Wat was de invasie van Koeweit?
De invasie van Koeweit begon op augustus 2, 1990 toen het door Ba'athisten bestuurde Irak troepen naar het emiraat Koeweit voerde. Twee dagen nadat de Iraakse bezetting begon, werden de strijdkrachten van Koeweit verslagen en Saddam Hussein, de toenmalige president van Irak, verklaarde Koeweit tot de 19th provincie van Irak. Het conflict duurde zeven maanden.
Irak-Koeweit-relaties vóór de invasie
Koeweit werd een onafhankelijke natie in 1961, een beweging die de Iraakse regering niet steunde. Het land beweerde dat Koeweit was gecreëerd door het Britse imperialisme en dat het inderdaad een uitbreiding van Irak was. Sinds de onafhankelijkheid van Koeweit heeft Irak bij verschillende gelegenheden geprobeerd het land te claimen als Iraaks grondgebied. De Arabische Liga verhinderde een invasie in 1961, echter, in 1973, bezette Irak een gebied langs de grens tussen de twee landen. De regering van Saoedi-Arabië verzette zich tegen de invasie en uiteindelijk werden de Iraakse troepen teruggetrokken.
Tussen 1980 en 1988 was Irak in oorlog met Iran. Tijdens de eerste twee jaar van de oorlog tussen Iran en Irak was Koeweit een neutrale toeschouwer. Dit was totdat de angst dat de Iraanse revolutie zich binnen haar grenzen zou bewegen, het land dwong partij te kiezen. Van 1982 tot 1983, Koeweit verleende financiële steun aan Irak ondanks gewelddadige vergelding door Iraanse troepen. Uiteindelijk bedroegen de financiële bijdragen van het land ongeveer $ 14 miljard. Toen Basra, een belangrijke haven in Irak, werd verwoest, bood Koeweit ook toegang tot havens.
Aan het einde van de oorlog tussen Iran en Irak was Irak niet in staat om Koeweit terug te betalen en om vergeving te vragen. Het land beweerde dat de oorlog ook Koeweit had geprofiteerd. De regering van Koeweit was niet bereid om de lening te vergeven. Leiders uit beide landen kwamen verschillende keren bijeen tijdens 1989, maar bereikten nooit een overeenkomst. De betrekkingen tussen Irak en Koeweit werden nog meer gespannen.
Aantijgingen die naar de invasie leiden
Nadat de oorlog tussen Iran en Irak was beëindigd, stelde de olieminister van Irak voor om de olieprijzen te verhogen als middel om zijn oorlogsfinanciering af te betalen. Rond dezelfde tijd verhoogde Koeweit zijn olieproductie. Met overvloedige olievoorraden op de markt, kon de prijs van olie uit Irak niet worden verhoogd. Bijgevolg bleef de economie van Irak lijden. Irak beschouwde de weigering van Koeweit om zijn olieproductie te verminderen als een daad van agressie.
Deze beschuldiging van agressie werd gevolgd door de bewering dat Koeweit boorde naar olie op het Rumaila-veld in Irak. Irak drong erop aan dat Koeweit een geavanceerde boortechniek had ontwikkeld die in staat was om schuin af te boren. Volgens Iraakse functionarissen liet het gebruik van Slive-boren door Koeweit toe dat het land meer dan $ 2.4 miljard aan olie zou stelen. In 1989 eiste Irak terugbetaling voor de verloren olie. In juli van 1990 bereikte Koeweit overeenstemming met de Organisatie van de olie-exporterende landen (OPEC). Koeweit en de Verenigde Arabische Emiraten gingen akkoord met een daling van de olieproductie tot 1.5 miljoen vaten per dag.
The Invasion
Ondanks de afspraak om de olieproductie te verminderen, bleven de spanningen tussen de landen hoog. Iraakse troepen waren al gestationeerd langs de grens. Bij 2 ben op augustus 2, 1990, Irakese troepen binnengevallen Koeweit. In slechts een paar uur tijd zochten regeringsleiders van Koeweit hun toevlucht in Saoedi-Arabië, kreeg Irak de controle over Koeweit Stad en werd een Irakese voorlopige regering opgericht. Deze militaire actie gaf Irak de controle over 20% van de wereldwijde olievoorraad. Bovendien had Irak nu toegang tot een groter gebied langs de Perzische Golf.
