Afrikaanse slak (Lissachatina fuica) is een grote landslak afkomstig uit Oost-Afrika. De slak is een van de meest invasieve slakken die we overal aantreffen, en werd op andere gebieden geïntroduceerd als voedsel, via huisdierenhandel en per ongeluk in sommige gebieden. Waar de slak is binnengedrongen, veroorzaakt het ernstige schade aan gewassen die tot enorme verliezen leiden. Afgezien van het voeden van de planten, introduceert de slak pathogenen, die leiden tot plantenziekten. De slak concurreert ook met andere inheemse slakkensoorten en beïnvloedt zo hun populaties. De slak is wereldwijd bedreigend, omdat hij zich gemakkelijk aanpast aan verschillende habitats.
4. Mytilus galloprovincialis
De mediterrane mossel (Mytilus galloprovincialis) is wereldwijd een zeemoeras invasief. De mediterrane mossel wordt gevonden in de gematigde en subarctische kusten van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, de Atlantische Oceaan, de noordelijke Stille Oceaan, en in Rusland, China, Noord-Korea en Japan. De mediterrane mossel werd dominant aan de westkust van Europa en vanaf de 1980s.
3. Pomacea canaliculata
De gekanaliseerde appelspijker (Pomacea canaliculata) is een grote zoetwaterslak en een van de meest invasieve soorten weekdieren. De slak is naïef voor de tropische en subtropische gebieden van Zuid-Amerika, waaronder Argentinië, Paraguay, Uruguay en Bolivia. De soort is invasief in Zuidoost-Azië en Hawaii. De soort is gelokaliseerd in de VS, China en Chili. In gebieden waar het wordt geïntroduceerd, vernietigt de slak rijst- en taro-bedrijven en heeft daardoor een negatieve invloed op de landbouw. In deze boerderijen verdringt de slak ook de inheemse slakkensoorten, die ook een voedselbron vormen voor de lokale bevolking.
2. Potamocorbula amurensis
De overbite clam (Potamocorbula amurensis) is een zoutwaterweekdier afkomstig uit de noordelijke Stille Oceaan. Het inheemse bereik van de overbite clam is de Amur-rivier in Siberië, China, Japan en Korea. De overbite clam is een invasieve soort in de Baai van San Francisco. De schelp viel de wateren van San Francisco Bay binnen in de 1980s en is momenteel exponentieel gegroeid in zijn populatie. Deze bevolkingsgroei creëert hoge concurrentie met inheemse soorten. De overbite clam voedt zich ook met planktons, waarop juveniele vissen vertrouwen en zo het voedselweb van de baai verstoren.
1. Asterias amurensis
De noordelijke Pacifische seastar (Asterias amurensis) is een zeester die voorkomt in Korea, Rusland, Noord-China en Japan. De zeester is een invasieve soort in Australië die wordt geïntroduceerd door transport in ballastwater voor schepen. In Australië is de zeester het Derwent-estuarium en de Henderson-lagune binnengevallen. De zeester vormt een groot risico voor de economie, de menselijke gezondheid en andere mariene populaties waar de noordelijke Stille Oceaan seastar binnenvalt. De zeester heeft bijvoorbeeld aanzienlijk bijgedragen aan de achteruitgang van handfish, een bedreigde diersoort. Verschillende controlemethoden zijn uitgeprobeerd, waaronder chemische en biologische bestrijding en fysieke verwijdering. Fysieke verwijdering bleek de meest effectieve methode, die geen veranderingen in het ecosysteem veroorzaakt.