Tijdens de Iraakse bezetting van Koeweit vormden de burgers een gewapende verzetsbeweging. Deze personen werden gedetineerd, gemarteld en gedood. Sommige schattingen suggereren dat rond 1,000 Koeweitse burgers werden gedood. Rond 400,000 Koeweitse burgers, de helft van de bevolking, vluchtten het land uit. Ze kregen gezelschap van duizenden buitenlandse buitenlandse inwoners. De Indiase regering heeft bijvoorbeeld een grootschalige evacuatie opgezet om via 170,000-vluchten over een 488-maand 2-burgers uit India te verwijderen. De regering van Irak leidde ook plunderingscampagnes door heel Koeweit en stal veel van zijn rijkdom.
Internationale reactie
De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties (UNSC) verzette zich onmiddellijk tegen de invasie en beval Irak zijn troepen terug te trekken. Irak negeerde de vraag. Vier dagen later, op augustus 6, 1990, voerde de VN-Veiligheidsraad een internationaal handelsverbod uit met Irak. De Iraakse regering bleef onaangetast, en tegen augustus 9 begonnen de Amerikaanse troepen zich in de Perzische Golf te vestigen. Saddam Hoessein reageerde door de troepen in Koeweit te verhogen tot 300,000.
De UNSC stelde een deadline vast voor de terugtrekking van troepen op november 29. De resolutie werd met geweld tegen Irak goedgekeurd als het geen troepen tegen januari 15, 1991 verwijderde.
Operatie Desert Storm
In januari begon 16, 1991, een internationale coalitie, voornamelijk geleid door Amerikaanse troepen, met het lanceren van straaljagers in Bagdad, Irak. Gedurende de volgende zes weken hebben de troepen uit 32-landen de luchtaanvallen tegen Irak voortgezet. Het Iraakse leger was niet in staat om zichzelf te verdedigen. Hussein reageerde door enkele raketten in Israël en Saoedi-Arabië te lanceren. Een invasie op de grond begon op 24 in februari. Op een dag versloeg de geallieerden de meerderheid van de Iraakse troepen, hield ongeveer 10,000 Iraakse troepen gevangen en vestigde een Amerikaanse luchtmachtbasis in het land. Vier dagen later verwijderde Irak zijn aanwezigheid in Koeweit en toen verklaarde de Amerikaanse president George Bush een staakt-het-vuren.
The Aftermath
In maart 15 keerde de emir van Koeweit terug naar het land nadat hij de hele bezetting in ballingschap had doorgebracht. De VN-Veiligheidsraad heeft op april 3 een resolutie aangenomen om een formeel einde aan het conflict te brengen. De resolutie verwijderde enkele economische sancties tegen het land, maar liet het verbod op olie-verkoop varen, waarbij Hussein werd gedwongen de massavernietigingswapens van het land met VN-observatie te vernietigen. Hussein aanvaardde de voorwaarden van de resolutie drie dagen later, hoewel hij in latere jaren zijn voorwaarden schond.
Vele levens gingen verloren tijdens de invasie van Koeweit en Operatie Desert Storm. In totaal werden 148 Amerikaanse troepen, 100 geallieerde troepen en ongeveer 25,000 Iraakse troepen gedood. Een extra 457 Amerikaanse troepen en 75,000 Iraakse troepen raakten gewond. Experts schatten dat 100,000 Iraakse burgers zijn overleden tijdens Operatie Desert Storm. Die Koeweiti's die het land niet konden verlaten, zouden naar verluidt mensenrechtenschendingen hebben ondergaan door Iraakse functionarissen. De invasie heeft nog steeds een negatief effect op de gezondheid van de bevolking.
In december van 2002 heeft Saddam Hussein zich officieel verontschuldigd voor de invasie van Koeweit. Ali Abdullah Saleh, de leider van Jemen die de invasie had gesteund, verontschuldigde zich ook in 2004. De VS hebben een militaire aanwezigheid in Koeweit behouden. Sommigen geloven dat deze aanwezigheid bescherming biedt aan het land, terwijl anderen geloven dat het een voorbeeld is van het westerse imperialisme.
